ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΜΕΝΟΥ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Επιθυμίες

Ας υποθέσουμε ότι πλέον δε φοβόμαστε
τη λήθη για όσα κάποτε στα αλήθεια επιθυμήσαμε,
ας υποθέσουμε ότι πλέον δεν είμαστε εμείς
επιρρεπείς στην επανάληψη των όσων επιθυμούμε
κι ότι ανέλπιστα
ελπίδα υφίσταται εντός μας.
Ας σταματήσουμε λοιπόν απλά να υποθέτουμε
κι ας αφουγκραστούμε
ό,τι ακούσια λανθάνει στο σκοτάδι.
Επίμαχη θέση
προκάτοχος της επιθυμίας

η καρδιά

***

Η μεταμέλεια

Απρόσμενη η ώρα της συνείδησης
που μεταμέλεται
και επαφίεται το φως
όπως το κύμα λαξεύει τη θάλασσα.

Παρεξηγημένη στάση
το να σωπαίνεις,
μέμφεται την απόσταση
του λάθους απ’ το σωστό.

Απροστάτευτος κι ο λόγος εκείνος
καθώς θα ειπωθεί ακέραιος
πιο επιμελημένος κι απολογητικός από ποτέ,
καταχώρηση σκέψης
η μεταμέλεια επιβλέπουσα

χαριστική η στιγμή.

***

Η ζωή,
μια ουράνια συνωμοσία

με επίγεια ημερομηνία λήξης.

Η ευτυχία,
αδηφάγος.
Μας ξεφεύγει η ένταση
ένεκα της καταχρηστικής διεκδίκησης

της επόμενης και της μεθεπόμενης.

***

Σκέψεις

Α΄

Μην αποκόπτετε ό,τι προεξέχει
απ’ το φως,
έχει το λόγο του για ό,τι ενδόμυχα φωτίζει.


Β΄

Η σκιά κρύβει μονάχα ένα μέρος
από το φως.

Γ΄

Στη σκιά υποβόσκει μία ελπίδα

***

Η αλήθεια

Υπάρχει πάντα αυτή η μεμονομένη αλήθεια
την οποία αν μετατοπίσεις λιγάκι
χλωμιάζει, ετερόφωτο φεγγάρι,
κι αν την ανατρέψεις εν παρόδω
αναμένει απλά τη στιγμή που ακαριαία
θα επιβάλει το φως της.
Ένα φτερό
ένα κουπί
και μια φούχτα θάλασσα
είναι αρκετά
για να αποσυνθέσεις

και να ανασυνθέσεις τον ουρανό.

***

Το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο

Εκείνο το καλοκαίρι
τα σύννεφα στριμώχτηκαν όλα από πάνω μας
ο ουρανός σκοτείνιασε
κι η θάλασσα,
η θάλασσα ανήμπορη να αντιδράσει
ξεχείλισε στη στεριά όλα τα δάκρυα
που με ευλάβεια εναπέθεσαν μέσα της.
Εκείνο το καλοκαίρι
ο άνεμος σώπασε
έντρομος κρύφτηκε
στις στέγες των σπιτιών μας
στις φυλλωσιές των δέντρων μας
κι η βροχή,
η βροχή ακούραστη συνεχίζει
για να ξεπλύνει τον πόνο
που αδιάντροπα εναπέθεσαν μέσα μας.
Εκείνο το καλοκαίρι
δεν εφησυχάζεται πια σε καμία άνοιξη
κανένας χειμώνας δεν το παραλείπει απ’τη θύμηση

και κανένα φθινόπωρο δεν το ξεχνά.

***

Μνήμες Κύπρου

Αυτή η φωτογραφία μου ξυπνά μνήμες,
όχι δικές μου,
μα απ΄αυτές τις μνήμες που έχουν ειπωθεί
χιλιάδες φορές.
Αυτή η φωτογραφία απεικονίζει
χιλιάδες στιγμές
που είχαν βιώσει δικοί μας άνθρωποι
και αν την κοιτάξεις πιο προσεκτικά
θα δεις
πώς προεξέχουν τα συναισθήματα
που δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο
καθώς δεν κιτρινίζει ο πόνος,
δεν αποχρωματίζεται η επιθυμία
της αναβίωσης έστω και μιας

απ’ αυτές τις στιγμές.

Ενδοσκόπηση. Ποιητική συλλογή. Κύπρος 2020 Χριστιάνα Καμένου

ISBN: 978-9963-2374-8-1