ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΕΣΣΟΑ

 

ΔΥΟ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΔΕΣ ΠΟΙΗΤΡΙΕΣ

Sophia de Mello Breyner Andresen (1919-2004)

Ο αυλός [A flauta]

Στης κάμαρης τη γωνιά άγγιξε η σκιά τον μικρό της τον αυλό

Κι ήτανε τότε που αναθυμήθηκα στέρνες και μέδουσες

Και τη θνητή φεγγοβολή της γυμνής ακτής.

Με ιεροπρέπεια στάθηκε της νύχτας το δαχτυλίδι

γύρω στο δάχτυλό μου

Κι η πλεύση της σιωπής συνέχισε τ’ αρχέγονο ταξίδι.



Fiama Hasse Pais Brandão (1938-2007)

Εγκώμιο της ακρίδας [Louvor do gafanhoto]

Πόσο συχνά ένιωσα μες στην παλάμη μου,

να χτυπά ανάμεσα στα δάχτυλά μου η καρδιά

της απρόσεκτης της ακρίδας. Να διπλώνει

τα ποδαράκια της τα λιανά.

Το παν και το τίποτα να συνυπάρχουνε

στο πλάσμα τούτο που μιμείται το κούτσουρο το ξερό

και που τίποτε δεν επιθυμεί να ’ναι - ή επιθυμεί την ανυπαρξία.

Κι αφήνει το χέρι του κοινοβίτη,

ριγηλό, να την ακολουθεί και ταπεινά

να γίνεται όλη του η τροφή.

***

Από τον τόμο: Πορτογαλική ποίηση μετά τον Πεσσόα. Μια ανθολογία, Επιλογή -

Μετάφραση, Εισαγωγή - Επίμετρα: Θεοδόσης Κοντάκης, εκδ. 24Γράμματα,

(Αθήνα, Ιούνιος 2025).