Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη //
Οι εποχές έχουν αλλάξει και μεις οφείλουμε να προσαρμοζόμαστε σε αυτές. Το ποτάμι δε γυρίζει πίσω και μεις χρειάζεται να προχωράμε μπροστά. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που δαιμονοποιούν την τεχνολογία. Αντίθετα, πιστεύω ακράδαντα πως αυτή μπορεί να είναι εξαιρετικά βοηθητική -ακόμα και για εκπαιδευτικούς σκοπούς- αρκεί να την χρησιμοποιήσουμε σωστά.
Πιο συγκεκριμένα, θα ξεκινήσω από μένα μεταφέροντας τα βιώματα και τις εμπειρίες μου από τη χρήση τoυ blog. Ξεκίνησα το 2009 με το Varelaki- σελίδες τέχνης και πολιτισμού (το οποίο λειτουργεί ακόμα και πλέει ελεύθερο στη θάλασσα του διαδικτύου και έχει μεγάλη επισκεψιμότητα. Ανθολογεί διαρκώς, παρουσιάζει λογοτέχνες, παίρνει συνεντεύξεις, δημιουργεί ανθολογίες, οργανώνει εκδηλώσεις. Το αισθάνομαι κι αυτό ως πνευματικό παιδί μου, όπως και τα βιβλία μου και χαίρομαι για τις γνωριμίες, τις συνεργασίες και τα projects που προέκυψαν με αφορμή αυτό.
Κάποια στιγμή, και αφού έμαθα κι εγώ-ως παιδί της covid εποχής- να χρησιμοποιώ στη δουλειά μου την e-class και την e-me και να έχω διάδραση με τους μαθητές, αποφάσισα να δημιουργήσω εκπαιδευτικά blogs προκειμένου να ανεβάζω υλικό για τα μαθήματά μου. Οι μαθητές μου απλά, έχοντας το σχετικό λινκ, σκέφτηκα πως θα μπορούσαν απλά να μπαίνουν στο αποθετήριο και να το διατρέχουν από τάμπλετ, υπολογιστή, ακόμα και πρόχειρα από το κινητό τους. Έτσι, μια μέρα το υλοποίησα, το εφάρμοσα και είδα με χαρά πως λειτουργεί. Χωρίς κωδικούς τα παιδιά μπορούν να μπαίνουν στα Blogs μου και να ενημερώνονται, να διαβάζουν, να παίρνουν τις σημειώσεις, τα σχόλια, τα μαθήματα.
Το κάθε μάθημα έχει το αποθετήριό του και αποτελεί έναν μικρόκοσμο που εμπλουτίζεται διαρκώς. Κατόπιν δημιούργησα και το προσωπικό μου εκπαιδευτικό ιστολόγιο με γενικότερα θέματα που με αφορούν, όπως τα λογοτεχνικά, αλλά αφορούν και κάποιους συναδέλφους με τους οποίους μοιραζόμαστε κοινά ενδιαφέροντα και ανησυχίες.
Θα ρωτήσει κανείς, είναι απαραίτητο όλοι οι εκπαιδευτικοί να έχουν blog; Αυτό θα το αξιολογήσει ο καθένας για τον εαυτό του. Προσωπικά θεωρώ πως αξίζει. Βέβαια χρειάζεται να αφιερώσεις αρκετές εργατοώρες, αυτό λέει η εμπειρία μου και από το varelaki. Υπάρχει όμως πάντα η ικανοποίηση πως μοιράζεσαι πράγματα, πως ψάχνεις και ανακαλύπτεις διαρκώς. Αποτινάσσεις από πάνω σου την έννοια της στασιμότητας. Γνωρίζεις και τους μαθητές σου ένα μέσο χρήσιμο, τους διδάσκεις κάποια νέα διαδραστικά μέσα, τους μυείς σε έναν νέο κόσμο. Αν κρίνω από τα στατιστικά των blogς, οι μαθητές τα επισκέπτονται, κάτι που σημαίνει πως αξίζει η προσπάθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου