μτφρ. Ασημίνα Ξηρογιάννη
O γιος μου,
ο μονάκριβος γιος μου,
αυτός που ποτέ δεν είχα,
θα ήταν άντρας σήμερα.
Κινείται
στον άνεμο
άυλος, χωρίς όνομα.
Μερικές φορές
έρχεται
-πιο ελαφρύς απ’ τον αέρα-
και ακουμπά το κεφάλι του
πάνω στον ώμο μου
κι εγώ τον ρωτώ,
Γιέ μου,
πού μένεις,
πού κρύβεσαι:
Kαι μου απαντά
με κρύα ανάσα,
Ποτέ δεν το παρατήρησες
παρόλο που τηλεφωνούσα
και τηλεφωνούσα
και συνεχίζω να τηλεφωνώ
από ένα μέρος
πέρα
πέρα από την αγάπη,
όπου τίποτα
όπου τα πάντα
θέλουν να γεννηθούν.
(Από τη συγκεντρωτική έκδοση ποιημάτων του Μάρκ Στράντ με τίτλο: Collected Poems. Πρώτη δημοσίευση του ποιήματος)
ΦΤΕΡΑ ΧΗΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου