http://topontiki.gr/article/52233/Epoxi-mou-einai-i-Poiisi
Ξενοφών Α.Μπρουντζάκης
Ξενοφών Α.Μπρουντζάκης
Εποχή μου είναι η Ποίηση
Ασημίνα Ξηρογιάννη
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης Σελ.: 52
Ποιήτρια της νέας γενιάς, η Ξηρογιάννη μοιάζει σαν να θέλει να δώσει την απάντηση για τον ενεργό ρόλο της ποίησης στη διαμόρφωση της κοινωνίας, έναν ρόλο πρακτικό – όπου δηλαδή το αισθητικό αποτέλεσμα έχει απτές επιδράσεις στη ζωή και την καθημερινότητά μας.
Από τον τίτλο, κιόλας, της αξιοπρόσεχτης συλλογής της γίνεται σαφής η θέση της. Ωστόσο, ο διάλογος που ανοίγει με τα ποιήματά της είναι αποκαλυπτικός, δηλαδή η προσωπική της ματιά και θέση για τον ρόλο που διαδραματίζει στις μέρες μας η ποιητική δημιουργία εκφράζει αβίαστα την πραγματικότητα, γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της. Έτσι, στην ποίηση της Ξηρογιάννη, το ποίημα δεν απέχει από τους απελπισμένους ανθρώπους που στένεψε η ζωή τους και βγαίνουν στους δρόμους αναζητώντας μια λύση. Το ποίημα, λοιπόν, ζει τη γέννησή του μέσα στον κόσμο κι όχι σε ένα εξωπραγματικό περιβάλλον, σε έναν φανταστικό τόπο, αλλά δίπλα στον άνθρωπο, μαζί με τον άνθρωπο, όπου εν δυνάμει κάθε του σκέψη, πράξη ή συναίσθημα μπορεί να αποτυπωθεί ποιητικά σε έναν κόσμο απτό, οιονεί θαυμαστό, όπου η κάθε στιγμή είναι και μια ευκαιρία υπέρβασης, ένα ταξίδι ανάμεσα στην ασχήμια και την ομορφιά, μια ομορφιά που ξεφεύγει από την ασφυκτική πίεση του χρόνου κι απελευθερώνει την κοινωνία μπροστά στην πιο ιδανική της διεκδίκηση: αυτήν της ελευθερίας του εαυτού της. Πρόκειται για μια ποιητική η οποία εκφράζει μια δυναμική σκέψης που, αν και δεν αποφεύγει τελείως τις συναισθηματικές ασάφειες και τις στερεότυπες περί ποιήσεως ιδεοληψίες, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να βρεθεί στον πυρήνα μιας οδυνηρής πραγματικότητας, εκεί όπου η παρουσία της ποίησης είναι σπάνια και πολύτιμη ταυτόχρονα – όπως η όαση στην απέραντη έρημο.
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης Σελ.: 52
Ποιήτρια της νέας γενιάς, η Ξηρογιάννη μοιάζει σαν να θέλει να δώσει την απάντηση για τον ενεργό ρόλο της ποίησης στη διαμόρφωση της κοινωνίας, έναν ρόλο πρακτικό – όπου δηλαδή το αισθητικό αποτέλεσμα έχει απτές επιδράσεις στη ζωή και την καθημερινότητά μας.
Από τον τίτλο, κιόλας, της αξιοπρόσεχτης συλλογής της γίνεται σαφής η θέση της. Ωστόσο, ο διάλογος που ανοίγει με τα ποιήματά της είναι αποκαλυπτικός, δηλαδή η προσωπική της ματιά και θέση για τον ρόλο που διαδραματίζει στις μέρες μας η ποιητική δημιουργία εκφράζει αβίαστα την πραγματικότητα, γίνεται αναπόσπαστο κομμάτι της. Έτσι, στην ποίηση της Ξηρογιάννη, το ποίημα δεν απέχει από τους απελπισμένους ανθρώπους που στένεψε η ζωή τους και βγαίνουν στους δρόμους αναζητώντας μια λύση. Το ποίημα, λοιπόν, ζει τη γέννησή του μέσα στον κόσμο κι όχι σε ένα εξωπραγματικό περιβάλλον, σε έναν φανταστικό τόπο, αλλά δίπλα στον άνθρωπο, μαζί με τον άνθρωπο, όπου εν δυνάμει κάθε του σκέψη, πράξη ή συναίσθημα μπορεί να αποτυπωθεί ποιητικά σε έναν κόσμο απτό, οιονεί θαυμαστό, όπου η κάθε στιγμή είναι και μια ευκαιρία υπέρβασης, ένα ταξίδι ανάμεσα στην ασχήμια και την ομορφιά, μια ομορφιά που ξεφεύγει από την ασφυκτική πίεση του χρόνου κι απελευθερώνει την κοινωνία μπροστά στην πιο ιδανική της διεκδίκηση: αυτήν της ελευθερίας του εαυτού της. Πρόκειται για μια ποιητική η οποία εκφράζει μια δυναμική σκέψης που, αν και δεν αποφεύγει τελείως τις συναισθηματικές ασάφειες και τις στερεότυπες περί ποιήσεως ιδεοληψίες, θέτει σοβαρή υποψηφιότητα να βρεθεί στον πυρήνα μιας οδυνηρής πραγματικότητας, εκεί όπου η παρουσία της ποίησης είναι σπάνια και πολύτιμη ταυτόχρονα – όπως η όαση στην απέραντη έρημο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου