Γράφει η Τσιοτινού Αθανασία (Φιλόλογος-Θεατρολόγος, Μed )
Ο συγγραφέας του βιβλίου, ο 20χρονος φοιτητής της φιλολογίας και συμπατριώτης μας Κωνσταντίνος Πέττας, στην ουσία πέτυχε ένα κατόρθωμα με αυτό του το βιβλίο και συνάμα κέρδισε κι ένα στοίχημα, το στοίχημα που είχε βάλει με τον εαυτό του! Το νεαρό της ηλικίας του για πολλούς λειτουργεί αποτρεπτικά , αλλά ο Κωνσταντίνος δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πολλούς ηλικιακά μεγαλύτερους συγγραφείς και από πολλούς καταξιωμένους με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας στο χώρο της συγγραφής! Πρόκειται για ένα νέο παιδί, ταλαντούχο με πολλές γνώσεις, για ένα πολλά υποσχόμενο νέο με λαμπρό μέλλον στο συγγραφικό «γίγνεσθαι», για ένα συγγραφέα, που πιστεύω ακράδαντα κι εύχομαι ότι θα μας απασχολήσει πολύ τα επόμενα χρόνια.
Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή. Το μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου με τίτλο «Ο πέμπτος ιερός πόλεμος - Η συνάντηση των αετών» μας ταξιδεύει εκτός από τα Τρίκαλα, στην Αθήνα, στη Βεργίνα, στη Θεσσαλονίκη, στα Στάγειρα και στους Δελφούς, όπου κορυφώνεται η δράση. Ακολουθούμε τους ήρωες σε αυτό το ταξίδι και ταξιδεύουμε κι εμείς μαζί τους, γινόμαστε μέρος της πλοκής, παρακολουθώντας με κομμένη ανάσα και αγωνία τις απροσδόκητες και συναρπαστικές εξελίξεις!
Η μυστηριακή πλοκή ξεκινάει στην Αθήνα όπου γνωρίζουμε τον 35χρονο μεγαλοδικηγόρο Έρικ και τον συνέταιρό του Συμεών, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για τη δολοφονία του καθηγητή της παπυρολογίας, Ιάσονα Λιβέρη, ο οποίος κατείχε ένα χρυσό αετό! Στη συνέχεια μεταφερόμαστε στα Τρίκαλα και συγκεκριμένα στη Φήκη Τρικάλων. Μ’ ένα «flash back» γυρίζουμε πίσω, 6 μήνες πριν, και μαθαίνουμε ότι ο Μάρκος, κατά τη διάρκεια μιας εκδρομής του σχολείου του στη Βεργίνα γίνεται μάρτυρας μιας δολοφονίας και απροσδόκητα κάτοχος ενός χρυσού αετού! Επιστροφή στο σήμερα! Ο Μάρκος αρχίζει τη φοιτητική του ζωή στην Αθήνα. Με συνωμοσία της μοίρας, αντί για Ζωγράφου, βρίσκεται στους Αμπελόκηπους την τελευταία στιγμή! Στην διπλανή πόρτα ζει ο αδελφός του δολοφονημένου καθηγητή Λιβέρη! Απλή σύμπτωση ή μήπως τελικά τίποτα δεν είναι τυχαίο! Συνωμοσία της μοίρας ή κάποια ανώτερη δύναμη κινεί τα νήματα! Η περιπέτεια για τον Μάρκο και τον αγαπημένο του ξάδερφο Πέτρο αρχίζει! Συνοδοιπόροι σε αυτή τους την περιπέτεια ο Γεράσιμος, αδερφός του Ιάσονα Λιβέρη και η Διονυσία, κόρη του Γεράσιμου, την οποία ερωτεύεται ο Μάρκος κατά τη διάρκεια αυτού του ταξιδιού της αναζήτησης και της έρευνας για τον χρυσό αετό! Τελευταίος σταθμός της περιπέτειάς τους οι Δελφοί, όπου θα παιχτεί η τελευταία πράξη του δράματος, σ’ ένα σκηνικό φορτισμένο από την ιστορία, γεμάτο ενέργεια, σ’ ένα απόκοσμο περιβάλλον, στα όρια του πραγματικού από τη μια και του ιδεατού από την άλλη. Τα δύο ξαδέλφια, ο Μάρκος ατικού από τη μια και του ιδεατού από την άλλη. Τα δύο ξαδέλφια, ο Μάρκος
και ο Πέτρος θα συναντηθούν, όχι μόνο με το παράλογο, αλλά και με το υπέρλογο και θα ζήσουν μια πρωτόγνωρη, μαγική θα έλεγα εμπειρία.
Δεν έχω σκοπό ν’ αποκαλύψω τίποτα περισσότερο από την μυστηριακή πλοκή, η οποία δεν είναι καθόλου απλή όπως φαίνεται στην αρχή. Κι ενώ νομίζεις ότι πρόκειται για μια νεανική περιπέτεια, έρχεται η ανατροπή και ανακαλύπτεις ότι τίποτα δεν είναι τελικά τόσο απλό! Ο συγγραφέας με μια μοναδική σύλληψη δημιουργεί μια πρωτότυπη ιστορία, όπου το χθες συναντιέται με το σήμερα, η αρχαία Ελλάδα επικοινωνεί με τη σύγχρονη Ελλάδα, οι αρχαίοι Δελφοί επικοινωνούν με τους σύγχρονους Δελφούς. Στην ουσία, ο Κωνσταντίνος συναντάται με την ίδια την ιστορία.
Πρόκειται για ένα αριστοτεχνικά δομημένο μυθιστόρημα 24 κεφαλαίων με εύστοχους τίτλους, με γραμμική αφήγηση εκτός από μια αναδρομική αφήγηση. Έχουμε μπροστά μας ένα πολυπρόσωπο μυθιστόρημα, όπου τίποτα δεν είναι άσπρο-μαύρο, ένα μυθιστόρημα με πολύ ωραίες περιγραφές και πλούσιο λεξιλόγιο. Ακόμη και όταν μιλούν οι ήρωες χρησιμοποιούν υψηλό λεξιλόγιο, χωρίς να γίνεται εξεζητημένο Γενικότερα, μπορούμε να πούμε ότι ο συγγραφέας αν και κάνει χρήση σπάνιων και δύσκολων λέξεων που δηλώνουν ωστόσο ότι κατέχει πάρα πολύ καλά την ελληνική γλώσσα και αν και χρησιμοποιεί ευφάνταστους συνδυασμούς λέξεων, οφείλω να ομολογήσω ότι η έκφρασή του σε γενικές γραμμές είναι απλή, δωρική, και πολλά νοήματα, απλά διατυπωμένα, αποδίδονται με λίγες λέξεις.
Στο βιβλίο παρατηρείται μια πάλη αντίθετων δυνάμεων, η μάχη για την κατάκτηση της εξουσίας, η ηδονή που απορρέει από αυτήν την εξουσία και πόσο καταστρεπτική μπορεί να είναι αυτή η δύναμη για τον κόσμο και για τον ίδιο τον άνθρωπο. Ο Έρικ είναι μια σκοτεινή προσωπικότητα. Αδίστακτος, δεν διστάζει να σκοτώσει ακόμη και φίλους για το χρήμα και την εξουσία. Μέσα του παλεύουν και συγκρούονται δυο κόσμοι .
Ο Κωνσταντίνος μας εκπλήσσει με τις γνώσεις του και την αγάπη του για τη φιλολογία, την αρχαιολογία, τη λογοτεχνία, τον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική ιστορία. Αγάπη και θαυμασμός συγχρόνως…. Η αγάπη του άλλωστε για την αρχαιολογία φαίνεται και στις περιγραφές των αρχαιολογικών χώρων. Οι ξεναγήσεις των ηρώων του κατατοπιστικές και λεπτομερείς! Μεταφερόμαστε νοερά στην Κνωσό, στη Βεργίνα και στους Δελφούς και ακούμε την ξενάγηση από τους ειδήμονες! Η αγάπη του για την ιστορία διαφαίνεται και από το θέμα με το οποίο καταπιάστηκε. Μαθαίνουμε για τους 4 ιερούς πολέμους που διεξήχθησαν στην αρχαιότητα με επίκεντρο τους Δελφούς και αντιλαμβανόμαστε ότι γινόμαστε μάρτυρες του 5ου Ιερού πολέμου που διεξάγεται μπροστά στα μάτια μας! Ο Κωνσταντίνος είναι λάτρης της ιστορίας, λάτρης της αρχαίας Ελλάδας, λάτρης της πατρίδας! Το θαυμασμό του για την Αθήνα την παρουσιάζει στο βιβλίο του μέσα από τα μάτια του Σωκράτη, επίτιμου έφορου στο Μουσείο της Ακρόπολης, ο οποίος αντικρίζει έκθαμβος την Πνύκα και το Θέατρο του Διονύσου, το χώρο γέννησης της Δημοκρατίας και του Θεάτρου αντίστοιχα! Η αγάπη του για τη λογοτεχνία εκφράζεται με την αναφορά του σε λογοτεχνικά βιβλία όπως το «Ιμαρέτ», το «Καπλάνι της βιτρίνας», ο «Άρχοντας των δαχτυλιδιών», όπου εύστοχα επισημαίνει την επιρροή του Τόλκιν από τον Πλατωνικό Γύγη. Η αγάπη για τη λογοτεχνία διαφαίνεται και στην ονομασία του café στο Χαλάνδρι, όπου συχνάζουν οι ήρωες του βιβλίου. Και το όνομα αυτού Gatsby! Παραπέμπει στον «Μεγάλο Γκάτσμπι» του Σκοτ Φιτζέραλντ Άλλη μια μεγάλη αγάπη του Κωνσταντίνου που αναδύεται μέσα από τις σελίδες του βιβλίου είναι η αγάπη για τα Τρίκαλα και ιδιαίτερα η αγάπη για τη Φήκη, το χωριό της μητέρας του, το χωριό των παιδικών του χρόνων και των καλοκαιριών του! Ο Κωνσταντίνος τολμά να προβάλει τα Τρίκαλα, εξυμνώντας την ομορφιά της πόλης, με το στόμα της Διονυσίας, της αγαπημένης του Μάρκου, η οποία δηλώνει τον ενθουσιασμό της για τα Τρίκαλα. Τώρα για τη Φήκη, τι να πω! Ειλικρινά αν δεν είχα πάει στη Φήκη, θα νόμιζα ότι ο Κωνσταντίνος περιγράφει ένα μαγικό και ονειρικό τοπίο. Οι κάτοικοι της Φήκης, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πρέπει να είναι υπερήφανοι για τον Κωνσταντίνο και το βιβλίο του!
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω την παρουσία πολλών αυτοβιογραφικών στοιχείων στο μυθιστόρημα. Δεν τον έχω ρωτήσει αλλά είμαι πεπεισμένη ότι ο Κωνσταντίνος σκιαγράφησε τον παπα-Γιώργη και τη σύζυγό του Καλλιόπη, έχοντας στο μυαλό του τον αγαπημένο ιερέα του χωριού του και τη γυναίκα του. Η ταβέρνα που γίνεται το τραπέζι για την εισαγωγή του Μάρκου στο πανεπιστήμιο, μπορεί να είναι η αγαπημένη ταβέρνα της οικογένειας στη Φήκη. Παρουσιάζοντας τον χαρακτήρα του Πέτρου ο Κωνσταντίνος είμαι σίγουρη ότι έχει στο μυαλό του τον αγαπημένο του ξάδερφο, με τον οποίο κάνει παρέα και τον έκανε συμπρωταγωνιστή και συνοδοιπόρο του στην ιστορία του βιβλίου. Η αναφορά του σε αγαπημένους καθηγητές αναμφισβήτητα αποτελεί φόρο τιμής σε αγαπημένους καθηγητές του Κωνσταντίνου, η αναφορά στα λόγια του παππού, του Δημήτρη, κρύβει την αγάπη του συγγραφέα για τον παππού του. Τέλος, παρουσιάζει στοιχεία για τον πατέρα του και την μητέρα του. Αναμφισβήτητα, όλα τα στοιχεία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά σίγουρα από την μητέρα του εμπνεύστηκε την μητέρα του Μάρκου.
Έχουμε στα χέρια μας ένα μυθιστόρημα πλημμυρισμένο από νεανική αισιοδοξία, πίστη κι ελπίδα! Η νεότητα θέλει να πιστεύει ότι όλα έχουν αίσια έκβαση, ότι το καλό νικάει στο τέλος και η διασαλευθείσα τάξη αποκαθίσταται, χωρίς απώλειες. Ακόμη και αν το τέλος δεν είναι αυτό που ονειρεύτηκαν οι ήρωές μας για τους εαυτούς τους, τουλάχιστον το καλό βγαίνει νικητής στην πάλη του με το κακό. Ο πέμπτος ιερός πόλεμος είναι ένα καταπληκτικό μυθιστόρημα! Ένα μυθιστόρημα στα σύνορα πραγματικότητας και φαντασίας, στο μεταίχμιο του λογικού και του παράλογου, το οποίο παύει να είναι παράλογο και αποκτά τη δική του λογική. Αγωνία μέχρι την τελευταία σελίδα. Ένα βιβλίο που δεν θέλεις να το αφήσεις πριν το τέλος, ένα τέλος που πιο πολύ μοιάζει με αρχή αναζήτησης, εσωτερικής και πνευματικής, αρχή ενδοσκόπησης, εμβάθυνσης και συνομιλίας με την ιστορία του τόπου μας, την ιστορία της Ελλάδας. Ένα βιβλίο που αξίζει να το διαβάσουμε όλοι μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου