ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ -ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ARS POETICA



Διαβήματα γρύλων,διαλόγους περιστεριών
τα σχόλια της ντάλιας καθώς την προσπερνάς αργά
την ώρα που δύει ο ήλιος μέσα στους ψιθύρους
της άνοιξης,στις ομιλίες ενός θολού θέρους

ασφαλώς τ΄ακούς όλα τώρα πιο καθαρά
ίδια πάντα,η συντεταγμένη στην υπερβολή-
σού μένει μόνο να μάθεις,ει δυνατόν,απόψε
για την δοξα,όχι την εφήμερη ίσκιων και παθών

των ανθρώπων,αλλά για εκείνη της πανσελήνου,
ιδίως του Σεπτέμβρη στα κλαδιά της καμφοράς
μπλεγμένη και απελεύθερη,ακίνητη,άφαντη



ξαφνικά μέσα στην κόμη του χρόνου , ένα παιχνίδι
ομορφιάς, είδωλο κι αλήθεια μαζί,καλειδοσκό
πιο δέους των πρωτόγονων φυλών, ένα βλέμμα μου.


***



H ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Αλλά κι αν αύριο ξεραθούν όλα τα τοπία

θ΄ αντέξουν πάλι τα μαλλιά μας, δεν θα γίνουν στάχτη

πάντα πιστό, λεπτό χρυσάφι βαθιά μέσα στις ρίζες

σοφία σκοτεινή στα φύλλα της μουριάς, στου σκίνου

την ταπείνωση, καθώς ανοίγει ένα ένα

τα όνειρα η δροσιά της αυγής, το στόμα ξέρει

γεμίζει κεράσια πως ήμασταν χτες βράδυ μαζί

να διαβάζω, μου λες, τα ποιήματα σαν χρησμούς ή

κτερίσματα φωτός, είναι το κέντρο σου παντού

μα η περιφέρεια πουθενά, εσωτερικό φεγγάρι,

η αλήθεια ένα κομμάτι ουρανός μάρμαρο

μια ζωή για να σκαλίσεις τα σωστά τα ονόματα

απόγονος της κοσμικής στάχτης, χιλιοκρύσταλλος

η σφραγίδα θολή, ακταιωρός στην άβυσσο