MIA ΚΙΜΩΛΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑ / ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ

Επτά  ποιήματα  από τη συλλογή του Τόλη Νικηφόρου<<Μια κιμωλία στον Μαυροπίνακα>>[Εκδ.Μανδραγόρας]



                                  [...να γυρίζεις στο φως
                                      πρώτη φορά να είναι ωραίος
                                      τόσο μεθυστικά ωραίος ο κόσμος]



ποίηση

η θλίψη από την παιδική καρδιά του κόσμου
μια θλίψη τελεσίδικη μέσα στο φως


********

ένα χάος κατασκότεινο που αστράφτει


όπως σε κάθε απάντηση
τα νέα πάντα ερωτήματα
όπως στον πυρήνα του ήλιου
το αρχέγονο σκοτάδι

γαλήνια θάλασσα
θάλασσα απέραντη τα μάτια σου
και μνήμες
μνήμες της καταιγίδας
ναυάγια στον βυθό
ανεξερεύνητα

είσαι το νήμα στο λαβύρινθο
η έξοδος στο βάραθρο ή το φως
ένα χάος κατασκότεινο
που αστράφτει


********

μνήμη

ο συνήθης τόπος των εκτελέσεων,εκεί όπου
οι νεκροί έχουν για πάντα αλώσει την ψυχή μας


********

σαν

ωραία μέρα σήμερα
μεθυστική
με μυρωδιές και χρώματα
μες στη λιακάδα
σαν ανθισμένη φλαμουριά
κάτω από το μπαλκόνο  μου

ωραία μέρα σήμερα
σαν άνοιξη
σαν νιότη
σαν θαμπωμένα μάτια
σαν το αίμα που φουντώνει
και σαν έρωτας

ωραία μέρα σήμερα
σαν τίποτα
τίποτα να μην χάθηκε για πάντα.

********

εξουσία

ένας εφιάλτης που δραπέτευσε
από τα μουσεία φρίκης του μέλλοντος

********

δέος

είσαι η απουσία μου
το  μυστικό πριν από μένα
πριν απ΄το πρώτο χάραμα

κρύβεις και κρύβεσαι
ένα ουδέτερο που πάντα είναι θηλυκό
κυοφορείς τα θαύματα
και χάνεσαι στην πρώτη λάμψη μου
ενώ ποτέ δεν παύεις μέσα μου να υπάρχεις

είσαι το αρχικό
μα και το τελευταίο ερώτημα
το προαιώνιο δέος

είπε το  φως

πυκνό βελούδινο σκοτάδι
καταγωγή μου και πατρίδα μου

********

μια κιμωλία στον μαυροπίνακα

ξαναδιαβάζω τα ποιήματά μου
χρόνια μετά βυθίζομαι στα χρώματα
στη μουσική των λέξεων
εκπληκτος διακρίνω
να αναδύονται γρίφοι και αινίγματα
εκστατικά φωνήεντα
που θέλγεται το άγνωστο να μου υπαγορεύει

κάπως καλύτερα αναγνωρίζω τώρα
αυτά που γράφει ο δάσκαλος στον μαυροπίνακα
μια κιμωλία εγώ που λιώνει αργά
ανάμεσα στα δάχτυλά του

********