ΜΕΝΗ ΠΟΥΡΝΗ, ΠΟΙΗΜΑΤΑ

***

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΟΔΟΣ ΑΝΝ ΣΕΞΤΟΝ

Γράφουν ακόμη γυναίκες που δεν ήταν μοντέλα, κι έγιναν νοικοκυρές.

Θλίψη κλεισμένη σε μπουκάλι φαρμακείου, χωρίς καμία χημική παρηγοριά.

Σαν να μην είναι αποκάλυψη η ζωή πια ούτε η ίδια η ποίηση.

Αλλά κάψουλες πεσμένες πίσω απ’ τον νιπτήρα, άχρηστες πια, γιατί οι λέξεις βρήκαν τα

λόγια και γράφουν ξανά.

Ή ανεξίτηλη μάσκαρα, ξεχασμένη στο μπουντουάρ αστικού διαμερίσματος των sixties, πλάι

σε μια γυαλιστερή, ξεφτισμένη roller-skate φόρμα των eighties.

***

ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΤΣΕΧΙΚΗ ΑΝΑΜΝΗΣΗ

Θα κλειστώ τριακόσια χρόνια σ’ ένα σπίτι

χωρίς πόρτες και παράθυρα.

Τα μέλη μου θα σαρκώσουν δοκάρια και τοίχους.

Τα γεγονότα θα παραδοθούν έρμαιο

στη μαρτυρία της ιστορίας.

Οι απόδημοι εργάτες θα χτίζουν και θα χτίζουν

σμίγοντας βούρλα κι άγριες μέντες στ’ ακροκέραμα.

Θα κλειστώ σ’ ένα σπίτι τριακόσια χρόνια μόνη

ανάμεσα στους σκελετούς των σκαριφημάτων.

Τα μάτια μου θα εμπυρώνουν το σκοτάδι

αθυρματικά σφυρηλατώντας κρύσταλλα και γυαλί.

Στα χωρίσματα η μέρα

θα χύνει το μεμπτό της σάρκας μου.

Εκατοντάδες μυρμήγκια στα μαδέρια

θα θηλακώνουν τα υπόγεια νερά.

Και η χλόη ψηλή, όλο γυαλάδα

θα σκαλώνει στην κρεβατίνα του κήπου.

Πότ’ ένα δάχτυλο πότ’ ένα αυτί

θα γαργαλάει τις φύτρες πλάι στους κροτάφους

και θ’ αναταράζονται τα σπλάχνα του.

***

ΤΑΥΡΟΜΕΝΙΑ ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ

Ανίκανο να ιππεύσω τη ράχη ενός ταύρου, η μοίρα μ’ έφερε στην πόλη του Ταυρομενίου,

άγνωστο μεταξύ των γηγενών αποίκων.

Πριν προλάβω την πόλη να γνωρίσω, κατά το θέατρο ανηφόρισα, να γίνω στη Δύση

μάρτυρας σε ένα νέο δράμα, χωρίς ταύρους και άλματα – στα πάθη της ζωής μου και τα

μυστικά που έσυρα μαζί μου από τον λαβύρινθο του Δαιδάλου στη σκιά της Αίτνας.

Ω, τι άτυχος ταξιδιώτης!

*Τα παραπάνω ποιήματα προέρχονται από την συλλογή με τίτλο Οι

άκανθες των αιώνων, εκδόσεις Δρόμων, 2022.

*** Η φωτογραφία είναι παρμένη από το Pixabay.