.jpg)
Φο μπιζού
Το παλιό το μαγαζάκι μιας κυρίας
έλαμπε στη γωνία νυχτερινό καράβι
που με τη βία συγκρατούσανε οι κάβοι
στο βροχερό απόγευμα κάποιας επαρχίας.
Στον ουρανό μου ανέτελλε μία λευκή
νότα, φεγγάρι που υποσχόταν ασυλία,
αν γύριζα εγκαίρως πίσω στα βιβλία∙
έσφιγγα το παλτό και βάδιζα σκυφτή,
κάθε γωνιά του δρόμου γεννούσε μια σκιά.
Μα το πρωί επέστρεφα στο πρώτο μου θρανίο,
και για ό,τι είχα συναντήσει τσιμουδιά:
έτσι κι αλλιώς έμοιαζε πια τόσο αστείο,
όσο στεκόμουν και χάζευα στη βιτρίνα
βραχιόλια ψεύτικα, κι ονειρευόμουν την Αθήνα.
***
Viral
Σκύλα τη φώναξε και την παράτησε
ο πρώην της, στο πικ του μεθυσιού∙
εκείνη, έγκυος, με δυσκολία κράτησε
στο στήθος της μια κρίση πανικού
και το παιδί το οποίο μόλις περπάτησε,
βγήκε στον δρόμο μόνο, νηστικό∙
κι έτσι πρώτη φορά πλούσια γευμάτισε
με τη θετή του μάνα -ευγενικό
εκ μέρους της να το θηλάσει με αγάπη,
να του προσφέρει, όπως στα επτά παιδιά της,
τη γούνα της, γεμάτη ψύλλους σαν θηρία,
το στάνταρ κόκαλο απ’ τον χασάπη
και ό,τι την τάιζαν στη γειτονιά της,
γιατί φερόταν σε όλους σαν κυρία.
***
Η Ελευθερία Σταυράκη γεννήθηκε στο Βόλο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως φιλόλογος σε σχολεία του δυτικού τομέα της Αθήνας. Είναι απόφοιτος του μεταπτυχιακού τμήματος «Δημιουργική Γραφή» (ΕΑΠ, 2021). Το 2016 εκδόθηκε η ποιητική της συλλογή «Ιθαγένεια» (Απόπειρα), το 2018 η ποιητική συλλογή «Modus Vivendi» (Παρουσία) και το 2024 η ποιητική συλλογή «Ρεπορτάζ» (Συρτάρι).
