ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ /// ΑΛΕΞΗΣ ΣΤΑΥΡΑΤΗΣ /// ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑΣ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΤΑΜΕΛΟΣ

  Το ερώτημα του Αριστοτέλους « πώς πρέπει να ζω » αγνοήθηκε από τους φιλοσόφους του 20ου αιώνα.( Νigel  Warburton )

  To Σαιξπηρικό «to be  or not to be » ωχριά ,κατά την άποψή μου, μπροστά στο ερώτημα «πώς πρέπει να ζω» του Αριστοτέλους κι ας προηγήθηκε το δεύτερο κατά 18 αιώνες.Εξ ιδιοφυίας ή ανάγκης,διατυπώθηκε 400 χρόνια πριν τα Ευαγγέλια κα  μόνο μ' αυτό τα « Ηθικά Νικομάχεια » αίρουν τις αποτρόπαιες εισηγήσεις του Πλάτωνος στους « Νόμους » και την «Πολιτεία»,οι οποίες καταλύουν την προσωπική ελευθερία και εκείνην της επιλογής (κύρια θέματα του Α.Σταυράτη)
   Κι όσο κι αν διχογνωμούμε αν τα Ευαγγέλια είναι προσωπικά ή συλλογικά έργα, είναι τα τέσσερα αυτά βιβλία,κυρίως,ο επόμενος σταθμός για να απαντηθεί το ερώτημα.Ο θαυμασμός μου για την Καινή Διαθήκη είναι απεριόριστος μα και τα ερωτηματικά μου τεράστια.Δεν έχουν να κάνουν με την φυσική ιστορία των θεμάτων,αλλά με την επανεισαγωγή πλατωνικών συνιστωσών όσον αφορά τις δύο παραπάνω ελευθερίες.Υπήρξαν άλλα Ευαγγέλια;H θαυμαστή PATROLOGIA GRECA,150 τόμοι με τα έργα των πατέρων της Εκκλησίας,είναι πλατωνικής θεώρησης όσον αφορά στην ελευθερία του ατόμου.
   Ρωτώ λοιπόν ξανά.Υπήρξαν άλλα Ευαγγέλια;Πώς πρέπει να ζω;
Σε κοινότητα Εσσαίων ,με την Καινή Διαθήκη,με τον Ντε Σαντ και τον Μακιαβέλι ή με το Ευαγγέλιο της Ιωάννας;'H με κάτι άλλο; Mε τι;
  Επειδή η απάντησή μου στο ερώτημα είναι «ζήσε με την καρδιά»,κι αφού διάβασα το εξαίρετο βιβλίο του Αλέξη Σταυράτη ,προτιμώ με το Ευαγγέλιο της Ιωάννας.
   Μια ευρύτατη πραγματεία περί εγωισμού.Με έκανε και μένα να συνειδητοποιήσω ότι ζω μακριά από τα κορίτσια μου για λόγους προσωπικών επιδιώξεων- όπως ο Πέτρος- και τους λείπει στο σπίτι η « σκιά του πατέρα »τους . Να ,λοιπόν ,ένα Ευαγγέλιο που παρουσιάζει την κλασική σειρά των βιβλικών ιστοριών,ωστόσο οι  χαρακτήρες αποκαλύπτονται στο σύνολό τους πλήρως και διά των προσωπικών τους προθέσεων και επιδιώξεων.Ανάστασις!
   'Ολα τα εκτενή μυθιστορήματα,προς το τέλος,παρουσιάζουν ,ως επί το πλείστον,κάποια καμπή.Στο βιβλίο του Αλέξη Σταυράτη,μετά την Ανάληψη,συμβαίνει το αντίθετο.Η ψυχογραφική πλοκή εντείνεται και συντηρεί αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη.'Εξοχες παράγραφοι διαδέχονται ,εξ άλλου η μία την άλλη,από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου.
   Ο έπαινος για το ύφος και τη γλώσσα του Σταυράτη,δεν πρέπει να επισκιάσει την επικά λυτρωτική διάθεση που επιδίδει,δια του πέμπτου Ευαγγελίου,στο ερώτημα του Σταγειρίτη «πώς πρέπει να ζω»,και τελικά στο ερώτημα τί είναι ελευθερία και αγάπη.

***
Το Ευαγγέλιο της Ιωάννας,Γαβριηλίδης 2009

***