LOVE AT LAST SIGHT
Ούτε το παιδαρέλι με τις μπούκλες και τους εκθηλυμένους τρόπους,
ούτε βέβαια ο αιμοδιψής Σπαρτιάτης,
την αγάπησαν πραγματικά.
Ο ένας την είδε σαν εξωτική καλλονή
που θα' κανε τους φίλους του στην Τροία
να σκάσουν από τη ζήλεια τους.
Ο άλλος ,σαν τρόπαιο
που μόλις το ξανάπιανε στα χέρια
θα' κλείνε τα στόματα των άξεστων Αχαιών.
Αυτός που τελικά θυσιάστηκε για χάρη της
δεν υπήρξε ούτε σύζυγος ,ούτε εραστής.
Κι όταν τον είδε να κείτεται νεκρός μπρος στα τείχη της πόλης
κατάλαβε ποιος ανάμεσα σ όλους τους νταήδες
ήταν ο αληθινός ήρωας,
ο άντρας που θ 'άξιζε να είχε ακολουθήσει.
Και τότε για πρώτη φορά
βλέποντας την Ανδρομάχη να οδύρεται για τον χαμό του,
σφίγγοντας στην αγκαλιά της τον μικρό τους γιο,
τη ζήλεψε ,τη ζήλεψε βαθιά,
γιατί εκείνη τουλάχιστον είχε γευθεί τον έρωτα
όπως θα 'πρεπε να τον γεύεται μια γυναίκα σαν αυτή-
μια βασίλισσα.
*****
Ο ΝΙΛ ΑΡΜΣΤΡΟΝΓΚ ΣΤΟ ΓΗΡΟΚΟΜΕΙΟ
[από τον Cavanagh στον Μurphy και πάει λέγοντας]
Καθισμένος αναπαυτικά
στη λευκή πολυθρόνα
δείχνει με το δάχτυλο το φεγγάρι
που έχει μόλις ανατείλει
πίσω από τον χαμηλό λόφο,
και φωνάζει δυνατά,
με όση δύναμη έχει απομείνει
στο ασθενικό του κορμί:
''Eχω πάει εκεί !''
'''Εχω περπατήσει πάνω της !''
"Ασφαλώς και έχεις πάει"
απαντά η νοσοκόμα,
''ασφαλώς κι έχεις''.
''Ελα πιες το φάρμακό σου τώρα
σαν καλό αγόρι''.
*****
ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ;
Σε οδηγούν σε μια ερημική παραλία.
Σ' όλη τη διαδρομή τα μάτια σου
είναι δεμένα με λευκό μαντήλι.
Το λύνεις επιτέλους
και βλέπεις τη θάλασσα
ν' απλώνεται γαλήνια
ως τα βάθη του ορίζοντα.
Τα κλείνεις και ξαφνικά
βρίσκεσαι ξαπλωμένος
πάνω σ' έναν βράχο,
να κοιτάς έκθαμβος
τον έναστρο ουρανό.
Τ' ανοίγεις πάλι
και μπροστά σου
ξετυλίγεται ένα λιβάδι
σπαρμένο με μαργαρίτες.
Σκύβεις και κόβεις μία στην τύχη.
Τα πέταλά της σχηματίζουν
-τί άλλο;-
τ' όνομά σου.
[Πρώτη δημοσίευση στο έντυπο Φρέαρ τεύχος 4, (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2013 ]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου