ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ /// ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΕΞΙ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΧΙΛΙΩΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΩΝ

Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες,





    Επειδή εκτιμούμε την συμβολή του  Πανδοχείου όλα τα χρόνια  και επειδή θεωρούμε ότι είναι ένα αληθινό κόσμημα μέσα στην αχανή και ποικιλόμορφη μπλογκόσφαιρα,  αναδημοσιεύουμε  τούτη την ανάρτηση του απολογισμού με θερμές ευχές για καλή συνέχεια!

                           Ασημίνα Ξηρογιάννη



πηγή :ΠΑΝΔΟΧΕΙΟ 

Πανδοχείο έξι ετών και χιλίων συναντήσεων

Το Πανδοχείο άνοιξε τον Ιανουάριο του 2008, συνεπώς αυτό τον μήνα κλείνει έξι χρόνια. ενώ πριν λίγες μέρες συμπλήρωσε τις χίλιες αναρτήσεις. Η αφορμή είναι πρόσφορη για την συγκεντρωτική παράθεση των ιδεών του, ορισμένες από τις οποίες έχουν ήδη διατυπωθεί διάσπαρτα σε κείμενα.

Μπλόγκερς και μπλόγκερς

Το Πανδοχείο δεν είναι ιστολόγιο, ο Πανδοχέας δεν είναι «μπλόγκερ». Αμφότεροι οι όροι έχουν αποκτήσει ευρύτατο περιεχόμενο και πλέον δε σημαίνουν τίποτα ή περικλείουν τα πάντα. Δεν έχει νόημα η επιμονή σ’ έναν όρο που δεν χαρακτηρίζεται από συγκεκριμένα διακριτά γνωρίσματα παρά εντάσσει στο ίδιο χυλό οποιονδήποτε φτιάχνει μια σελίδα στα blogspot, wordpress, tumblr κλπ.

Υπάρχουν εξαιρετικά μπλογκς που με υποδειγματικό τρόπο ασχολούνται με το αντικείμενό τους, άλλα που αποτελούν συλλογή εξαιρετικών κειμένων. Υπάρχουν και εκείνα που απλώς γεμίζουν τον κενό χρόνο των ιδιοκτητών τους ή λειτουργούν ως έκφραση ή ψυχοθεραπεία, καταγράφοντας το μακρύ και το κοντό του ιδιοκτήτη τους. Υπάρχουν μπλογκς με αναρτήσεις τριών γραμμών, άλλα με κείμενα ολόκληρων σελίδων· μπλογκς που μεταφέρουν τις απόψεις του μπλόγκερ περί παντός επιστητού, άλλα που συγκεντρώνουν αναρτήσεις…άλλων μπλογκς. Ποιο αντικειμενικό, κοινώς διακριτό στοιχείο τα διακρίνει από τις κλασικές ιστοσελίδες com, gr κλπ.; Τίποτε απολύτως – μόνο το γεγονός ότι στα πρώτα ο διαδικτυακός χώρος παραχωρείται δωρεάν ενώ στις δεύτερες καταβάλλεται ένα χρηματικό ποσό.

Βιβλιοφιλικά ιστολόγια

Το ίδιο ισχύει και για τα «βιβλιοφιλικά» - η γκάμα είναι τεράστια – υπάρχουν εκείνα που διαβάζουν τα βιβλία και επενδύουν χρόνο στην παρουσίασή τους, εκείνα που αφιερώνουν μια δυο σύντομες παραγράφους σε μια ανάγνωση, άλλα που περιγράφουν τις συνθήκες υπό τις οποίες διάβασαν το βιβλίο, περιμένοντας π.χ. κάποιο φαγητό να ψηθεί ή στα διαλείμματα των οικοκυρικών. Μπλογκ τα μεν, μπλογκ και τα δε, μπλόγκ όλα, αλλά η διαφορά χαώδης, άρα εδώ κι αν οι όροι είναι ασαφείς και άχρηστοι.

Μιλώντας για βιβλιοφιλικά ιστολόγια είναι δεκάδες οι περιπτώσεις που όχι απλώς αποτελούν αξιανάγνωστα κείμενα εισαγωγής στα λογοτεχνικά έργα που «διαβάζουν» αλλά και ενδιαφέρουσες προσωπικές ματιές. Είναι γνωστή η ποιότητα των Βιβλιοκαφέ, Librofilo, Ναυτίλος· υπάρχουν σπάνιες θεματικές ή άλλου είδους ανθολογίες που ούτε σε βιβλίο δεν μπορεί να βρει κανείς: Αυτοβιογραφούμενοι Συγγραφείς, Αλληλογράφοι Συγγραφείς (Γράμμα σε Χαρτί), Αυτόχειρες Συγγραφείς, Ιστορίες Μπονζάι. Ιστολόγιο για το μικρό διήγημα (Πλανόδιον), Ολλανδική Πεζογραφία και Ποίηση, Ανθολογία αποσπασμάτων ομοφυλόφιλου περιεχομένου ή συγγραφέα (Umhomemgrego) κ.ά. Υπάρχουν άλλα ιστολόγια, όπως το Don’t Ever Read Me ή το Lou Read που συνδέουν με περίφημο ημερολογιακό τρόπο την ανάγνωση με την καθημερινότητα. Και διαρκώς προστίθενται νέες περιπτώσεις, που δεν είναι δυνατόν να αναφερθούν εδώ. Και μόνο η ανάγνωση και οι συνεχείς επισκέψεις στα παρελθόντα κείμενα όλων των παραπάνω αρκεί για πολλαπλά ταξίδια στον κόσμο της γραφής. Και βέβαια ο όρος βιβλιοφιλικά ιστολόγια, όπως έχει διατυπωθεί και αλλού εντός Πανδοχείου, είναι τουλάχιστον αστείος. Δίνει βάρος στο μέσο και όχι στο περιεχόμενο. Είναι σαν να λέμε τα μουσικά περιοδικά π.χ. δισκοφιλικά. Αλλά αυτό έχει ήδη αναπτυχθεί αλλού.

Συνεπώς δεν είναι δυνατόν όταν έχουμε εκατοντάδες διαφορετικές περιπτώσεις να μπορεί αποκτήσει η έννοια / ιδιότητα του μπλόγκερ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και μια ενιαία σημασία. Σαφώς βέβαια και η ταμπέλα μπορεί κάποτε δηλώνει μια έντονη επιθυμία ένταξης σε μια κοινωνική ομάδα, κάποτε μια διακαέστερη διάθεση προβολής του εγώ ή μια ηχηρή δήλωση τύπου «βρίσκομαι κι εγώ εδώ, μιλώ για τις μέρες μου, προσέξτε με». Αλλά είναι κωμικό να βάζουμε ιστολόγους και αχρηστολόγους στο ίδιο καζάνι. Είναι σα να λέμε είμαι ιστοσελιδιστής, είναι σα να λέμε είμαι δηλωσίας στο facebook.

Ιστοσελίδα λοιπόν, όχι ιστολόγιο

Ακριβώς για τους λόγους αυτούς, το Πανδοχείο επιλέγει τον ειλικρινέστερο, ευρύτατο και περισσότερο ουδέτερο όρο ιστοσελίδα. Άλλωστε εδώ και χρόνια η διαδικτυακή διεύθυνση είναι (με το αζημίωτο, 8 ευρώ το έτος) το pandoxeio.com, ενώ η αρχική διεύθυνση pandoxeio.wordpress.com διατηρείται (και παραπέμπει ευθέως στην προαναφερθείσα) επειδή διατηρείται η φόρμα και οι λειτουργίες της wordpress, ως εταιρείας κατασκευής και λειτουργίας ιστοσελίδων, καθώς τόσα χρόνια εξειδικευτήκαμε σ’ αυτήν, τώρα θα ήταν πολύ κουραστικό να ξοδευτεί ωφέλιμος χρόνος για την εκμάθηση ενός ακόμα τεχνολογικού συστήματος. Ίσως στο μέλλον.

Κριτικές, «κριτικές», παρουσιάσεις, «παρουσιάσεις»

Ο Πανδοχέας δεν είναι «κριτικός λογοτεχνίας» ή «βιβλιοκριτικός». Θα προτιμούσαμε τον όρο «παρουσίαση» αν δεν είχε συνδεθεί κυρίως με σύντομα ή γενικά ή πρόχειρα ή απλώς ενημερωτικά και κάποτε διαφημιστικά κείμενα περί βιβλίων. Ας ορίσουμε λοιπόν τα δικά μας κείμενα μας ως συναισθηματικές εκφράσεις μιας απόλυτα προσωπικής πρόσληψης του εκάστοτε έργου.

Γι’ αυτό και σπάνια θα διαβάσει κανείς στο Πανδοχείο κάποια αρνητική παρουσίαση. Η προσωπική μας θέση είναι πως ο χρόνος μας είναι ελάχιστος για να σπαταληθεί σε βιβλίο που δεν μας ελκύει, με έναν από τους δεκάδες τρόπους με τους οποίους μας ελκύει ένα βιβλίο. Όταν λοιπόν ένα λογοτέχνημα είναι ασύμβατο με την προσωπική μας «αναγνωστική» προτιμούμε να το αφήσουμε στην άκρη και να πάμε στο επόμενο – αρνητική κριτική δεν μπορεί να υπάρξει σε μισοδιαβασμένο βιβλίο. Ο χρόνος μας είναι πολύτιμος για να ξοδεύεται σε τέτοια βιβλία.

Θα ρωτήσει κανείς, και τι συμβαίνει λοιπόν όταν ένα τέτοιο βιβλίο, που τελικώς δεν μας ικανοποιεί, άρα διακόπτεται η ανάγνωσή του, έχει παρθεί υπό τον όρο της παρουσίασής του; Εδώ, κατ’ εξαίρεση της δέσμευσης, ακυρώνεται η ανάρτηση, και γνωστοποιείται η αδυναμία στον εκδοτικό οίκο – περισσότερο παλαιότερα, καθώς τώρα πλέον κάτι τέτοιο γίνεται σιωπηρά. Και πάλι, κάτι τέτοιο γίνεται απόλυτα αποδεκτό από τους εκδοτικούς οίκους.

Η συχνότατη και ευρύτατη χρήση του όρου κριτικού στη χώρα μας είναι αντιστρόφως ανάλογη με την ισχύ του. Τα κριτήρια είναι ασαφή και η συζήτηση τεράστια. Το πρόσφατο βιβλίο του Γιώργου Περαντωνάκη (Η μεταπολιτευτική κριτική στον καθρέφτη), παρουσιάζει με τον πλέον περιεκτικό τρόπο τα σχετικά προβλήματα. Άλλοτε ο όρος χρησιμοποιείται από οποιονδήποτε, άλλοτε αυτός ο οποιοσδήποτε τον πιστώνει αποκλειστικά στον εαυτό του και τον αφαιρεί από τους άλλους, και ούτω καθεξής. Κατά την άποψη του Πανδοχείου ελάχιστοι δικαιούνται να φέρουν τον τίτλο του κριτικού, τόσο από τον έντυπο όσο και από τον ηλεκτρονικό – ιστολογιακό χώρο. Όταν δε ο όρος εκφέρεται σωρηδόν από κάθε «βιβλιοφιλικό» ιστολόγο, η χρήση του μόνο θυμηδία μπορεί να επιφέρει. Σαφώς και υπάρχουν ιστολόγοι με εξαιρετική κριτική ματιά, όπως και [αυτό]τιτλοφορημένοι κριτικοί με διόλου κριτική ματιά, και φυσικά και το ακριβώς αντίστροφο.

Μακριά λοιπόν από το Πανδοχείο η απόδοση οποιασδήποτε κριτικής ιδιότητας - ο Πανδοχέας άλλωστε εξαρχής έχει αποποιηθεί τον όρο· είναι απλώς ένας ιδιότροπος αναγνώστης που γράφει με πλήρως υποκειμενικό, συναισθηματικό και άμεσα εκφραστικό τρόπο τις εντυπώσεις του σε ημερολόγιο προσωπικών αναγνώσεων.

Πώς λειτουργεί το Πανδοχείο

Όταν λοιπόν Πανδοχέας ολοκλήρωσε το επίπονο πλην συναρπαστικό ταξίδι στον Κόσμο των Επιστημών, στη Νομική και την Δικηγορία, στην Ιστορία, στην Διδακτορική και Πανεπιστημιακή Έρευνα και στην Λεξικογραφία του Λεξικού της Ακαδημίας Αθηνών, έκρινε πως έφτασε η στιγμή, έχοντας πλέον κατακτήσει το κατώτερο όριο βιοπορισμού, να ασχοληθεί με εκείνο που για χρόνια έκανε σε έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά όσον αφορά την μουσική: την γραφή κειμένων πάνω στην καθαρά προσωπική, υποκειμενική βίωση – αυτή τη φορά - της ανάγνωσης.

Εδώ υπήρχε το πρακτικό πρόβλημα της προμήθειας των βιβλίων, καθώς ο πενιχρός μισθός, το μηνιαίο ενοίκιο και η έλλειψη κάθε άλλου είδους πόρου ή οικογενειακής βοήθειας καθιστούσε αδύνατη κάθε αγορά. Καθιερώθηκε η στήλη Βιβλιοπανδοχείο στο σχεδόν καθημερινό διαδικτυακό περιοδικό μουσικής, κινηματογράφου και άλλων ωραιοτήτων mic.gr ως μια πιλοτική μορφή εκείνου που θα συνέχιζε μετά ως Πανδοχείο, λίγο αργότερα, και ξεκίνησε η επικοινωνία με τους εκδοτικούς οίκους.

Η συνεργασία με τους εκδοτικούς οίκους

Η επικοινωνία με τους εκδοτικούς οίκους όπου το Πανδοχείο πρότεινε τα εξής:

1. Ενδιαφερόμαστε για την πλήρη παρουσίαση μιας συγκεκριμένης ή περισσότερων εκδόσεων, συνήθως από μία έως τέσσερις. Η επιλογή των τίτλων γίνεται πάντα από το Πανδοχείο. Ακόμα και αν κάποιος εκδοτικός οίκος προτείνει ή προσφέρει κάποιο βιβλίο, το Πανδοχείο επιλέγει να μην το δεχτεί ή, αν κρίνει πως μπορεί όντως να το ενδιαφέρει, δεν δεσμεύεται για την παρουσίασή του. Δεν υπήρξε εκδοτικός οίκος που να μη σεβάστηκε και να μην αποδέχτηκε το παραπάνω.

2. Το κείμενο δεν θα είναι αναπαραγωγή του δελτίου τύπου η του οπισθόφυλλου, ούτε δυο παράγραφοι εν είδει περίληψης, αλλά ένα εκτενέστερο κείμενο

3. Επρόκειτο συνεπώς για παρουσίαση βιβλίων με τον τρόπο που αναφερόταν στο λογοτεχνικό περιοδικό (δε)κατα: πρώτα τα διαβάζουμε κι έπειτα τα παρουσιάζουμε. Αυτό εξηγεί την καθυστέρηση - κάποτε μεγάλη – στις παρουσιάσεις.

4. Το σχετικό κείμενο θα πλαισιώνεται με αισθητικό εμπλουτισμό φωτογραφιών του συγγραφέα και άλλων φωτογραφιών, εικόνων, έργων τέχνης.

5. Το Πανδοχείο αναλαμβάνει να παραλαμβάνει το ίδιο τις προσφερόμενες εκδόσεις, εκτός ελαχίστων ή αναπόφευκτων εξαιρέσεων, ώστε να αποφευχθεί κόπος και έξοδα αποστολής. Σχεδόν όλοι οι εκδοτικοί οίκοι αποδέχτηκαν άμεσα και αυτή την πρόταση, υποθέτω χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία.

6. Όταν η παρουσίαση δημοσιευτεί στο Πανδοχείο, αλλά και στις περισσότερες περιπτώσεις στο mic.gr, τότε και μόνο τότε δικαιούμαστε να συνεχίσουμε με επόμενες εκδόσεις. Πρόκειται εδώ για μια επίμονη προσωπική ηθική, που συχνά είχε ως αποτέλεσμα μια εκ νέου μεγάλη καθυστέρηση στις προαναφερθείσες παρουσιάσεις. Μια τέτοια τίμια πλήρωση της συμφωνίας συνήθως δεν ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους εκδοτικούς οίκους – κατά δική τους παραδοχή – ενδιαφέρει όμως το Πανδοχείο, που οφείλει να τιμά την προσωπική του δέσμευση.

Οι συνεργαζόμενοι εκδοτικοί οίκοι 

Oι εκδοτικοί οίκοι λοιπόν που αποδέχτηκαν την πρόταση – πρόσκληση και πρόσφεραν στο Πανδοχείο τις εκδόσεις που το ίδιο το Πανδοχείο επέλεξε και ζήτησε υπό τον όρο της παρουσίασής τους είναι, με απόλυτη αλφαβητική σειρά οι εξής:

Άγκυρα, Άγρα, Αίολος, Αιώρα, Αλεξάνδρεια, Απόπειρα, Α/συνέχεια, Αρμός, Aσβός, Άσπρη Λέξη, Αστάρτη, Βιβλιόραμα, Γαβριηλίδης, Γκοβόστης, Διήγηση, Εκδόσεις του 21^ου, Εκδόσεις των Συναδέλφων, Εκκρεμές, Εντευκτήριο, Εξάρχεια, Επίκεντρο, Εστία, Ζήτρος, Ηλίβατον, Θύραθεν, Ιανός, Ίνδικτος, Ίκαρος, Ιωλκός, Καλειδοσκόπιο, Καστανιώτης, Κέδρος, Κίχλη, Κριτική, Κυριακίδης, ΚΨΜ, Λιβάνη, Μαγικό Κουτί, Μελάνι, Μεταίχμιο, Μεταμεσονύκτιες Εκδόσεις, Μπαρτζουλιάνος, Νάρκισσος, Nεφέλη, Νησίδες, Νόβολι, Οδυσσέας, Ολκός, Πάπυρος, Πατάκης, Περίπλους, Περισπωμένη, Πόλις, Πολύτροπον, Ποταμός, Τόπος, Ροές, Ροδακιό, Σαββάλας, Σμίλη, Σύγχρονοι Ορίζοντες, Οδός Πανός, Οκτώ, Οξύ, Το Πέρασμα, Τραυλός, Ψυχογιός, Ωκεανίδα, Ars Nocturna, Anubis, Bell, Gemma, Gutenberg, Lector, Libro, Opera, Scripta, Polaris, Printa, Zoobus. Το Πανδοχείο τους ευχαριστεί θερμά, ιδιωτικά και δημόσια.

Τα λογοτεχνικά περιοδικά που επίσης πρόθυμα απέστειλαν τεύχη τους όποτε τους ζητήθηκε είναι, με απόλυτη αλφαβητική σειρά, τα εξής:

(δε)κατα, Διαβάζω, Εμβόλιμον, Ένεκεν, Εντευκτήριο, Θέματα Λογοτεχνίας, Κ (Κριτική), Κλήδονας, Μανδραγόρας, Νέα Εστία, Νέα Συντέλεια, Πανδώρα, Πλανόδιον, Ποιητική, Πόρφυρας, Νέα Εστία, Το Δέντρο, Φαρφουλάς, Φρέαρ, Poetix, The Athens Review of Books. Το Πανδοχείο τα ευχαριστεί θερμά, ιδιωτικά και δημόσια.

Εκτός από τους προαναφερθέντες και αποδεχθέντες εκδοτικούς οίκους, το Πανδοχείο έχει ήδη έρθει σε επαφή με κάποιους ακόμα αλλά δεν έχει λάβει απάντηση, έχει λάβει αρνητική απάντηση ή δεν έχει κατορθώσει να επικοινωνήσει ή και μπορεί να μην γνωρίζει την ύπαρξή του. Συνεπώς οποιοσδήποτε εκδοτικός οίκος επιθυμεί σχετική συνεργασία (γνωστοποίηση των εκδόσεών του και επιλογή τίτλου ή τίτλων από το Πανδοχείο με τους παραπάνω όρους) μπορείς να έρθει σε επικοινωνία.

Η προσφορά των βιβλίων

Η προσφορά των βιβλίων, συνεπώς, προφανώς και αυτονόητα είναι απόλυτα θεμιτή και απαραίτητη, ακριβώς όπως γίνεται άλλωστε με την κριτική αλλά και την σχετική δημοσιογραφία. Υπάρχουν όμως και γνώμες σύμφωνα με τις οποίες ο ερασιτέχνης ιστολόγος δεν δικαιούται να παίρνει με τον τρόπο αυτόν τα βιβλία γιατί έτσι δημιουργεί σχέση με τους εκδοτικούς οίκους. Κατά την άποψη του Πανδοχείου, πρόκειται για γνώμες που έχουν έναν βαθύ αίσθημα κατωτερότητας που διαχωρίζει το ζήτημα: το επιτρέπει στους δημοσιογράφους (εκτός αν αφελώς πιστεύει πως εκείνοι πηγαίνουν και αγοράζουν τα βιβλία που παρουσιάζουν) και το θεωρεί ανήθικη διαπλοκή στους ιστολόγους ή γενικώς «ερασιτέχνες του σπορ», οι οποίοι οφείλουν να αγοράζουν τα βιβλία ή να κυνηγούν τις προσφορές από τα καλάθια. Συνεπώς, - προσπαθώ να ακολουθήσω το νήμα της παρα-λογικής τους - αν έχεις χρήματα να αγοράσεις, μόνο πέντε βιβλία τον χρόνο -, ε ας παρουσιάσεις μόνο αυτά τα πέντε βιβλία, ώστε να παραμείνεις αγνός και καθαρός «ερασιτέχνης». Πρόκειται φυσικά για μια κωμικοτραγική άποψη η οποία συν τοις άλλοις υποτιμά τους ιδίους αλλά και όλους τους αναγνώστες, καθιστώντας τους ανίκανους να αντιληφθούν πότε ένα κείμενο αποτελεί προϊόν δημοσίων σχέσεων και πότε κάτι άλλο.

Το Αίθριο του Πανδοχείου και οι Έλληνες Λογοτέχνες

Το Πανδοχείο έχει καθιερώσει τη στήλη Αίθριο όπου συγγραφείς, μεταφραστές και έτεροι εργάτες των λέξεων καλούνται να απαντήσουν σε τυποποιημένες ερωτήσεις όσον αφορά το έργο τους, την συγγραφή, την ανάγνωση, την γενικότερη σχέση τους με την γραφή. Μέχρι σήμερα έχουν αποδεχτεί την πρόσκληση 140 λογοτέχνες και μεταφραστές. Η επικοινωνία με ακόμα περισσότερους είναι σαφώς χρονοβόρα, συνεπώς αν κάποιος ενδιαφέρεται μπορεί να προτείνει την σχετική συμμετοχή.

Το Αίθριο δεν καθιερώθηκε μόνο λόγω της επιθυμίας να συνομιλήσουμε με τους συγγραφείς που διαβάζουμε ή μας φαίνονται ενδιαφέροντες αλλά και από την επιθυμία να καλυφθεί ένα μεγάλο μέρος πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων που προτείνουν το έργο τους, χωρίς να χρειαστεί να περιμένουν κάποια πρόσκληση ή παρουσίαση από τον καθιερωμένο Τύπο. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που οι ίδιες οι απαντήσεις τους ώθησαν κι εμάς τους ίδιους στην ανάγνωση των βιβλίων τους.

Το Πανδοχείο με χαρά δέχεται από συγγραφείς κάποιο βιβλίο που έχουν εκδώσει, τόσο για το ενδεχόμενο της «παρουσίασής» του, όσο και για χρήση του σε μελέτες που ετοιμάζονται όσον αφορά ειδικότερες θεματικές της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας. Όμως για κανένα από τα παραπάνω δεν μπορεί να δεσμευτεί. Είναι αδύνατον να υπάρξει η προαναφερθείσα ηθική δέσμευση για παρουσίαση, γιατί εδώ δεν πρόκειται για επιλογή του Πανδοχείου αλλά για την πρόταση ενός συγγραφέα. Συνεπώς οιοσδήποτε επιθυμεί να στείλει το βιβλίο του υπό τον όρο  - ρητό ή σιωπηρό - της παρουσίασής του ας μην το κάνει.

Επίσης κατά την διάρκεια της αναμονής της παρουσίασης δεν είναι λίγοι οι συγγραφείς που επανέρχονται με ερωτήσεις περί αυτής: αν διαβάσαμε το βιβλίο, αν και πότε θα δημοσιεύσουμε, γιατί καθυστερούμε. Έχουμε ήδη, δυστυχώς, στη διάθεσή μας μια διόλου μικρή συλλογή περιστατικών όπου ακόμα και δια ζώσης, συγγραφείς που μας συνάντησαν σε κάποιο πεζοδρόμιο, εξέφρασαν σαν μικρά παιδιά με παράπονο, ειρωνεία ή επιθετικότητα, το γεγονός ότι τους ξεχάσαμε, τους υποτιμούμε, τους κοροϊδεύουμε και άλλα παρεμφερή. Η σχετική ενέργεια δημιουργεί αρνητική εικόνα για το πρόσωπο του συγγραφέα αλλά πολύ περισσότερο οδηγεί, ασυναίσθητα και συνειδητά, στην διάρρηξη της αναγνωστικής σχέσης με το έργο τους, στον εμποτισμό της με το δηλητήριο της πίεσης.

Υπάρχουν βέβαια και οι συγγραφείς οι οποίοι μπορεί να κρίνουν τα παραπάνω (περί προσφοράς των βιβλίων, διαπλοκής κλπ.) ανεπιθύμητα και καταδικαστέα, σπεύδουν όμως την ίδια στιγμή να παραδώσουν το βιβλίο τους προς παρουσίαση. Προφανώς η προσωπική τους άποψη και ηθική στάση το επιτρέπει, αλλά η αντίφαση έρχεται σε αντίθεση με την δική μας. Αν εμείς θεωρούσαμε κάποιον τόσο καταδικαστέο, όχι απλώς δεν θα ενδιαφερόμασταν για την γνώμη του αλλά και θα παύαμε οποιαδήποτε σχέση μαζί του. Εκτός αν η επιθυμία προβολής είναι τόσο έντονη, ώστε κατά τον συμφέρον να λησμονείται κάθε προηγηθείς αφορισμός.

Διαφημίσεις

Εδώ και λίγους μήνες η wordpress τοποθετεί μικρές διαφημίσεις κάτω από κάθε ανάρτηση. Η αλματώδης αύξηση των στατιστικών οδηγεί, σύμφωνα με τους ίδιους, στην χρησιμοποίηση του χώρου για σχετικές, κόσμιες όπως αναφέρουν, διαφημίσεις. Η χρήση του χώρου της wordpress και η τεχνική υποστήριξη όποτε ζητηθεί (έστω και με καθυστέρηση λίγων ημερών) σύμφωνα με την «υπογραφόμενη» σύμβαση, δικαιολογούν την σχετική κίνηση. Είναι ανεπιθύμητο, αλλά είναι ο όρος της συμφωνίας. Η άλλη λύση είναι να φορτωθεί το Πανδοχείο σε άλλη ιστοσελίδα, διακόπτοντας την σύμβαση με την wordpress - σε αυτή την περίπτωση το ίδιο το Πανδοχείο θα κρίνει αν, πόσες και τι είδους διαφημίσεις θα περιλαμβάνει, για ίδιο όφελος. Και πάλι, δεν επιθυμείται ο λιγοστός ωφέλιμος χρόνος να ξοδευτεί στην εκμάθηση ενός ακόμα τεχνολογικού συστήματος.