ΚΩΣΤΑΣ ΤΣΙΑΧΡΗΣ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Αδαμιαία    περιβολή  

ἐὰν μὴ ἔλπηται ἀνέλπιστον οὐκ ἐξευρήσει, ἀνεξερεύνητον ἐὸν καὶ ἄπορον.          
                                 Ηράκλειτος

Αυτό   το  αγρίμι ;σκέφτεται  ο  Αδάμ,
που το λένε  άλλοι   ελπίδα 
και άλλοι   οδύνη 
θα  βρεθεί    κάποιος Άγιος  να  του στήσει κάποτε   δόκανο 
να  πιαστεί από  τίμια χέρια; 
Αλλά  ξέρουμε  τι τρώει και τι χορεύει πεντοζάλη  στο  μυαλό  του Αδάμ 
Είναι   το   πρώτο  σπέρμα 
ο πρώτος  λόγος  
που  έκοψε  από  τη νεφραμιά  του  η   αγάπη 
όταν εκείνος  ορκιζόταν ότι  εν αρχή  και  εν τέλει   ην η  μοναξιά 
Έτσι με  το  θράσος  του  πρωτόπλαστου
ή  με  τη στολή   αστροναύτη  
χολωμένος  απ'τη λάσπη  που δε φόρεσε ποτέ  τα καλά της 
να  μοιάσει  Ήλιος 
κυνηγάει  έναν εξωγήινο πόθο 
Πιο   άυλο  από τον Παράδεισο
πιο   γήινο   από  τη γη 
πιο  γυμνό  από  το δέρμα 
κι  ας κρύβει  ολάκερη μοσχοβολιά 
το φυλλαράκι  του 
Έτσι κι  ανασηκώσει κάποιος το  φυλλαράκι τι  θαύμα   
κάνει  τσακωτό το  Άγιο Πνεύμα  με τα πονηρά  των  πονηρών

*****

Έπεα πτερόεντα

Οι  άνθρωποι  μιλάνε 
μιλάνε πολύ 
σχεδόν  μονολογούν  
Μόλις  σηκώσει  η γλώσσα τους πανί 
ορμάνε  
κατευθείαν στο πέλαγος 
χωρίς  τιμόνι  και  χωρίς σκοινί 
Ο μόνος  καπετάνιος  είναι    η  σιγουριά  τους 
ότι  ξέρουν τα  κόλπα  των ανέμων 
ότι   τα  σκυλόψαρα  θα  κάνουν τα  στραβά μάτια
ότι  στην κρίσιμη στιγμή θα  πεταχτεί  ένας  Ιησούς 
και θα προστάξει : κοιμήσου φουρτούνα  
μιλάνε 
στίβουν  τη  λέξη πιο δυνατά και από λεμόνι 
τρέχει  ποτάμι  ο  ιδρώτας  
Είναι οι  σκέψεις  τους   που  ολημερίς σκάβουν 
Αφήνουν το στόμα να μιλάει 
και  το μυαλό  να βολοδέρνει  στα όνειρα 
μέχρι να τους σκουντήξει ένα  αδιάκριτο γιατί
όταν  γεμάτοι  έκπληξη  αντικρίζουν  τις  κουβέντες τους  
Όταν  οι  κουβέντες  τους 
δίχως  κανείς  μα κανείς πρώτα  να τις δικάσει  
καταπίνουν από μόνες τους το κώνειο

*Η φωτό είναι παρμένη από το Ίντερνετ.