ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ /// ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΩ

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :ΠΕΡΣΑ ΚΟΥΜΟΥΤΣΗ

Την  επιλογή για το Varelaki έκανε η Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΦΑΡΟΥΚ  ΣΟΥΣΑ (1936-1016)

ΤΟ  ΛΟΝΔΡΕΖΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ

Στην  ' πύλη ' του Λονδίνου
με περίμενε ένα ποίημα,
ένα ζεστό ,μακροσκελές ποίημα.
Με πήρε απ' το χέρι
και με εξύψωσε απαλά στον γκρίζο ουρανό
Οι μικροσκοπικές του στάλες
δρόσισαν το πρόσωπό μου.
Τότε ψιθύρισα στον εαυτό μου:
«Ψυχή μου ,δεν θα νιώθεις πια μόνος,
ξένος ή χαμένος στο πουθενά.
Σε στηρίζει ένα τίμιο χέρι
ικανό να διαπραγματευτεί την ομίχλη αυτής της πόλης
ικανό να χαρίσει στη σκοτεινιά της μια φωτεινή χροιά.
Ικανό επίσης να μιλά στα δέντρα
στη δική τους γλώσσα
και να διυλίζει τους διαλόγους
σε ένα ευωδιαστό μπουκάλι!»

(Αίγυπτος)

***

ΣΟΧΕΡ ΑΛ ΜΟΣΑΝΤΦΑ(1965-)

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ

Τα κορίτσια που ονειρεύονται το Θεό,
μόνα στα παρθενικά κρεβάτια τους,
θα εισέλθουν στον παράδεισο.
Κανένας φύλακας δεν θα τις εμποδίσει
Ούτε οι στρατιώτες
που βεβήλωσαν τα ιερά καταφύγια
εκείνα τα απογεύματα.
Τα κορίτσια θα γελάσουν δυνατά,
θα χλευάσουν
όποιον προσπαθήσει
να δέσει τις πλεξίδες τους
ή να φιμώσει τους χαρμόσυνους αλαλαγμούς
επιβάλλοντάς τους τη σιωπή.

(Αίγυπτος)

***

ΑΜΠΝΤ ΡΑΧΙΜ ΓΙΟΥΣΕΦ (1976-)

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ

Δεν θα μάθουν ποτέ 
πώς παγώνει ο χρόνος.
Πού θα βρουν  τη χαμένη ευωδιά του,
τη σκόνη του που έσβησαν
οι ίδιοι από το ξύλο;

'Ολα εκείνα τα ζαρωμένα πρόσωπα,
την ελληνική αργκό...

Τα βιβλία στα γυάλινα ντουλάπια
οι φωτογραφίες πάνω
στους φρεσκοβαμμένους τοίχους...

Όλα αυτά είναι μια παρωδία,
γιατί η αλήθεια
είναι εκείνη που το΄βαλε στα πόδια
πριν από εβδομήντα χρόνια
κι άφησε πίσω της το μεγάλο της ψέμα.
Το πίνουμε - τώρα - παγωμένο
μέσα στα φλυτζάνια του καφέ.


(Αίγυπτος)

***

ΣΑΟΥΚΙ  ΜΠΖΙΑ (1958-)

ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ

Αν μπορούσες να τα καλέσεις
Θα μπορούσες και να τα ζωντανέψεις
Θα μπορούσες επίσης να διεκδικήσεις
Την κηδεμονία τους από τον θάνατο
Γιατί δεν υπάρχει ζωή
Αν δεν την καλέσεις εσύ ο ίδιος.

(Λίβανος)


***

ΣΑΛΕΜ ΧΙΜΙΣ(1953-)

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΟΤΗΤΑΣ

Η φύση φοβάται την κενότητα,
εκτός από την δική μου κενή φύση που απλώνει τα πλοκάμια της
Κοιτάζω την ώρα στην οποία βρίσκομαι
την βρίσκω,άλλοτε να ξεγλιστράει σαν τον υδράργυρο
κι άλλοτε να ασφυκτιά κάτω από ένα ανώφελο κενό.
Φανταστείτε μια ζωή που όλες οι ώρες της είναι φτιαγμένες
από το φύραμα και τη λάσπη αυτής της ώρας;
είναι χωρίς καμιά αμφιβολία η δική μου ζωή!

(Μαρόκο)

***
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΑΡΑΒΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ/έρευνα,επιλογή,πρόλογος,επιμέλεια και μετάφραση από τα αραβικά,Πέρσα Κουμούτση,ΑΩ Εκδόσεις,2016

*