ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ

 

* Η μικρή αυτή ανθολογία αφιερώνεται στην ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΑΚΑΡΑ που έφυγε ξαφνικά και άδικα από τούτη τη ζωή.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ

ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ

'Εβρεχε,

έβρεχε πολύ

κι είχε βουλιάξει η ψυχή

στην υγρασία.

Ακόμη μια χαμένη Κυριακή,

εδώ, στην επαρχία.

*****

ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ


24, Κυριακή
Των Βαΐων, Ελισσάβετ Θαυματουργού
 
(το όνειρο )

(Γνώριζα την κατεύθυνση.
Με κόπο ανέβαινα τον κόσμο.
Βάραινε, άψυχο ακόμα,
Το παιδί που έμελλε να γίνω.
 
Το κουβαλούσα,
Μ’ έσπρωχνε
 
Να φτάσω, τάχα, πού;
Σε κάστρο, σε γκρεμό, σε φυλακή;
 
Αυτός Εγώ, πού πήγαινα;
 
Κομμένος άνισα στα δυο
Άνοιγα δρόμο χιαστί στη χαρμολύπη
Μέσα μου, όπου,
Άτομα παλαιά αναδεύονταν
Συνέχιζαν στο σκότος την ημιζωή τους
Τη δική μου απεργάζονταν.
 
Πού πήγαινα;)


(η ερμηνεία)

Πήγαινες, είπε ο Οδηγός,
Όπου κι οι άλλοι.
Όμως, λοξοδρομείς συχνά
Εκεί που καταλύει η όραση τον κόσμο.

Λαβύρινθο που ξετυλίγεις
Θόρυβο που τινάζεις στο στερέωμα
Πασχίζοντας
Ο εαυτός σου να υπάρξει
Ο μονογενής…

Είσαι πολλά
Μα αγνοείς τη χρήση σου.
 
Το ευχήθηκες, θα το υποστείς.


(το σχόλιο)
 
Το υφίσταμαι η ένοχος.

Είμαι πολλά.
 
Αυτόπτης έτυχα
Ερήμην
Γενεών αδικημάτων.
 
Τα μη συμβάντα
Προσπαθώ να διασταυρώσω
Να ερμηνεύσω.
 
Καταθέτω ισόβια.
 
Τρομοκρατούμαι απ’ τους συνηγόρους
Πέφτω σ’ αντιφάσεις).


Το Ημερολόγιο του διπλού χρόνου

*****

ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Όλο το πρωί να ανακαλύπτει, να εφευρίσκει

σκόνη. Επιτέλους, κάθεται να καπνίσει

εντεκάμισι η ώρα της Κυριακής,

και η ευωδιά του βραστού έχει ήδη

κατακτήσει το σπίτι. Όποιος αγαπάει

την τάξη, δεν αναπαύεται ποτέ. Διαρκής

η απειλή του χάους, πρόσκαιρη πάντα

η λάτρα του σπιτιού-ως και τα φυτά

στις γλάστρες απαιτούν την απόλυτη

επαγρύπνηση της: αλήθεια, πότε αναπτύσσονται

τα λουλούδια; Τη νύχτα; Ανθίζουν

τα άνθη, σκέπτεται, στα σπίτια

που υπάρχει αγάπη, αλλά πώς να αντέξει

κανείς, όλη αυτή την πολλαπλή ανθοφορία

που συντελείται εν τη απουσία της;

 Μάθηση της αναπνοής (1990)

***

ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΡΣΗ

Η ΚΥΡΙΑΚΉ

Από το πρωί ράβω τα ποιήματα

που ανοίξαν

στις ραφές των Κυριακών.

Στα τοιχώματα της Δευτέρας

προβάρω το πάθος.

Πιστό αντίγραφο με μαλλιά, 1987

***

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΛΕΝΤΖΑΣ

Όχι το ίδιο το σώμα, μα ο φόβος

όταν περνούσε ο άνεμος από τα χέρια μας.

Πίσω απ’ τα παράθυρα το φιλί μας

άγγιζε όλα τα στόματα.

Ο τρόπος που τίναζες τα μαλλιά σου στον ήλιο

γυρεύοντας το δικό μου χαμόγελο εκεί που

σμίγουν τα σύννεφα.

Και δεν ήταν ο Μάης που ερχόταν

στολισμένος την εξουσία του

πως την επόμενη χρονιά ο ίδιος μήνας

θα μάς βρει χωριστά.

Πίνοντας τον καφέ μου να ξεφυλλίζω βιβλία

βαρετά, να σημειώνω λέξεις,

να θέλω να βρω το όνομά σου γραμμένο

ανάμεσα σε τόσα και τόσα αφηρημένα ουσιαστικά.

Πρωινό Κυριακής δεν σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι,

χάνω την ταυτότητά μου σαν εραστής και σαν σύντροφος

παρακολουθώντας ένα κονσέρτο τού Andre Rieu στην ΕΡΤ 3.

Γιατί πέρασε απ’ το μυαλό μου η νεκρή σου εικόνα,

να σε κοιτάξω μια τελευταία φορά καθώς κοιμάσαι

σχεδόν νεκρή.

Τι λυπημένη Κυριακή θεέ μου

επειδή ξέρω πως δεν έχεις πεθάνει.

Άχρηστα δάκρυα που δεν ντρέπομαι να πω:

τι λυπημένες Κυριακές κάθε μέρα.

***

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ

ΣΤΑ ΜΙΣΟΣΚΟΤΕΙΝΑ

Γυμνό το σπίτι, χωρίς πουλιά και έπιπλα.

Αθόρυβες Κυριακές με σβησμένα τσιγάρα

και ξερούς καφέδες στο πάτωμα – έρωτα στο πάτωμα

ή στο ταβάνι, σαν τις μύγες –

γυμνό το μυαλό μου. Μόνο δυο-τρία καρφιά

στον τοίχο με μυτερούς ίσκιους και ένα χαλάκι

κόκκινο, μαθημένο να ξεφτάει στα πόδια σου.

Φωτοτυπίες,1979

***

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ

ΣΚΙΡΤΗΜΑΤΑ

Κυριακή, αρχές Άνοιξης.

Τρικύμισμα ανθοφορίας.

Είναι να φανεί ο αγαπημένος.

Τη συνταράζει η αναμονή, με ακατάπαυστα σκιρτήματα

ούτε στιγμή δεν φεύγει από το παράθυρο. Πριν της κτυπήσει το κουδούνι, θα τον δει να διασχίζει το δρόμο.

Ύψιστο πανδαιμόνιο, τρικύμισμα ανθοφορίας για τον αγαπημένο.

***

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΜΠΑΔΑΗΣ

ΚΗΠΟΣ

Σήμερα Κυριακή

σε αυτή την υπαίθρια γκαλερί

βλέπουμε έργα άγνωστων καλλιτεχνών

Μανόλης

Σοφία

Γιώργος

Φωτογραφίες

+

χρονολογίες ό,τι φανερώνει

την τέχνη τους

Άννα

Νίκος

Χρήστος

Εντάξει με τις φωτογραφίες

Οι ημερομηνίες λήξης

δεν ξέρω τί;

Έτσι και αλλιώς

η καλλονή ποιήτρια

μας ψιθύρισε στο αυτί:

«Και αν τη βγάλουμε καθαρή

από γεράματα,

σίγουρα θα πάμε από θλίψη.»

***

ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ

ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Το ελάχιστο της Κυριακής

Σε παιδικό στιγμιότυπο είναι αργία. Από μουσική, είναι στάσιμα όλα στη χαρά. Θάλασσες και ουρανοί μια φωτεινότητα. Σε ποιο μέρος; Τα παιδιά με τις πιτζάμες, και την αγάπη. Οι μεγάλοι στο κρεβάτι μέχρι αργά. Κανείς δεν ενοχλεί. Και όταν γελάει κάποιος έτσι έρχεται, με τα χρώματα, τον ήλιο ή την βροχή, η Κυριακή.

Μετά χάνεται σαν μυστικό που κρύφτηκε μαζί με την Δευτέρα. Δεν αποχαιρετά ποτέ.

Απωθημένο έχει με την άφιξή της όλη η υπόλοιπη βδομάδα σαν κοιτά να αιωρείται το παιχνίδι. Κάθε μέρα.

***

ΑΛΕΞΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ

Κυριακή.

Το χώμα νοτισμένο από την πρωινή δροσιά.

Ένα κοτσύφι πασχίζει να λαλήσει

μα η φωνή του πνίγεται

από μηχανοκίνητους δαίμονες

που σέρνονται σε γκρίζους δρόμους.

Αχρηστεύσαμε τα πόδια μας.

Αχρηστεύσαμε τα μάτια και τα αυτιά μας.

Ένα κακέκτυπο του νιτσεϊκού υπερανθρώπου πλησιάζει

ζητάει υποταγή σπέρνοντας φόβο και ενοχές.

Κυριακή.

Κλέβω τον ήλιο

από τις γρίλιες των παραθύρων.

Σπάω τα δόκανα της τεχνολογίας

και βγαίνω έξω

να πάρω ανάσα

απ΄την ανάσα των δέντρων

που γλίτωσαν το τσεκούρι.

Κυριακή.

Η σιωπή απλώνεται.

Ευάερη, ευήλια

ανάμεσα

στα σώματα των δέντρων.

Εδώ αρχίζει η ζωή.

****

Δημιουργία κολάζ: Ασημίνα Ξηρογιάννη

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΡΟΥΜΠΑΣ

ΕΦΟΣΟΝ ΚΙ Ο ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ

«καὶ συνετέλεσεν ὁ Θεὸς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ τὰ ἔργα αὐτοῦ, ἃ ἐποίησε, καὶ κατέπαυσε τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἀπὸ πάντων τῶν ἔργων αὐτοῦ, ὧν ἐποίησε.»

Παλαιά Διαθήκη, «Γένεσις», 2.2

Είχε επιστρέψει μόλις

από τη λειτουργία την κυριακάτικη.

Οι φίλες ήθελαν

να κάτσουν για καφέ

μα η στοίβα τ’ ασιδέρωτα

ήδη βουνό είχε γίνει.

Τρίψιμο το μπάνιο χρειαζόταν.

Φαΐ δυο ημερών ακόμα

για μεσοβδόμαδα να ετοιμάσει.

Να βάλει και μια ηλεκτρική

τώρα που τα παιδιά έγραφαν διαγώνισμα

στο φροντιστήριο της Κυριακής

κι ο θόρυβος δεν θα τα ενοχλούσε.

Κι ένα σφουγγάρισμα μετά

καθώς ο σύζυγος και πάλι στο γραφείο

αγωνιζόταν εκκρεμείς

λογαριασμούς λογιστικούς να κλείσει.

Η ευκαιρία ιδού λοιπόν

μια που αυτός δεν θα ’κανε

πατημασιές σ’ όλο το σπίτι πηγαινέλα.

Έβαλε την τηλεόραση.

Χαρούμενο κυριακάτικο πρωινό.

Μπορούσε πια να χαλαρώσει

μέσα στην τόση ζεστασιά,

στο κέφι, στη χαρά των πρωινάδικων.

Το δικαιούνταν να χαζεύει άλλωστε

την ώρα έστω του σιδερώματος

εφόσον κι ο Δημιουργός

την έβδομη τη μέρα

ξεκουράστηκε.

***

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Τα απογεύματα της Κυριακής

είναι ποιήματα.

***

ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ

Πολλές φορές σε ζήτησα το απόγευμα:
Όταν με βρήκε πίσω απ’ το παράθυρο
να προφητεύω τις συνεχείς σιωπές σου.
Όταν μια βίαιη σκηνή εκτυλίχτηκε
σ’ εμένα ανάμεσα και στο τετελεσμένο.
Όταν προχώρησα στο διπλανό δωμάτιο
κι αυτό το εκάλεσα «φυγή».
Κι άλλες επίμονες φορές σε φώναξα
μεσ’ από έξι λαϊκά τραγούδια
για πιάνο και για δύσκολο απόγευμα.
Κι ακόμα τρεις θρηνητικές μορφές
όταν τα θέματα σουρούπωναν
κι ονόμασα τα μάτια σου
«καθημερινά απογεύματα»
κι όλον εσένα Κυριακή
που είναι πάντα δύσκολη.

Ποιήματα, εκδόσεις Ίκαρος

***

ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Ἀπ᾿ τὸ πρωὶ κοιτάζω πρὸς τ᾿ ἀπάνω ἕνα πουλὶ καλύτερο

ἀπ᾿ τὸ πρωὶ χαίρομαι ἕνα φίδι τυλιγμένο στὸ λαιμό μου

Σπασμένα φλυτζάνια στὰ χαλιὰ

πορφυρὰ λουλούδια τὰ μάγουλα τῆς μάντισσας

ὅταν ἀνασηκώνει τῆς μοίρας τὸ φουστάνι

κάτι θὰ φυτρώσει ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ χαρά

ἕνα νέο δέντρο χωρὶς ἀνθοὺς

ἢ ἕνα ἁγνὸ νέο βλέφαρο

ἢ ἕνας λατρεμένος λόγος

ποῦ νὰ μὴ φίλησε στὸ στόμα τὴ λησμονιά

Ἔξω ἀλαλάζουν οἱ καμπάνες

ἔξω μὲ περιμένουν ἀφάνταστοι φίλοι

σηκώσανε ψηλὰ στριφογυρίζουνε μιὰ χαραυγὴ

τί κούραση τί κούραση

κίτρινο φόρεμα -κεντημένος ἕνας ἀετός-

πράσινος παπαγάλος -κλείνω τὰ μάτια- κράζει

πάντα πάντα πάντα

ἡ ὀρχήστρα παίζει κίβδηλους σκοποὺς

τί μάτια παθιασμένα τί γυναῖκες

τί ἔρωτες τί φωνὲς τί ἔρωτες

φίλε ἀγάπη αἷμα φίλε

φίλε δῶσ᾿ μου τὸ χέρι σου τί κρύο

Ἤτανε παγωνιὰ

δὲν ξέρω πιὰ τὴν ὥρα ποὺ πέθαναν ὅλοι

κι ἔμεινα μ᾿ ἕναν ἀκρωτηριασμένο φίλο

καὶ μ᾿ ἕνα ματωμένο κλαδάκι συντροφιὰ

***

ΧΡΙΣΤΟΣ ΛΑΣΚΑΡΗΣ

ΦΟΒΕΡΟΤΕΡΟΣ ΑΥΤΟΣ

Eκτός από τον φυσικό,

υπάρχει κι ο άλλος θάνατος:

αυτός, της Κυριακής. 

ΜΑΡΙΟΣ ΜΑΡΚΙΔΗΣ

Πώς να τολμήσω λοιπόν να σου υπενθυμίσω
τις Κυριακές που περάσαμε μαζί
εφόσον επακολούθησαν Δευτέρες;

* Oι δύο φωτογραφίες είναι παρμένες από το Pixabay.

*Tο κολάζ από vakxikon.gr

**********