Το ποίημα που ζητά να του δοθεί υπόσταση
Εσύ καθόσουν σε μια πολυθρόνα
και διάβαζες ποίηση (W.H. Auden ήταν, νομίζω)
Eγώ οκλαδόν στο πάτωμα
ακουμπούσα με τον αγκώνα μου
το γόνατό σου.
Χάζευα-δεν ξέρω -και σε κοιτούσα.
Κανένας μας δεν μιλούσε.
(Αυτό ,άπ' ότι θυμάμαι, είδα χθες βράδυ στο όνειρό μου)
*************
Ερωτικό
Σκαρφαλώνεις πάνω στα μέλη του,
χορεύεις στην κοιλιά του,
γλείφεις τον φαλλό του,
γράφεις ποιήματα για τον φαλλό του,
περπατάς πάνω στο κεφάλι του,
ρουφάς τις πληγές του στωικά
μέχρι να τις γιατρέψεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου