notationes////IANOYAΡΙΟΣ - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014///ΑΓΓΕΛΑ ΓΑΒΡΙΛΗ //// Ι r i d i u m

                                    

                          

        
                                
                             Χρειάστηκαν 33 χρόνια κι ένας Γολγοθάς,
                             για να καταλάβω
                             ότι δεν είμαι ο Ιησούς.
                             Ο σταυρός είμαι.
                             (Εξ ου και δεν συμμετέχω στην ανάσταση.)






Momentum, 2013
56 σελ.







Ερώτηση (ρητορική) 





Πώς να λύσω αυτό το μυστήριο,
όταν ένα άστρο κοιτάζει ένα άλλο, στην άκρη του γαλαξία και λέει:
«Αυτή, αυτή είναι η αγάπη μου
και με καμιά άλλη αγάπη δεν μπορώ να ταιριάξω
σε όλα τα πιθανά σύμπαντα».
Μικρό το μυαλό μου κι η καρδιά μου λίγη.
Βουβή κουβαλώ αυτή την απορία, γαντζωμένη στην πλάτη μου,
όπως ένα ζώο το μωρό του στο δάσος. 



*




Εκτός κιβωτού 




Εκείνες τις μέρες τα νερά ανέβαιναν.
Τα μωρά έκλαιγαν
αλλά κανείς δεν έσκυβε πάνω από το κεφάλι τους,
τα αγόρια δεν κοιτούσαν τα κορίτσια,
τα κορίτσια δεν φιλούσαν τους καθρέφτες,
οι γέροι δεν ζήλευαν τους νέους,
οι νέοι μισούσαν τα νιάτα τους,
τα ζώα έφευγαν κοπάδια για τα βουνά,
τα σπίτια κρατούσαν τις ανάσες τους,
τα δέντρα αποφάσισαν να γίνουν φύκια.

Εσύ μου είπες: «Το ξέρεις πως πάντα σ' αγαπούσα».
Εγώ δεν είπα τίποτα γιατί ήδη πνιγόμουν.
Οι οθόνες μάς τραγούδησαν για τελευταία φορά, καληνύχτα.

Ο Θεός κοίταξε το έργο του κι έμεινε ευχαριστημένος. 




*





Greetings From Beyond 





Σας στέλνω χαιρετισμούς από την εξωτική πλατεία Συντάγματος,
όπου περνώ τις μέρες μου τρώγοντας πικρά πορτοκάλια.
Στην πατρίδα μαθαίνω ότι βρέχει
αλλά εδώ κάνει κρύο
κι έχει έναν ήλιο άρρωστο.
Όλοι είναι χλομοί, βήχουν κάτι λέξεις-αγκάθια
που τους γέρνουν το λαιμό
κι έπειτα μπαίνουν στο μετρό.
Εγώ κόβω βόλτες με το ποδήλατο,
χαιρετάω τα βιαστικά ταξί
και βγάζω πολλές φωτογραφίες,
αλλά δεν φαίνομαι σε καμία
κι έτσι δεν σας τις στέλνω.
Όμως είμαι καλά, αυτό θέλω να ξέρετε.
Κι αυτό το σώμα που θα σας στείλουν
και θα σας πουν ότι είμαι εγώ,
δεν είμαι. 



 *





Η Ωραία μετά το Τέρας 




Τω καιρώ εκείνω διάβαζε πεινασμένα,
κυρίως βίους γυναικών:
Νύφες του Χριστού πέθαιναν σε τροχούς βασανιστηρίων
ενώ ο μνηστήρας τους έτρεχε να βρει χαμένα πρόβατα.
Βασίλισσες συγχωρούσαν τους δημίους τους,
πετώντας κοσμήματα και κορσέδες στα πλήθη.
Μάγισσες ούρλιαζαν το όνομα του Εωσφόρου στην πυρά
αλλά εκείνος ήταν otherwise occupied.
Μάζευε το αίμα από τις σελίδες κι έφτιαχνε στέμματα ολοπόρφυρα.
Τα χάριζε στις κυρίες στο σούπερ μάρκετ.
Ή τα τοποθετούσε με ευλάβεια στα κουφάρια νεκρών ζώων,
πάνω στα έκπληκτα σκουλήκια,
που δεν περίμεναν ποτέ ότι θα αξιώνονταν στέψη.
Τω καιρώ εκείνω διάβαζε,
κι ήταν ευτυχισμένη.
Ειδικά όταν κατέβαινε στο υπόγειο
και σκόνταφτε στα τεράστια, άσπρα κόκκαλα.