ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ-ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

                                                     

varelaki:Αναστασία,πες μου λίγα για σένα και τη λογοτεχνία.Πώς ξεκίνησες να γράφεις,με τί κίνητρα;

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Δεν είμαι καλή στο να μιλάω για μένα… Λίγα βασικά είναι ότι γεννήθηκα στην Αθήνα στις 3 Γενάρη του 1972, μεγάλωσα στην Αργυρούπολη, μοναχοπαίδι με όσα καλά ή κακά μπορεί τούτο να συνεπάγεται, φοίτησα στα δημόσια σχολεία της γειτονιάς μου, τέλειωσα τη Νομική, που ήταν το μεγάλο μου όνειρο, κι από το 1997 ασκώ τη μαχομένη δικηγορία χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος. Αν βεβαίως ρωτούσε κανείς τον πατέρα μου για μένα, θα σκιαγραφούσε το βιογραφικό μου με τρεις μονάχα λέξεις: βίος και πολιτεία . Η σχέση μου με τη λογοτεχνία, από το μετερίζι του αναγνώστη τουλάχιστον, ξεκίνησε από πολύ νωρίς-συγκεκριμένα από τότε που έμαθα να διαβάζω. Το διάβασμα είναι η πιο αγαπημένη συνήθειά μου, που βάσιμα πιθανολογώ πως θα με ακολουθεί μέχρι τον τάφο . Ξεκίνησα να γράφω… εντελώς απρόσμενα, απροσδόκητα…Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα φανταστεί ότι θα προέκυπτα και συγγραφέας στην πορεία της ζωής μου. Δεν ξέρω πως έγινε, ευθύς εξαρχής. Ήταν σαν…ένα ορμητικό ποτάμι, που φουσκώνει ξαφνικά και δεν ξέρεις πώς να το σταματήσεις, δεν μπορείς να το σταματήσεις και…γιατί όχι, δεν θ έ λ ε ι ς να το σταματήσεις. Το γράψιμο άλλωστε είναι ένα ταξίδι στο άγνωστο-κι αυτό είναι το δίχως άλλο γοητευτικό. Μίαν ωραία πρωίαν, λοιπόν, εν έτει 1999, καλοκαίρι ήταν, θυμάμαι, άνοιξα τον υπολογιστή και…αντί να δουλέψω μια δικογραφία, όπως είχα κατά νου, τσάκωσα τον εαυτό μου να ανοίγει ένα καινούργιο έγγραφο, άσχετο με τη δικογραφία, και να γράφει μια πρόταση από το πουθενά…κι έπειτα μια άλλη, και μια άλλη…ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που μου συνέβαινε αυτό που ακούμε να περιγράφεται ως «αυτόματη γραφή» και δεν μπορούσα να το σταματήσω με τίποτα. Δεν υπήρχε κίνητρο, δεν υπήρχε τίποτα. Ήταν μια σχεδόν ζωώδης α ν ά γ κ η.


varelaki:Το πρώτο βιβλίο σου...!Αναφορές και σχόλια..

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Το πρώτο μου βιβλίο γεννήθηκε κάπως έτσι. Απρόσμενα αλλά και αβίαστα. Όλα εκείνα που είχα φέρει μαζί μου πίσω από την Κομοτηνή, την έσχατη και πανέμορφη αυτή ελληνική γη όπου πέρασα τέσσερα χρόνια απ’ η ζωή μου, όλα εκείνα τα χρώματα, τα αρώματα, το καλειδοσκόπιο ψυχών κι ανθρώπων, οι εμπειρίες, οι αναμνήσεις…όλα αυτά, τα πάντα, βγήκαν στο χαρτί, μέσα από τα μάτια δυο ανθρώπων, ενός Μουσουλμάνου και μιας Χριστιανής, που μοιράστηκαν έναν μεγάλο έρωτα. Όταν οι προτάσεις, η μία μετά την άλλη, τέλειωσαν κι έφτασα στο λυτρωτικό τέλος, ονόμασα το βιβλίο «ΚΟΜΟΤΗΝΗ». Το πήγα στις Εκδόσεις Λιβάνη, γιατί ήταν το μόνο σπίτι που θα ήθελα να φιλοξενήσει την «τρέλα» μου. Δεν περίμενα σπουδαία πράγματα, όχι γιατί δεν πίστευα στη δουλειά μου, αλλά γιατί δεν ήμουν απόλυτα σίγουρη ότι στα εκδοτικά δρώμενα βασιλεύει η αξιοκρατία. Όμως διαψεύστηκα: σε λιγότερο από έναν μήνα είχαμε υπογράψει συμβόλαιο! Η εκδότριά μου, η Γιώτα Λιβάνη, άλλαξε τον τίτλο «ΚΟΜΟΤΗΝΗ», γιατί όπως μου εξήγησε, χαριτολογώντας, της θύμιζε «θανατική καταδίκη». Βάφτισε το βιβλίο «ΜΗ ΜΟΥ ΛΕΣ ΑΝΤΙΟ», το έβγαλε στην αγορά και…έγινε χαμός. Γύρω από το βιβλίο αυτό πλέχτηκε ένας μύθος, ότι πρόκειται για αληθινή ιστορία και δη προσωπική μου ιστορία. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ισχύει. Ωστόσο χαίρομαι, γιατί από την τόση ενασχόληση του κόσμου φάνηκε ότι το βιβλίο αυτό είχε μέσα του μια αλήθεια, μια δύναμη…Εν πάση περιπτώσει επετεύχθη ο σκοπός μου, που δεν ήταν άλλος από το να κάνω τη μαγική Κομοτηνή γνωστή ως τα πέρατα της Οικουμένης…

varelaki:Πότε κυκλοφόρησε η ''Αγαστή Συνεργασία'' ;Tί πραγματεύεται;

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Η «ΑΓΑΣΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ» είναι το έβδομο κατά σειρά από τα «παιδιά» μου. Κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2010. Είναι ένα βιβλίο που αγάπησα απερίγραπτα…Πραγματεύεται την ιστορία του Κωνσταντίνου, ενός ανθρώπου που για χάρη μιας γυναίκας απογυμνώθηκε οικεία βουλήσει από όλες τις ευκαιρίες της ζωής του και τελικά απόμεινε μόνος, με μόνη τη δόξα του συγγραφέα να τον συντροφεύει. Ώσπου ανακαλύπτει ότι οι εκδότες του τον εξαπατούν κ α ι αυτοί…και τότε αρχίζει το γλέντι Μέσα από την ιστορία του Κωνσταντίνου πραγματεύομαι όλα τα κακώς κείμενα που βασιλεύουν στην Ελλάδα του σήμερα, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, τη σαπίλα…Πραγματεύομαι επίσης τα εκδοτικά δρώμενα, διότι κι αυτός είναι ένας χώρος όπου δεν είναι τα πάντα ρόδινα…Εν τέλει, η κατακλείδα του βιβλίου είναι μία: ως που μπορεί να φτάσει ένας αδικημένος άνθρωπος…Ένα βιβλίο πολύ σημερινό, μέσα στο οποίο πολλοί από τους αναγνώστες έχουν βρει κάτι από τον εαυτό τους-όπως μου γράφουν στα μηνύματα που μου στέλνουν και χαίρομαι ιδιαίτερα γι’ αυτό.

varelaki:Ποιά άλλη τέχνη εκτός από αυτή του λόγου σε συγκινεί ή έχεις ασχοληθεί;

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Με συγκινούν όλες οι μορφές τέχνης, γιατί μέσα απ’ αυτές ανακαλύπτω τη δημιουργία και, προχωρώντας έτι περαιτέρω, βλέπω μέσα απ’ αυτές το μεγαλείο του Θεού. Με συγκινεί βαθειά η ζωγραφική, αλλά είμαι εντελώς ανεπίδεκτη μαθήσεως, δεν μπορώ να σύρω γραμμή Ωστόσο έχω ασχοληθεί με τη μουσική πάρα πάρα πολύ. Είμαι διπλωματούχος του πιάνου…ασχέτως αν τώρα πια παίζω κυρίως μπαγλαμά .

varelaki:Διαβάζουν σήμερα οι Ελληνες;

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Φαίνεται πως διαβάζουν περισσότερο απ’ όσο παλιά, κι αυτό είναι παρήγορο. Θα μπορούσα να πω ότι ανησυχώ σχετικά με το τ ι διαβάζουν, αλλά το παίρνω πίσω άμα τη εκφορά του λόγου. Δεν πειράζει, ας διαβάζουν γενικώς. Άλλωστε η κουβέντα περί ποιότητας είναι πολύ μακρά…Ας ξεκινήσουμε από την ποσότητα, κι έτσι ίσως μια μέρα να δοθεί μια ευκαιρία και στην ποιότητα.

Varelaki:Ηλεκρονικά μυθιστορήματα!!!!Ακου να δεις !Κι όμως υπάρχουν και μάλιστα,νομίζω πως ταιριάζουν με την εποχή...

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Για να πω τη μαύρη αλήθεια, χρησιμοποιώ την τεχνολογία τόσο όσο ακριβώς χρειάζεται για να διευκολύνω τη δουλειά μου. Κατά τα λοιπά, ομολογώ με παρρησία ότι βρίσκω την ανάγνωση ενός βιβλίου μέσα από υπολογιστή εξαιρετικά σκυλοβαρετή . Τα ηλεκτρονικά μυθιστορήματα μπορεί να ταιριάζουν με την εποχή, σύμφωνοι, σε μένα προσωπικά δεν ταιριάζουν καθόλου. Αν δεν πιάσω το βιβλίο στα χέρια μου, να το μυρίσω, να ανασάνω το χαρτί και τις κουκιδίτσες που γίνονται μια ολόκληρη ιστορία, δεν ευχαριστιέμαι καθόλου. Να, δες, κάτι σαν την ιστορία με τα cd, που αντικατέστησαν τα βινύλια. Σύμφωνοι, το cd έχει μεγαλύτερη ποιότητα ήχου, όμως μπορεί να συγκριθεί με τίποτα το βινύλιο που κουβαλάει μια ολόκληρη ιστορία, η μαγεία του, τα συναρπαστικά «χρουτς χρουτς» στο πάλαι ποτέ πικάπ…

varelaki:Γράφεις κάτι τώρα;

Α.ΚΑΛΛΙΟΝΤΖΗ:Τώρα κάνω αγρανάπαυση, που λένε, και μαζεύω δυνάμεις για να ξαναρχίσω λίαν συντόμως. Έχω μέσα στο κεφάλι μου δυο έτοιμα βιβλία και δεν ξέρω ποιο να πιάσω πρώτο: έναν απαγορευμένο έρωτα ή μια σειρά από στιγμές στο κέντρο της Αθήνας γεμάτες πόνο και καταστροφή; Κοίτα που δεν έχω όρεξη να καταπιαστώ πρώτα με τον έρωτα . Βλέποντας όλ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μου, νιώθω μια προϊούσα και ακατανίκητη ανάγκη να τα καταγράψω, για να λειτουργήσω τρόπον τινά σαν «ιστορικός της εποχής» μου, όπως έχω ακούσει κάποιους να αποκαλούν το συγγραφέα. Ο έρωτας…μπορεί να περιμένει .