Δύο ερωτικά ποιήματα /// Της Ασημίνας Ξηρογιάννη

Το γράμμα

Σκέψου πως θα φύγω, του λέει

Σκέψου πως θα μπει μια θάλασσα ανάμεσα

Το βλέμμα σου θα πνιγεί στο βυθό της,

η τρυφερότητά μας θα σωπάσει

Και μετά, ξέρεις,

θα έρθει το καλοκαίρι-

θρασύ θα είναι-

και δεν θα μας ρωτήσει.

Θα μας διασπάσει

σε μικρούς πόνους,

θανάτους αργούς.

Και γω θα θέλω

να σε κάνω στίχο, για να λυτρωθώ.

Μα δεν θα μπορώ,

γιατί μέσα μου θα ζεις

και πάντα θα ελπίζω

σε μιαν Άνοιξη

Σε μια κοινή περιπλάνηση

Σε μια συμπόρευση

Στη απόφασή σου

Σε εσένα.

****

 

Εξομολόγηση

Θέλω να σου το πω,

μα πώς να αρχίσω;

Σε περιέχω

Τα μάτια σου αγκαλιάζουν τα δικά μου

Τα υιοθετώ

Μου ανήκουν

Κατοικίδια

Τα κουβαλώ με τόση στοργή

όπου πάω

Τα προσέχω

Τα αγαπάω πολύ τα μάτια σου

καθώς ανιχνεύουν την απόγνωση

που το ανείπωτο γεννάει

Και μου μιλούν ψιθυριστά

για σένα και για μένα

Είναι σοφά τα μάτια σου

Τα φιλώ

Τα φυλάω

Τα κοιμάμαι

Τα αντέχω

Τα χαμογελώ

Να, σ’ αυτά θα το πω!

Σ’ αυτά το λέω!

Ξέρεις ποιο.

***

Πρώτη δημοσίευση στο : https://www.fractalart.gr/dyo-erotika-poiimata/