VAKXIKON
Aνιχνεύοντας τον κόσμο και το άπειρο,η Βάγια Κάλφα,στην πρώτη της ποιητική συλλογή μας παρασέρνει στο δικό της ταξίδι των νοημάτων και των λέξεων.Με το βλέμμα της να διαχέεται ελεύθερα πάνω σε πρόσωπα,πράγματα και καταστάσεις,δεν ψηλαφίζει απλώς προσεκτικά την πραγματικότητα,αλλά κάνει πολλά βήματα πιο πέρα.Την ανατρέπει και την ανασυνθέτει.Συχνά είναι αφοπλιστική:
Eγκράτεια
Είναι ένα μυαλό
Αφημένο στο τραπέζι
Άθικτο
Μια καρδιά
Κι αυτή 'αθικτη
Κι ένα σώμα
Δυο μέτρα άπ' τα χέρια σου
Βαθιά θιγμένο.
****
ΣΥΝΟΔΕΙΑ
Κι ύστερα γίνεσαι
Πιο κυνικός κι άπ' το φεγγάρι
Πιο μόνος κι άπ' την παλάμη σου
Άηχος
Σχεδόν χρόνος.
****
Διεισδύει στα της ποιήσεως ,θίγει την ποιητική τέχνη και τους ποιητές,μαχαιρώνει με λέξεις,παίζει περισσότερο παιχνίδια του μυαλού,αλλά κρατώντας σωστές ισορροπίες και-το βασικότερο-χωρίς να αφήνεται σε μελοδραματισμούς:
*****
ΨΥΧΡΟ
Ο ποιητής
Είναι αδίστακτος
Περνά
Πάνω άπ' τα ανυποψίαστα ποιήματα
Περιεργάζεται προσεκτικά
Ένα προς 'ένα
Τα μ'ελη
-Νεογέννητες λέξεις_
Μες στο χέρι του πιάνει τα καχεκτικά
Και τα πνίγει.
*****
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
Τα επικίνδυνα ποιήματα
Τα ξέρεις,σε τραβάνε
Στο άπειρο
Το χάος
Το μηδέν
Χωρίς πρόσωπο
Είναι αυτά που
Σκίζεις ένα κάθετο πρωί
Και κάνεις πως
Ποτέ δεν υπήρξαν.
Δίνει τον δικό της ορισμό για την Ποίηση εν τέλει -και έχει κάθε δικαίωμα:
ΠΟΙΗΣΗ
´Οπως όταν βάζεις την τελευταία πινελιά
Σ' έναν κατάλευκο πίνακα.
Στο ''Πρώτο Σκαλί '' της γοητευτικά συνδιαλέγεται με τον μεγάλο Αλεξανδρινό και τον Ευμένη του ,δίνοντας τη δική της εκδοχή στον νεαρό ποιητή.To ποίημα κλείνει ως εξής:
"Γιατί το ξέρεις καλά/Κι αν λίγο δεν είναι/Δεν είναι και πολύ/Το πρώτο σκαλί,Ευμένη/
Νέα, καθαρή,διαυγής ποιητική φωνή ,με ανατρεπτικό βλέμμα.Την Κάλφα απασχολούν -μεταξύ άλλων-ο έρωτας,ο εραστής,ο χρόνος,"εκδοχές και οι δυνατότητες",η τέχνη της ποιήσεως.Αναμετράται με μεγάλες αλήθειες με έναν τρόπο λιτό,αλλά όμως τόσο διεισδυτικό και επικίνδυνο που δεν δείχνει μόνο,αλλά προκαλεί κιόλας.Δεν υπάρχει ούτε ένα ποίημα μέσα από την εν λόγω συλλογή που να με άφησε αδιάφορη.
ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Χάσε με να' ρθω μαζί σου
****
ΑΜΗΧΑΝΙΑ 'Η ΓΚΡΟ ΠΛΑΝ
Πάρε το σώμα σου
Με δυσκολεύει
Είναι τόσο υπαρκτό
Σκοντάφτω στους ώμους σου
Δεν βρίσκω τον ήλιο
Να βγω
Κι όλα κάτι τέτοια σου λέω
Ασυνάρτητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου