ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ /// ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΛΕΞΕΙΣ

Μα κι οι λέξεις μοιάζουν με πράγματα ,θαρρώ.

Οι λέξεις μου είναι οι αποσκευές μου.
Οι λέξεις σου είναι οι δικές σου αποσκευές.
Μας οδηγούν στα πράγματα ή μας απομακρύνουν
Κι όταν τα αισθήματα τις αναζητούν,
καθάρια ποίηση δίνουν.


***



ΒΡΑΔΥΤΗΤΑ

Καθυστερούμε την συνάντησή μας.
Στην αρχή την καθυστερούσαμε τυχαία.
Τώρα πια ηθελημένα.
Και διασκεδάζουμε στη σκέψη ότι ηθελημένα καθυστερούμε.
Και ηδονιζόμαστε στη σκέψη ότι-όταν βρεθούμε-
μπορεί και να αρέσουμε ο ένας στον άλλο.
Αρέσουμε ήδη.Ήδη αδημονούμε.
Κι είναι τόσο όμορφα!
Αν είναι αυτό να αλλάξει,
ποτέ να μην βρεθούμε.


***

ΠΟΙΗΣΗ ΤΕΛΟΣ

Οι λέξεις που δεν με ταξίδεψαν
Οι λέξεις που περίσσευαν
Οι ποιητές που τους ταξίδευαν άλλοι -κι ας μην ήταν ποιητές-
Η στείρα επανάληψη εννοιών,τρόπων,συνδυασμών-για την ασφάλεια ρε γαμώτο-
Ποίηση τέλος
Οι μη ποιητές
Που άλλος Καβάφης δεν θα υπάρξει
Οσοι μανιοκαταθλιπτικοί έγραψαν ποιήματα
και οι κριτικοί που τους εξύμνησαν
Γίναμε όλοι ποιητές
Ποίηση τέλος ,λοιπόν
Η ευκολία να γράφουν όλοι <<ποιήματα>>
Ακρως πληγωτικό
Αναζητώ αυτό που θα ναι Ποίηση
Μια συνάντηση με την Ποίηση
Αναζητώ
Ξανά.

***

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΚΟΥΡΝΙΑΣΩ ΣΤΟ ΛΑΙΜΌ ΣΟΥ

Άσε με να κουρνιάσω στο λαιμό σου
Δεν είναι τούτο ποίηση.
Είναι η ζωή που με τυραννά και με λαβώνει
είναι η ζωή που διψά για σένα.
Η ζωή μου
διψάει
για
σένα.
Ασε με να κουρνιάσω στο λαιμό σου
να διαλυθώ εκεί.
Και σάρκα σου να γίνω,
το πιο αγαπημένο σου σημείο.


***


Βαρέθηκα τους ποιητές
που φλυαρούν
αδέξια περπατούν
και πιθηκίζουν.
Τους βαρέθηκα αυτούς,τους χλιαρούς,
που αρνούνται να παραδεχτούν
πως την Ποίηση δεν ορίζουν.