Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη //// Ποιήματα

KΡΑΥΓΑΖΑΝ

Κραύγαζαν τα μαλλιά

Κατέγραφαν ηλεκτρισμένα

Εστίες ηφαιστείου στα μάτια

Πύρινες λόγχες τα βλέμματα

Βίαιου εγκλεισμού διακορευτές

Σφιχτά κατήγγειλαν τα χείλη 

Ο ιδρώτας έρρεε λάβα πύρινη

Τα σάπια έκαιγε πατώματα

***

ΝΤΥΣΕ ΜΑΣ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΟΙΗΜΑ

Ποιος σε κρατά , των λέξεων χρυσόμαλλο δέρας

Που χάνεσαι και λάμπεις κόμη της Βερενίκης

Ασθμαίνουσα σχισμή ψάχνω το ανέγγιχτο ν΄αγγίξω

-Ν΄αντισταθεί στο σίδερο ποιος ξέρει;

Ποιος άνεμος σκορπα του κήπου σου τα άνθη;

Σ΄έρημο τόπο πέταλα σκόρπια μαργαρίτας

Θύμηση κι επιθυμία, σαλεύοντας

Είμαστε ή δεν είμαι

Εγώ ή ο Κανένας

Αγάπα ν΄αγαπώ

Θεοί και Δαίμονες μας προσπερνούν  ποδοπατώντας

Και όλο κρύβεσαι κάτω άπ΄της πόρνης σου την μπούργκα

Βουλιάζουν οι δρόμοι στην Καμπούλ

Φοβάμαι

Πού βρίσκεσαι καλειδοσκόπιο αόμματων

Θριμμάτισε τα κάτοπτρα να δω πίσω άπ΄το είδωλο

Μέσα στο τίποτα να μείνω

Ούτις

Ποίηση φανερώσου

Ντύσε μας στο γαλάζιο ποίημα

***

ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

Μια ζωή δούλευε τον χαλκό

Χτυπούσε σμίλευε γυάλιζε

Στο γηραλέο πρόσωπο

Πατίνα υποδόρια

Εγχάραξε βρύα

Τιμής ένεκεν

***

ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ

Μια γυναίκα είναι η Ποίηση

Χιλιόχρονη ελιά με άγγιγμα παιδίσκης

Μια γυναίκα που αμείλικτα ραπίζει το άδειο

Ανεμοδαρμένη στέπα σε χειμώνα παγερό

Μια γυναίκα ένα δέντρο με ρίζες για κλαδιά

Βλασταίνει βαθιά κι αστράφτει στο σκοτάδι

Μια γυναίκα είναι μια Πηνελόπη

Υφαίνει και ξεϋφαίνει το υφάδι

Μια γυναίκα μια διψασμένη θάλασσα

Μια Αριάδνη κρατά το μίτο διά παντός

Μήτρα και φως παλεύει ακατάπαυστα

Να ανασύρει την Περσεφόνη από τον Άδη.

***

Όλα σιγούν εκκωφαντικά ηχούν ακατάληπτα , Ρώμη 2020

Η φωτό είναι παρμένη από το site : « Πίνακες ζωγραφικής με κόκκινο χρώμα»

Επιλογή για το Varelaki :ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

***

Η

Η 

*