Στο μείον δύο
Ποίηση
Ελευθερία Π. Τσίτσα
Ιωλκός, 2013
44 σελ.
ISBN 978-960-426-732-3, [Κυκλοφορεί]
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη
Κρατώντας στα χέρια μου την πρώτη ποιητική συλλογή της Ελευθερίας Τσίτσα,με τίτλο ''Στο μείον δύο'' από τις εκδόσεις Ιωλκός.Είναι η πρώτη της απόπειρα να ''αποτυπώσει στο χαρτί τη δική της εκδοχή του μοναδικού μας κόσμου'',όπως γράφει η ίδια στην αρχή του βιβλίου βασισμένη στον στίχο του Λειβαδίτη:''Λυπηθείτε τους ποιητές που τους τρελαίνουν δισεκατομμύρια εκδοχές για έναν μοναδικό κόσμο...''
Ο έρωτας την απασχολεί φυσικά στο Ερωτικό της,στην Τελευταία Ερωτική Σύρραξη και αλλού ,αλλά δεν κυριαρχεί μέσα στη συλλογή.Ξεχωρίζω το τελευταίο ποίημα του βιβλίου που φέρει τον τίτλο ΑΓΑΠΗ ΕΙΝΑΙ.
Αγάπη είναι
Η νωπή ανάμνησή σου τριγυρίζει ακόμα στη σκέψη μου
Πώς να χωρέσουν οι τόσες φορεσιές του έρωτά μου
Που μετρά νανοδευτερόλεπτα στα μηλίγγια σου;
Aγάπη είναι να βυθίζω τις αισθήσεις μου
Εκεί που πριν υπήρξες
Κι εκείνες να αναδύονται στιγματισμένες
Από το αρχικό σου γράμμα
Ειρωνική και σαρκαστική στο ποίημα ΚΑΝΙΒΑΛΟΣ ,βολεύεται απίστευτα με κάποιους ακρωτηριασμούς.
Αυτοαναφορική στο ομώνυμο της συλλογής ποίημα ,ΣΤΟ ΜΕΙΟΝ ΔΥΟ :Το ποίημα πρέπει ν'αλλάξει
Αλλιώς θα γίνει μαύρη μαγεία
Θα στραφεί εναντίον μου
Θα κάψει τα πάντα μέσα μου
Κι ύστερα πρέπει να ξαναβρώ ένα θεό πολυτελείας
Να περισώσει τις ατελείς αντοχές μου.
Στο ποίημα ΑΠΟΛΥΜΑΙΝΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ,θά'λεγα ότι βρήκα έναν ορισμό για αυτό που είναι η ζωή :'' 'Ενα θεατρικό πανηγύρι κι η αυλαία κάποτε πέφτει.''
Επινοεί μικρές ανθρώπινες ιστορίες που αφηγείται ποιητικά και δείχνει στιγμιότυπα ζωής που, έχοντας διαβρωθεί από τους ποιητικούς ιστούς, αποκτούν μια άλλη διάσταση .
Και είναι στην ποιητική αυτή συλλογή οι διακριτικές μεταφορές,οι λεκτικοί ακροβατισμοί ,η στοχαστική υφή που μου γεννούν τους συνειρμούς ,με εισάγουν σε κόσμους και μου διεγείρουν τις αισθήσεις. Αγγίζει χορδές με το γάντι,φυσικά και αβίαστα,άλλοτε κάνει πετυχημένες νύξεις μέσω μιας γραφής που κυλάει σαν ήσυχο ποταμάκι,άλλοτε νιώθεις ότι αγριεύουν κάπως τα πράγματα,..αλλά γεγονός είναι ότι ποτέ δεν φτάνουν να γίνουν χείμαρρος και αυτό μπορεί να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους.Οι αποστάσεις τηρούνται όπως πρέπει,το βλέμμα δεν αλλοιώνεται από ανώφελα και ζημιογόνα για την τέχνη δάκρυα,η δημιουργός δεν κρατά μαντήλι όταν γράφει.Και μένα μου αρέσει αυτή ''η ασυγκίνητη βροχή'' της Ε.Τσίτσα.
ΟΝΕΙΡΟΠΑΓΙΔΕΣ
Δεν κουραστήκατε να με στοιχειώνετε
Με πρόσωπα κι αισθήσεις;
Nα περιφέρεστε στη σκέψη μου
Σαν γέροι σαλτιμπάγκοι
Που κουβαλούν τ' ανήμπορα κορμιά τους
Σε ύστατες προσπάθειες εντυπωσιασμού;
Nα αξιώνετε την προσοχή μου
Με κόλπα ξεδοντιασμένα
Και να επινοείτε ίσως και μήπως παίζοντας με τις σκιές
Κάθε στιγμή που απομένω μόνη;
Mε κάνετε μαριονέτα στα νούμερά σας
Πρωταγωνίστρια στις παραστάσεις σας
Μα για να ξεφεύγω επινοώ κάθε φορά
Καινούριες ακροβατικές κινήσεις
Κι έξω από τα παράθυρα
Κρεμώ ονειροπαγίδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου