Tα πουλιά που πετούν χαμηλά
ποιήματα γίνονται
μικρές κραυγές από φλόγα
στ' ανθρώπινα συνθλίβονται
Μ' ό,τι σε επινόησε συντάσσομαι
σ' ό,τι σε ξόδεψε ξοδεύομαι
μια ώρα ένα φύλλο είναι
καρφωμένο στη βροχή
στις φλέβες του
λέξεις βελόνες ανασαίνω
Κι εσύ προσπέρασες
*****
Σε στΗχο πλάγιο και μόνο
Νιόβη Ιωάννου
Οσελότος, 2014
102 σελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου