ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΕΛΕΝΑ ΠΟΛΥΓΕΝΗ /// Η ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ

Το Κεντρί, 2014
60 σελ.







 















ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ



 Ο νους μου είναι ένα παραγεμισμένο 
                                μπαλόνι
Ο νους μου είναι ιπποπόταμος
Δείχνει τα δόντια του
Δείχνει τις φτέρνες του
Με καταπίνει

Το υλικό μου αντανακλάται 
                               στα μάτια του
                     μια ανώμαλη σύνθεση.

:o πίνακας αυτός είναι θλιμμένος.



******     



 Το φεγγάρι των τρελών



Η Λευκή Κυρία
        είναι λυπημένη.
Η αυγή σφραγίζει τα νεύρα των δακτύλων της
μ'έναν αδυσώπητο ήλιο.
Τα μάτια της κραυγάζουν σιωπηλά
χτυπώντας στον απέναντι τοίχο.
Κανείς δεν ήρθε.Κανείς δεν θα' ρθει.
Κι ας πλανάται μακριά η σκέψη της
στις κοκάλινες ράχες των άστρων.

Η Λευκή Κυρία βγαίνει γυμνή από το
                                     μπάνιο
το σώμα της υγρό,κλαίει μπροστά 
                             στον καθρέφτη      
 




******      



'Ενα φάντασμα στην είσοδο


Πέθανα χθες
         λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Εύκολα και ανώδυνα
Όπως μια φευγαλέα σκέψη.
Με βρήκε το πρωί 
        ο θυρωρός
Στεκόμουν όρθια,
Με το πανωφόρι μου
Τα χέρια στις τσέπες 
        και τον κοιτούσα
                  τον κοιτούσα.

Κάλεσε ασθενοφόρο
Πολύ παγωνιά έξω
Ο κόσμος μετέωρος
Ο κόσμος λάθος
Η βροχή έπεφτε
Τα μωρά κλαίγανε
Η καρδιά μου χτύπαγε
Η νεκρή καρδιά μου
Δεν έλεγε να σταματήσει.   



****** 

Μεγάλες προσδοκίες


Μια νύχτα,
ερωτεύτηκα το είδωλό μου.

Ήταν διάφανο
εύθραυστο
-απόλυτα πιστευτό.

Το τοποθέτησα σ' ένα βάθρο
και περίμενα να εξυψωθεί.

Μα αυτό έστεκε μάλλον φοβισμένο
και γυρνούσε τα μάτια προς τον 
                                       Ουρανό.