....γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη
.........Κάποιοι συνάδελφοι θεατρολόγοι φαίνεται να τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη για την τέχνη του λόγου,αφού παράλληλα με τις θεατρικές και θεατρολογικές τους επαγγελματικές δραστηριότητες δραστηριοποιούνται και στον χώρο της λογοτεχνίας.Κάνοντας μια σχετική έρευνα γύρω από το θέμα ανακάλυψα κάποιους συναδέλφους που έχουν προβεί στην έκδοση λογοτεχνικών βιβλίων ,και μερικοί έχουν μάλιστα αποσπάσει λογοτεχνικά βραβεία και διακρίσεις .Eτσι,αναφέρω πρώτο τον πολυγραφότατο κυριο Κωνσταντίνο Μπούρα που γράφει ποίηση ως επί το πλείστον,αλλά και θεατρικά εργα καθώς και κριτικές και άρθρα γυρω από το θεατρο και τη λογοτεχνια.Ακόμα,ο κύριος Θάνος Φωσκαρίνης ,έχει 11 βιβλια στο ενεργητικό του ,τα περισσότερα από τα οποία είναι ποιητικές συλλογές(<<Ανοιχτές επιστολές στον Μάνο Χατζηδάκη>>,Μπάστας,1996<<Οινόπνευμα για τα μάτια και το στόμα>>.Παρουσία 2000,<<Η αλήθεια με ή χωρίς αντιβιοτικά>>,Εριφύλλη 2002,<<Αθελά μου>>,Εριφύλλη 2004,<<Χους>>,οδός Πανός 2011και άλλες)καθώς και θεατρικές μεταφράσεις και άρθρα περί θεάτρου.Η Μάγια Δελληβοριά καταπιάνεται με παιδικά θεατρικά έργα (<<Ο Ιππότης της αγάπης>>, και β.<<Η Αλφαβήτα της εφηβείας>> που έχουν πάρει βραβεία από το Υπουργείο Πολιτισμού.)Με την παιδική λογοτεχνία και πιο συγκεκριμένα με το παιδικό και εφηβικό μυθιστόρημα ασχολέιται και η πολυβραβευμένη Αγγελική Δαρλάση..Το πιο πρόσφατο βιβλίο της έχει τον τίτλο<<Με λένε...Σύννεφο>>και κυκλοφόρησε φέτος από τις εκδόσεις Πατάκη.Η Μαρία Σούμπερτ έχει στο ενεργητικό της ,4 μυθιστορήματα για ενήλικες και ένα θεατρικό με τίτλο <<Ιnvitation to a party>>.Ο Δημήτρης Φοινίτσης εξέδωσε το βιβλίο<
έχουν εκδώσει 3 προσωπικά βιβλια εκαστος και εχουν συμμετοχές και σε συλλογικά έργα.Πώς ομως καταπιάστηκαν με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή;Σίγουρα τα κίνητρα δεν ήταν οικονομικά!Ο καθένας έχει και τη δική του ιστορία .Ο Κωνσταντίνος Μπούρας απαντά:<<Η λογοτεχνία μας διαλέγει δεν τη διαλέγουμε, πριν καν πάμε σχολείο, πριν μάθουμε να γράφουμε,είναι μια ειδική διαμόρφωση του κέντρου του Λόγου στον εγκέφαλο, είναι μια ειδική ποιότητα της ψυχής. Κανένας λογικός άνθρωπος δεν ξυπνάει ένα πρωί αποφασίζοντας να επιδοθεί σε μια τέχνη που δεν διδάσκεται και με τελείως αμφίβολα αποτελέσματα. Θέλει πολλές δεκαετίες επιμονής κι υπομονής για να αρχίσει κάπως να σου αποδίδει. Σκέφτομαι πολλές φορές ότι δεν αποζημιώνομαι ούτε καν ως δακτυλογράφος των 25 βιβλίων μου και των πάμπολλων δοκιμίων και κριτικών που έχω δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά. Όταν πήγα τελευταία στην κλινική που κάνει αιμοκάθαρση ο πατέρας μου, ένας υπέργηρος ασθενής με αναγνώρισε και μου είπε ότι πήγαινα σε προσχολική ηλικία στο σπίτι τους και τους έλεγα ποιήματα που μόλις είχα συνθέσει. Φυσικά δεν το θυμόμουνα, εντυπωσιάστηκα όμως και συγκινήθηκα. Ακόμα και σήμερα θα ευχόμουν να ξυπνήσω κάποια στιγμή τόσο ευτυχισμένος και πλήρης που να μην χρειαστεί να ξαναγράψω. Είναι όμως αυτό το φευγαλέο σαράκι, να μοιραστούμε με τους άλλους τις γνώσεις και τις ανακαλύψεις μας. Αυτό το μικρόβιο δεν σκοτώνεται. Πρώτα πεθαίνει ο άνθρωπος και μετά η λογοτεχνική μανία του>>Επίσης,η συγγραφή για τον Δημήτρη Φοινίτση <<προέκυψε μέσα από τη γενικότερη ενασχόλησή του με το θέατρο. Σαν ανάγκη και πάλι όχι. Σαν φυσική εξέλιξη των πραγμάτων. Καλύπτει πάντοτε και το κενό-δικαιολογία του σκηνοθέτη "δεν βρίσκω έργο". Είναι μια ολική κατασκευή, ένα σκηνικό παιχνίδι που ολοκληρώνεται μέσα από τα στάδια της θεατρικής πράξης.>>Η Μαρία Σούμπερτ σημειώνει:<<Το «να γίνω συγγραφέας», ήταν παιδικό όνειρο, το οποίο ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά.
Η
ενασχόλησή μου ήταν τυχαία, μετά τις πανελλήνιες, όταν τυχαία έγραψα το
πρώτο μου βιβλίο και τυχαία βρήκε το δρόμο του για έκδοση.
Χρειάστηκαν
αρκετά χρόνια για να γίνει συνειδητή επιλογή και να δουλέψω γύρω από
αυτό.>>Και η Αγγελική Δαρλάση ,όπως μου είπε,έκανε στην αρχή χάρη
στην εμπιστοσύνη και παρότρυνση,του φίλου της,του θεατροπαιδαγωγού Ηλία
Πίτσικα.<<Η συνέχεια ήρθε <<αναγκαστικά>>.Ανακάλυψα
ότι το να γράφω για παιδιά είναι για μένα μια ιδιαίτερα απελευθερωτική κι απαιτητική
διαδικασία. Μπορώ να είμαι λιτή αλλά ουσιαστική, ευφάνταστη αλλά ειλικρινής, γενναιόδωρη. Να δίνω κάθε φορά την καλύτερη
λογοτεχνία που μπορώ. Τα παιδιά έχουν αλάθητο ένστικτο στην ομορφιά και στην
ουσία. >>,προσθέτει.Η Ασημίνα Ξηρογιάννη από μικρή
είχε την αγωνία της γραφής , προσπαθούσε να εκφραστεί μέσω της Ποίησης
και να βρει τη δική της φωνή....Οι φιλολογικές της σπουδές την βοήθησαν
να γνωρίσει και να μελετησει σε βαθος την ελληνική ποιητική παράδοση
.Για αυτήν η Ποίηση είναι μαγεία και έρωτας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου