Ασημίνα Ξηρογιάννη, Οντισιόν, εκδ. Vakxikon /// του Θεοχάρη Παπαδόπουλου

 Την Ασημίνα Ξηρογιάννη την έχουμε γνωρίσει ως ποιήτρια με τρεις μέχρι σήμερα ποιητικές συλλογές. Την έχουμε γνωρίσει ως πεζογράφο με τη νουβέλα «Το σώμα του έγινε σκιά» και με την ποιητική νουβέλα «23 μέρες».

Είναι καιρός, λοιπόν, να γνωρίσουμε την Ασημίνα Ξηρογιάννη και ως θεατρική συγγραφέα με το θεατρικό σπονδυλωτό μονόπρακτο: «Οντισιόν», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις: “Vakxikon.gr”. 

Οντισιόν είναι η δοκιμαστική ακρόαση ή παράσταση καλλιτέχνη με σκοπό την επαγγελματική συνεργασία. Η Ασημίνα Ξηρογιάννη, με το πρώτο της αυτό θεατρικό έργο περνάει από οντισιόν, όπου οι κριτές είναι το αναγνωστικό κοινό και μπορούμε να πούμε ότι θα έχει επιτυχία ως ένα πρωτότυπο θεατρικό για το θέατρο. 

Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι εκτός από όσους έχουν συνδέσει τη ζωή τους με το σανίδι, ποιον θα μπορούσε να ενδιαφέρει ένα θεατρικό για το θέατρο; Όμως, το θέατρο είχε, έχει και θα έχει κοινωνικές προεκτάσεις, γιατί είναι βγαλμένο μέσα από τη ζωή και αντικατοπτρίζει το κοινωνικό περιβάλλον. Πόσο μάλλον, που το θεατρικό της Ασημίνας Ξηρογιάννη έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Είναι η κατάντια του σύγχρονου θεάτρου, που στη βάση ενός κακώς εννοούμενου νεωτερισμού, φτάνουμε στο σημείο να βλέπουμε τον ηθοποιό να αφοδεύει πάνω στη σκηνή. Η συγγραφέας στηλιτεύει τέτοιου είδους καταστάσεις χωρίς να κάνει κήρυγμα. Σε άλλο σημείο βλέπουμε ότι ο ηθοποιός με το πλούσιο βιογραφικό δεν μπορεί να κάνει καριέρα γιατί οι σκηνοθέτες ζητούν ανθρώπους, που δεν έχουν ιδέα από θέατρο, ενώ αλλού, ένας ηθοποιός είναι ταυτόχρονα και σκηνοθέτης και σεναριογράφος και αναλαμβάνει να παρουσιάσει ένα έργο εντελώς μόνος του. 

Που καταλήγουν οι ήρωες του θεατρικού; Σε δυο σκηνές η λήξη αναγγέλλεται τελετουργικά με τη δήλωση: «Θέατρο τέλος» και στην τελευταία σκηνή η ηρωίδα λέει ότι τελείωσε με το θέατρο. Τελειώνει, όμως, ποτέ η σχέση ενός ηθοποιού με το θέατρο; Αν πρόκειται για ταλαντούχο ηθοποιό η σχέση με το θέατρο δεν τελειώνει ποτέ. Εκείνος, που κόβει τη σχέση του με το θέατρο, είναι ο θεατής. Ο κουρασμένος και παθητικός θεατής. Ο θεατής, που βαρέθηκε να βλέπει προϊόντα υποκουλτούρας πασπαλισμένα με χρυσόσκονη χαρακτηρισμών, όπως έντεχνο, μοντέρνο, πρωτοποριακό και ανεξάρτητο. 

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το θεατρικό μονόπρακτο της Ασημίνας Ξηρογιάννη «Οντισιόν» έχει διακριθεί με έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών.
Κλείνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση, θα θέλαμε να συγχαρούμε τη συγγραφέα και ελπίζουμε σύντομα να δούμε την «Οντισιόν» και επί σκηνής. 

 to koskino