ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
Το άδειο ποτήρι του νεκρού είναι·
μην τσουγκρίζεις μαζί του.
Σταγόνα δεν πέρασε ποτέ
Νέκυια σε ονόμασαν παλιά και Άδη
και Τάρταρα της Γης έγκατα λυώνοντας
τα κόκκαλα όσων έζησαν στο πάνω Φως·
Ου Τόπος
που με πουλιά κι ανθούς
χαράματα και δειλινά και νύχτες μαγικές
τον τραβούσαν κάτω – όλα πονούν εδώ μονολογούσε
(υπάρχουν πετούμενα στον Άδη; Γιατί
δεν απαντούν οι λέξεις;)
Αν πρόλαβε κάποιο κερί ν? ανάψει
λίγο κατόπιν έσβησε στον άνεμο
τρεμούλιασε η λάμψη του και χάθηκε οριστικά
από ανίκητο μαύρο του θανάτου.
…Καιρός των θηρίων πάλι.
(Θεσσαλονίκη, 22.2.2016)
ΤΟ ΧΙΟΝΙ
Φαρμακωμένα τα γηρατειά ψέματα λένε
Δεν άνοιγαν τα χείλη του πώς να μιλήσει
σαν κάτι μεταξύ ζωής και θανάτου –
κοσκίνιζε το χιόνι ο ουρανός
χειμώνα καιρό δίσεκτα χρόνια
το φόρτωνε στα μονοπάτια της σιωπής
τώρα λευκά τα ρόδα τ? ουρανού στο χώμα
κάτω από το πέλμα της περαστικής ζωής
εκεί που ο νεκρός ασάλευτος
ετοίμαζε τα λευκά του δώρα εξισωμένος
στον Βοριά στον Νοτιά στην κόκκινη Δύση
και στα προνόμια της άπιστης Ανατολής.
(Θεσ/νίκη, 28-31.1.2017)
ΤΑ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙΑ
Εδώ που όλα πονούν
Ανήσυχο
από το πρωί
στα κλαριά
της γκορτσιάς
ανεβοκατεβαίνεις
σαν την ψιλή βροχή
πουλί μου
σκορπίζοντας τη στάχτη σου
τραγουδώντας.
(Θεσ/νίκη, 10.3.2017)
***
Πηγή Περιοδικό Αποικία apoikia.gr
Cityportal Team:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου