Χρήστος Ντικμπασάνης /// ΔΥΟ ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΦΥΓΑΣ

Μικρέ φυγάδα ενός εμπόλεμου κόσμου,

μικρό αστέρι που αναζητάς

την τροχιά των ονείρων σου,

μικρέ κομήτη που τρέχεις

να ξεφύγεις απ’ το σκοτάδι

σε θαυμάζω και σε σέβομαι

Φεύγεις καταδιωγμένος

απ’ την ανοησία απρόσωπων ανθρώπων

που εμπορεύονται με πονηριά

τη ζωή και τη νιότη σου

Αγύρτες και αργυραμοιβοί

της Ειρήνης και της Ελευθερίας

σε διώχνουν μακριά

απ’ τη φλεγόμενή σου πατρίδα

Την αγκαλιά αποζητάς

ενός ξένου τόπου φιλόξενου

που θα υποδεχθεί στοργικά

τ’ άγουρά σου χρόνια,

τ’ άβγαλτά σου όνειρα

Δε φοβάσαι Δεν απελπίζεσαι

Να φύγεις μόνο προσπαθείς

από έναν ουρανό πληγωμένο

απ’ την κοφτερή λεπίδα

του μίσους, της απανθρωπιάς,

του ακόρεστου κέρδους

ΤΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙ

Άνοιξε το παράθυρο!

Έφυγαν πια τα μαύρα πουλιά του θανάτου,

αφού ξέρασαν πρώτα τη φωτιά τους

επάνω στα όνειρά μας

Άφησαν πίσω τους κόκκινες λίμνες

και γκρεμισμένους πόθους

Δε βλέπεις το αύριο που ξεψυχάει;

Αποχώρησε οριστικά η Άνοιξη

Ο ήλιος φυλακίστηκε στην ειρκτή της νύχτας

Σήκωσε τα μάτια σου απ’ το πάτωμα

και δες τους καπνούς που πνίγουν

την κάποτε ολόφωτη πόλη σου

Αίμα και σιωπή επικρατούν τώρα παντού

μα εσύ άνοιξε το παράθυρο

και ρίξε μερικούς σπόρους

στο πληγωμένο σπουργίτι της Ελπίδας

* H φωτό είναι παρμένη από το pixabay