ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ /// ΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ///Η σημασία της θεατρικής αγωγής στα σχολεία ////

Mαμά, ποιήτρια και εκπαιδευτικός, η Μίνα Ξηρογιάννη μας μιλάει για τη νέα σχολική χρονιά Η σημασία της Θεατρικής αγωγής στα σχολεία

 H παρακατω συνέντευξη παραχωρήθηκε στο περιοδικό childit και στην Αγγελική Λάλου

Τι έχεις να πεις ως καλωσόρισμα φέτος στους νέους σου μαθητές;

Nα έχουν μάτια και αυτιά ανοιχτά! Να «ζουν ν’ αγαπούν και να μαθαίνουν»!

Πώς ένιωσες όταν ήταν να πάνε τα παιδιά σου πρώτη φορά στο σχολείο;

Ένιωσα ότι είναι το τέλος μίας φάσης και η έναρξη μιας άλλης. Άλλες απαιτήσεις, άλλοι στόχοι. Παράξενα συναισθήματα είχα όταν πέρσι -για πρώτη φορά- είχα τις κόρες μου μαθήτριες! Τοποθετήθηκα στο σχολείο τους και έπρεπε να φροντίσουμε όλοι να διατηρήσουμε ισορροπίες, να είμαστε διακριτικοί και αποτελεσματικοί συνάμα.

Τι δυσκολίες συναντάει σήμερα ένας εκπαιδευτικός στη δουλειά του;

Πολλές. Το κλίμα στο σχολείο δεν είναι πάντα ήρεμο. Υπάρχουν παιδιά με ιδιαιτερότητες που χρειάζονται ιδιαίτερο χειρισμό. Ακόμα, πρέπει να βρίσκεις κάθε φορά κώδικες επικοινωνίας με τους νέους συναδέλφους.            Ειδικά όσοι δεν είμαστε σχεδόν ποτέ στα ίδια σχολεία. Και κυρίως οφείλεις να φροντίζεις ώστε το μάθημά σου να μην γίνεται βαρετό. Να είσαι επινοητικός, εφευρετικός για να κερδίζεις το ενδιαφέρον των μαθητών.

Πώς είναι να διδάσκεις θεατρική αγωγή σε μικρά παιδιά;

Απαιτητικό και μαγικό την ίδια στιγμή. Χρειάζεται απλώς να αγαπάς τη δουλειά σου. Τα παιδιά καταλαβαίνουν ποιος δάσκαλος «δίνεται» και ποιος όχι. Νιώθω ότι συνεχώς μαθαίνω από τα παιδιά. Είναι μεγάλο το εύρος δραστηριοτήτων στις οποίες επιδιδόμαστε. Είναι σημαντικό να δημιουργείς Ομάδα δεμένη και λειτουργική και να προχωράς συνεχώς. Βάζω πολύ το θεατρικό παιχνίδι στο μάθημα, το διασκεδάζουμε όλοι.

Ποια είναι η πιο δυνατή εμπειρία που είχες με μαθητές σου;

Πάντα όταν δουλεύουμε για παράσταση όλα χρωματίζονται αλλιώς. Κάθε φορά είναι υπέροχα. Όλοι είμαστε σε εγρήγορση και δοσμένοι εκεί. Από τη χρονιά που πέρασε, από τις 6 παραστάσεις που έκανα στο μάθημα της θεατρικής αγωγής πολλά θα μου μείνουν αξέχαστα. Στις Όρνιθες οι 7 ηθοποιοί μου (από το Ολοήμερο) συμπεριφέρθηκαν με απόλυτη ωριμότητα αν και πήγαιναν Δ΄ Δημοτικού. Έκαναν διπλούς ρόλους, συνέβαλαν στις χορογραφίες, έκαναν υπέροχους αυτοσχεδιασμούς που τους ενσωμάτωσα μετά στην παράσταση.

Στο έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα, με τα τριτάκια μου εξεπλάγην στην πρεμιέρα. Η τελευταία τους πρόβα δεν είχε πάει καθόλου καλά, μα καθόλου όμως! Ε, στην παράσταση ήταν υπέροχα. Μας συγκίνησαν πραγματικά! Ενώ στο παραμύθι που διασκεύασα και παρουσιάσαμε, Ο Βασιλιάς Πουλί ήταν, τα παιδιά μας απέδειξαν πώς είναι να διασκεδάζουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί πάνω στη σκηνή!

Ως γονιός, «διαβάζεις» τα παιδιά σου;

Δεν διαβάζω τα παιδιά μου. Διαβάζω στα …παιδιά μου βιβλία, ποιήματα, κείμενα.

Η μεγάλη δεν θέλει πολύ να τη βοηθώ με τα μαθήματα. Η μικρή είναι πιο δεκτική.

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην εκπαιδευτική διαδικασία τι θα ήταν;

Τι να πρωτοπεί κανείς; Ως προς τον τρόπο που γίνεται το μάθημα, ας πούμε, θα ήθελα να διδάσκονται όλα τα μαθήματα με τρόπο …βιωματικό. Ακόμα και η ιστορία και η γεωγραφία και όλα. Να γίνονται εργασίες ομαδικές, εργαστήρια, να γίνεται η μάθηση προσωπική υπόθεση των παιδιών. Να συμμετέχουν, να διασκεδάζουν και αβίαστα να μαθαίνουν. Γενικότερα, θα ήθελα το θέατρο να μπει κανονικά σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Δεν μπορεί το Θέατρο να διδάσκεται αποσπασματικά και σε ορισμένες μόνο τάξεις και τούτο να συμβαίνει στο εκπαιδευτικό σύστημα της χώρα που το γέννησε. Πιστεύω ότι τα καλλιτεχνικά μαθήματα βοηθούν στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη των μαθητών και πρέπει να πριμοδοτούνται και να προβάλλονται.

Ποιο θεατρικό έργο σου αρέσει πιο πολύ να δουλεύεις με τους μαθητές σου;

Σε όλη την καριέρα μου έχω ανεβάσει τον Πλούτο 5 φορές διαφορετικά διασκευασμένο από εμένα, την Ειρήνη του Αριστοφάνη 4 φορές, τους Όρνιθες μία φορά, Τον Ρωμαίο και Ιουλιέτα 2 φορές (μία με μεγάλα,μία με μικρά παιδιά). Ακόμα, την Παπλωματού, την Ντενεκεδούπολη, τον Βασιλιά Πουλί, και ένα σωρό άλλα έργα, κάποια από τα οποία και δικά μου. Βασικά συνήθως ανεβάζω ρεπερτόριο και μάλιστα κατά καιρούς συμμετέχω με τις ομάδες μου σε Φεστιβάλ .

Ποια είναι η πιο μεγάλη σου αγωνία ως μαμά σε σχέση με το σχολείο και τα παιδιά σου;

Για το σχολείο θα παλεύω με τον τρόπο μου όσο εξακολουθώ να διδάσκω θέατρο, για τα παιδιά μου θέλω να έχουν την τύχη να έχουν δασκάλους με όραμα, με όρεξη για δουλειά. Ο δάσκαλος είναι αυτός που ανοίγει δρόμους, που κεντρίζει τους μαθητές, οπότε αυτή είναι μια βασική μου αγωνία: Θα είναι πάντα άξιος ο δάσκαλος; Aπό την άλλη και εμείς από το σπίτι προσπαθούμε, να τα ενεργοποιήσουμε και να τους δώσουμε αξίες!

Τι συμβουλές θα δώσεις στις κόρες σου για την αρχή της νέας σχολικής χρονιάς;

Να είναι δυνατές ,ψύχραιμες, ήρεμες. Να διαβάζουν και να υπομένουν!

Ποιο στίχο ή ποίημα θα αφιέρωνες στις τάξεις σου και γιατί;

Θα αφιέρωνα ένα ποίημα της Πατ Μόρα που έχω μεταφράσει και είχε δημοσιευθεί στο Φρέαρ. Διαβάστε το και θα καταλάβετε:

Ωδή στους δασκάλους

Θυμάμαι
την πρώτη μέρα
πως κοίταξα κάτω
ελπίζοντας πως δεν θα με δεις
και όταν σήκωσα τα μάτια μου
είδα το χαμόγελό σου να λάμπει
σαν ένα απαλό φως
που ξεπηδούσε από μέσα σου.

«Είμαι όλος αυτιά», μας έδωσες θάρρος
«Ελάτε!
Πάρτε μέρος στη συζήτησή μας,
Ας ακούσουμε τις νέες βεβαιότητές σας
τις ακανθώδεις αμφιβολίες, τις μπερδεμένες αγωνίες σας,»
Αλλά για αρκετές εβδομάδες τα έκρυβα όλα μέσα μου.

Διαβάζω και ξαναδιαβάζω τις σημειώσεις σου
που εξυμνούσαν
τη γραφή μου
ενώ εσύ μου ψιθύρισες:
«Eμείς χρειαζόμαστε εσένα
Και τις ιστορίες σου
Και τις ερωτήσεις σου
που σαν ένα νέο μονοπάτι
θα μας οδηγήσει σε νέες προοπτικές».

Σιγά σιγά η πίστη σου στο θάρρος μου μεγάλωσε
και για χάρη σου
‒αντί να σου δώσω μια σημείωση ή ένα μήλο ή λουλούδια‒
για χάρη σου
σήκωσα το χέρι μου.

Κουβαλώ το χαμόγελό σου
και πίστη μέσα μου
όπως κουβαλώ το πρόσωπο του σκύλου μου,
το χαμόγελο της αδερφής μου,
τις ανάλαφρες μελωδίες,
την απαλότητα του ηλιοβασιλέματος,
τις σταθερές ευλογίες των αστεριών,
τη φθινοπωρινή μυρωδιά μιας μελόπιτας,
την ασφάλεια που χαρίζει ένα πουλόβερ μια ψυχρή μέρα.

Μια ευχή για τη νέα χρονιά:

Υγεία,Ευγνωμοσύνη και όλα όσα έχουμε και Δημιουργία.

(Περισσότερα για την Ασημίνα Ξηρογιάννη biblionet.gr)