MIA ANAMNHΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΜΟΡΕ-ΔΟΚΙΜΕΣ

Μάιος 2005
Αρ.48.

ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ...Η ΔΟΚΙΜΗ!*

Ο Καβάφης στο ποίημα <<Το πρώτο σκαλί>> αναφέρει:<>.Είναι τα λόγια ενός φτασμένου ποιητή σε έναν νεαρό που φιλοδοξεί να γίνει ποιητής.Αυτοί οι στίχοι μου έφεραν στο νου τις ΔΟΚΙΜΕΣ του <<Αμόρε>>.
Πρόκειται για ένα φεστιβάλ πειραματικών παραστάσεων που καθιερώθηκε πριν από τέσσερα χρόνια περίπου.Μερικές από αυτές τις παραστάσεις είχα την τύχη να δω.Και λέω τύχη,γιατί είδα όμορφα πράγματα.Σ΄αυτή τη θεατρική γιορτή συναντά κανείς <<νέο αίμα>>,νέους δημιουργούς,νέα κείμενα,νέους σκηνοθέτες και ηθοποιούς,νέους συγγραφείς,νέες εμπνεύσεις.Καλλιτέχνες στο πρώτο σκαλί ,με όνειρα και φιλοδοξίες!
Μας ενδιαφέρει το σκεπτικό και τα κίνητρα που οδήγησαν στις Δοκιμές.Το Θέατρο του Νότου,σε δύσκολους καιρούς,απορίας και αμηχανίας,στηρίζει την Τέχνη και τα Νιάτα.Δίνει την ευκαιρία σε νέους καλλιτέχνες να πορευτούν με τέχνη και ομορφιά,να εκφραστούν και να πειραματιστούν αξιοποιώντας τις γνώσεις και το ταλέντο τους.
Αξιοσημείωτη ως τώρα η ανταπόκριση του κοινού,οι θετικές κριτικές,οι αναφορές σε εφημερίδες και περιοδικά.Ολα δείχνουν ότι ο κόσμος επιδοκιμάζει την πορεία καινοτομίας που χάραξε το ΑΜΟΡΕ.Ας αναφέρουμε επιγραμματικά και άλλες ,ανάλογες κινήσεις ,όπως στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού,στο Φεστιβάλ του Θεάτρου <<Φούρνος>>,στους διαγωνισμούς του Θεάτρου<<Ιλίσια>> και στο Φεστιβάλ Εναλλακτικής Σκηνής στο Θέατρο <<Εντροπία>>.
Τον Μάιο αναμένουμε στο ΑΜΟΡΕ τις εξής παραστάσεις:
1.O KOΣΜΟΣ ΤΟΥ ΒΥΘΟΥ,του Γκάρυ ΄Οουεν,σε σκηνοθεσία Εκτορα ΛυγίζουΜια ιστορία που μιλάει για το φόβο του <<Αλλου>> και για την έλξη που ασκεί το Απαγορευμένο ,για τη Βία και την Αγάπη,για τον 'Ερωτα και τον Θάνατο.Το έργο παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
2.ΠΟΛΗ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ,αλληγορικό έργο της Αγγελικής Δαρλάση,σε σκηνοθεσία Μελίνας Μάσχα,με αφορμή έναν μύθο της λαικής- θρησκευτικής παράδοσης.Αναφέρεται στην ξενοφοβία και στον παραλογισμό του πολέμου και της τρομοκρατίας-τρομολαγνείας.
3.ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΣΤΑΛΓΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ,για τον Ερωτα,της Γεωργίας Μαυραγάνη,σε σκηνοθεσία της ίδιας.Τί θα συνέβαινε αν τα τραγούδια που αγαπάμε έπαιρναν το λόγο και μιλούσαν για τη ζωή μας;
Tί θα συνέβαινε ,αλήθεια,αν το πειραματίζεσθαι έλειπε από τη ζωή μας;To πείραμα είναι ωραίο,είναι γοητευτικό,ειδικά όταν επιθυμείς πρόσβαση στη γνώση!



*Ευχαριστώ την Εφη Πανουργιά για τις πολύτιμες πληροφορίες της.