ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΧΡΥΣΟΥ Σαν κοιταζόαμαστ΄εμείς Σεντόνια σπινθοβολούν χιονιού Κάτω από τον ήλιο που όλο και ζυγώνει Παράθυρα ανοίγουν τις αγκάλες τους Σ΄όλο το μέγα μάκρος της οδού της καλοσύνης Ανοίγονται χέρια και πουλιά Ανοίγονται μέρες ανοίγονται νύχτες Και των παιδικών χρόνων τ΄αστέρια Στις τέσσερις γωνιές του απέραντου ουρανού Από μεγάλη ανάγκη τραγουδάνε σιγανά Σαν κοιταζόμαστ΄εμείς Ο φόβος αφανίζει το φαρμάκι δια παντός Σβήνει στο δροσερό χορτάρι απάνω Οι βάτοι μέσα στους νεκρούς ναούς Τραβάν έξω άπ΄τον ριζοβολημένον ίσκιο Τους ζέοντες άλικους και μελανούς καρπούς τους Το κρασί της αφρισμένης γης Πνίγει στο απόγειο της πτήσης τους τις μέλισσες Και οι χωρικοί αναθυμούνται τότε Χρόνια που΄χαν τις σοδειές τις πιο γεμάτες Σαν κοιταζόμαστ' εμείς τις φλέβες της πιάνει και χαράζει η απόσταση Και των νερών το φούσκωμα όλους τους γιαλούς αγγίζει Οι λέαινες οι περιστέρες οι ελαφίνες Στον καθαρόν αγέρα τρέμοντας κοιτάζουν που γεννιέται Τ΄όμοιό τους σαν την άνοιξη Και η άφθονη γυναίκα και μητέρα Τη ζωή στην ασωτεία συντονίζει Αλλάζει ο κόσμος χρώμα Η γέννηση με την απουσία εναλλάσσεται. Σαν κοιταζόμαστ΄εμείς Οι τοίχοι φλέγονται όλοι από παλιά ζωή Οι τοίχοι φλέγονται όλοι από ζωή καινούργια Η κλίνη της φύσεως έξω 'Εχει στρωθεί καλά με αθωότητα Λυκόφωτος ο ουρανός και λούζει Τη λυγμική και μειδιώσα Μορφή της μουσηγέτιδος Πάντοτε γυμνότερη εκείνη σκλάβα και άνασσα Φυλώμματος διηνεκούς και εσαεί Όποτε κοιταζόμαστ΄εμείς Εσύ η λυμφατική ο ζοφερός εγώ Η όραση είν΄ολούθε αύρας πνοή και πόθου Που ζωογονεί το πρώτο και το ύστατο όνειρο. *** http://alonakitispoiisis.blogspot.com http://logoskaitexni.blogspot.gr/2012/07/paul-eluard.html ***
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου