ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΧΡΥΣΟΥ
Σαν κοιταζόαμαστ΄εμείς
Σεντόνια σπινθοβολούν χιονιού
Κάτω από τον ήλιο που όλο και ζυγώνει
Παράθυρα ανοίγουν τις αγκάλες τους
Σ΄όλο το μέγα μάκρος της οδού της καλοσύνης
Ανοίγονται χέρια και πουλιά
Ανοίγονται μέρες ανοίγονται νύχτες
Και των παιδικών χρόνων τ΄αστέρια
Στις τέσσερις γωνιές του απέραντου ουρανού
Από μεγάλη ανάγκη τραγουδάνε σιγανά
Σαν κοιταζόμαστ΄εμείς
Ο φόβος αφανίζει το φαρμάκι δια παντός
Σβήνει στο δροσερό χορτάρι απάνω
Οι βάτοι μέσα στους νεκρούς ναούς
Τραβάν έξω άπ΄τον ριζοβολημένον ίσκιο
Τους ζέοντες άλικους και μελανούς καρπούς τους
Το κρασί της αφρισμένης γης
Πνίγει στο απόγειο της πτήσης τους τις μέλισσες
Και οι χωρικοί αναθυμούνται τότε
Χρόνια που΄χαν τις σοδειές τις πιο γεμάτες
Σαν κοιταζόμαστ' εμείς
τις φλέβες της πιάνει και χαράζει η απόσταση
Και των νερών το φούσκωμα όλους τους γιαλούς αγγίζει
Οι λέαινες οι περιστέρες οι ελαφίνες
Στον καθαρόν αγέρα τρέμοντας κοιτάζουν που γεννιέται
Τ΄όμοιό τους σαν την άνοιξη
Και η άφθονη γυναίκα και μητέρα
Τη ζωή στην ασωτεία συντονίζει
Αλλάζει ο κόσμος χρώμα
Η γέννηση με την απουσία εναλλάσσεται.
Σαν κοιταζόμαστ΄εμείς
Οι τοίχοι φλέγονται όλοι από παλιά ζωή
Οι τοίχοι φλέγονται όλοι από ζωή καινούργια
Η κλίνη της φύσεως έξω
'Εχει στρωθεί καλά με αθωότητα
Λυκόφωτος ο ουρανός και λούζει
Τη λυγμική και μειδιώσα
Μορφή της μουσηγέτιδος
Πάντοτε γυμνότερη εκείνη σκλάβα και άνασσα
Φυλώμματος διηνεκούς και εσαεί
Όποτε κοιταζόμαστ΄εμείς
Εσύ η λυμφατική ο ζοφερός εγώ
Η όραση είν΄ολούθε αύρας πνοή και πόθου
Που ζωογονεί το πρώτο και το ύστατο όνειρο.
***
http://alonakitispoiisis.blogspot.com
http://logoskaitexni.blogspot.gr/2012/07/paul-eluard.html
***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου