ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Ξεκινώντας να μιλώ για το βιβλίο του Μάκη Τσίτα ''ΜΑΡΤΥΣ ΜΟΥ Ο ΘΕΟΣ" μια σκέψη μου επιτίθεται.."Τι να πεις για ένα βιβλίο που μιλάει από μόνο του;".Oπότε δεν θα πω πολλά.
Βασικά ,ο ήρωας Χρυσοβαλάντης,ο ευφράδης και χειμαρώδης αυτός τύπος είναι που τα λέει όλα.Είναι πλασμένος με περίσσια τέχνη,γι 'αυτό είναι αυθεντικός.Και είναι ο μονόλογός του τόσο μεγαλειώδης ,τόσο μεστός , αληθινός και παραστατικός συνάμα που σε βάζει απολύτως μέσα στον κόσμο του.Kαι δεν μπορείς να μην ακούσεις !Κι ακούς και συμμερίζεσαι και αντιλαμβάνεσαι πώς λειτουργεί σήμερα μια κοινωνία σε παρακμή.Δεν μπορείς να αποστασιοποιηθείς με τίποτα,μπαίνεις και με τα δύο πόδια ,βουτάς στις μίζερες εμπειρίες του Χρυσοβαλάντη,οποίος εκκινεί τη σκέψη σου,σε ιντριγκάρει τόσο δυνατά δίνοντάς σου τα καίρια χτυπήματα το ένα μετά το άλλο που νιώθεις ότι ασφυκτιάς μέσα στον μικρόκοσμο,που όμως είναι το περιβάλλον μέσα στο οποίο ζεις και μεγαλώνεις τελικά.Είναι ένας αντιήρωας που έχει όλα τα φόντα να γίνει ''άγαλμα''μέσα στο σύγχρονο λογοτεχνικό τοπίο.Αρχικά μοιάζει απλός,καθημερινός,αφελής και ευτυχής,μα από ένα σημείο και πέρα οι ανατροπές χτυπούν τον αναγνώστη κατακέφαλα και του μεταγγίζουν μια πλήρη εικόνα δυστυχίας και μαρασμού .H ατομική μοίρα είναι αξεδιάλυτα δεμένη με τη συλλογική ωστόσο.Σίγουρα θα υπάρχουν πολλοί Χρυσοβαλάντηδες ανάμεσα μας, που ζουν τα δικά τους μικρά ή μεγάλα δράματα κρυμμένοι στις γωνίες ή σιωπηλοί,που αναζητούν ευκαιρίες να μονολογήσουν και να βγάλουν τα σώψυχά τους,επειδή το δίκαιο τους πνίγει,
Θα τολμήσω να πω ότι στην περίπτωση μας το βιβλίο δεν το γράφει ο συγγραφέας,αλλά ο ήρωας,η ισχυρή αυτή αφηγηματική περσόνα.Ο ήρωας ουσιαστικά αποτελεί το βιβλίο .
Θα τολμήσω επίσης να πω ότι θα ήθελα να δω μια εύστοχη θεατρική διασκευή του βιβλίου ώστε ο ήρωας να ενσαρκωθεί θεατρικά και να ξεδιπλωθεί σε όλο του το μεγαλείο μπροστά στα μάτια υποψιασμένων και ανυποψίαστων θεατών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου