ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ /// 5 ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ ΤΟΥ ΣΤΟΧΑΣΤΗ

Αν πάρετε τη θέση μου πάνω στην πέτρα,

ακόμα και για λίγα λεπτά

θα συμφωνήσετε πως ο Ροντέν

μου έδωσε μια άβολη στάση.

Η επιρροή του Μικελάντζελο είναι αισθητή.

Είμαι μπρούτζινος, γυμνός

και παρόλο που κάθομαι

όλοι μου οι μύες είναι σφιγμένοι.

Ο δεξιός αγκώνας είναι παραδόξως

ακουμπισμένος στον αριστερό μηρό,

ενώ τα δάχτυλα του δεξιού χεριού

στηρίζουν το κεφάλι μου

συμπιέζοντας το στόμα.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά,

ο καρπός, λυγισμένος απ’ το βάρος,

μου προκαλεί τόσο πόνο,

ώστε είναι πρακτικά αδύνατον

να κάνω οποιαδήποτε σκέψη.

Η ειρωνεία είναι

πως παριστάνω τον σκεπτόμενο.

***

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΕΝΟΣ ΧΕΡΙΟΥ

Η ποινή για το αδίκημα,

ήταν δέκα χρόνια εξορίας

και ακρωτηριασμός του δεξιού χεριού.

Για να γλιτώσει, διέφυγε στην Ιταλία.

Υπηρέτησε στις Ισπανικές δυνάμεις,

και στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου

έχασε ως γνωστόν το άλλο του χέρι.

Στο ταξίδι της επιστροφής,

πειρατές κατέλαβαν το πλοίο του

και βρέθηκε ξαφνικά στα σκλαβοπάζαρα της Αλγερίας.

Επέστρεψε οριστικά στην Ισπανία

μετά από δώδεκα χρόνια,

και αφού η οικογένειά του

αναγκάστηκε να εξαγοράσει την ελευθερία του.

Ας μη βιαστούμε ωστόσο,

να αποφανθούμε

για τον βίο και την πολιτεία του.

Σημασία έχει

ότι αυτός ο άνθρωπος

έσωσε το χέρι

που λίγο αργότερα

έγραψε τον Δον Κιχώτη.

****

NARCISSUS VERSUS NARCISSUS

Πάνω απ’ το κρεβάτι

κρέμεται μια παλιά αφίσα του Ηρακλή,

ενώ στο πάτωμα,

είναι ριγμένη μια αυτοσχέδια λεοντή

από δέρμα μοσχαριού.

Γύρισε ξεθεωμένος.

Έχει αφήσει το ρόπαλο στο κομοδίνο

και καθώς κοιτάζει το ταβάνι ξαπλωμένος,

ονειρεύεται την Ρώμη να τον αποθεώνει.

Οι γείτονες διαμαρτύρονται.

Έχει εξοντώσει όλες τις γάτες της πόλης.

Ωστόσο ο παππούς του,

συνταξιούχος αυτοκράτορας πλέον,

τους εκβιάζει.

Ο πατέρας του, Μάρκος Αυρήλιος,

αγνοεί τα ανδραγαθήματα του γιου του.

Λείπει σ’ εκστρατεία εδώ και μήνες.

Όλα αυτά βέβαια, πριν από χρόνια.

Σήμερα ο Κόμοδος

ηγείται μιας απέραντης αυτοκρατορίας.

Οι συνήθειες όμως δεν άλλαξαν.

Την προηγούμενη Κυριακή στο Κολοσσαίο,

θανάτωσε μόνος του εκατό λιοντάρια.

Οι φιλοζωικές εταιρείες

τον έχουν καταγγείλει

για κακοποίηση άγριων ζώων.

Διώκεται ποινικά για ρατσιστικές επιθέσεις

σε δεκάδες ανθρώπους με ειδικές ανάγκες

καθώς και για σωρεία ανθρωποκτονιών από πρόθεση.

Το ποτήρι ξεχείλισε.

Η Σύγκλητος τον πιέζει να παραιτηθεί.

Εκείνος προσπαθεί,

να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.

Αλλάζει ονόματα στους μήνες,

παραγγέλνει νέες προτομές.

Απορεί με την ευθιξία του κόσμου.

Κάποτε λάτρευαν τους ήρωες

όταν εξολόθρευαν κτήνη,

ενώ αυτός τώρα

κινδυνεύει με αποπομπή.

Παραμονή πρωτοχρονιάς, κι είναι μόνος στο παλάτι.

Προ ολίγου τηλεφώνησε ο δικηγόρος του.

Ακούστηκε αισιόδοξος.

Έχει σχεδιάσει ήδη τη γραμμή υπεράσπισης.

Ο Κόμοδος χαμογελά.

Ετοιμάζεται να πάρει το λουτρό του,

να χαλαρώσει.

Κόβει το λαιμό του

πως με το νέο έτος

θα φανεί πιο τυχερός.

* O Κόμοδος (161-192), γιος του Μάρκου Αυρηλίου, ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας.

Στις 31 Δεκεμβρίου 192, δολοφονήθηκε με στραγγαλισμό στο λουτρό του απ’ τον προπονητή του στην πάλη  Νάρκισσο.

***

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 335 π.Χ.

Όλα πήγαν κατ’ ευχήν.

Η Θήβα ισοπεδώθηκε.

(Με εξαίρεση το σπίτι

του αγαπημένου του ποιητή.)

Εκτελέστηκαν χιλιάδες Έλληνες.

Άλλοι τόσοι πωλήθηκαν ως δούλοι.

(Τα έσοδα προβλέπονται σημαντικά.)

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι ικανοποιημένος.

Έτσι όπως έχει γείρει πάνω στο ξίφος του,

δείχνει μελαγχολικός.

Είναι πολλές ημέρες,

που δεν έχει καταφέρει

να γράψει στη μητέρα του.

Στον μοναδικό άνθρωπο

που του στέκεται στα δύσκολα.

Παιδί ακόμα,

όταν οι άλλοι χλεύαζαν

το μικρό του ανάστημα,

ή την ετεροχρωμία των ματιών του,

εκείνη για να τον ανακουφίσει,

του υπενθύμιζε με τραγουδάκια

πως είναι Θεός

προορισμένος για αιώνια δόξα.

Θυμάται,

τότε που ο πατέρας του

μεθοκοπούσε στα συμπόσια,

ερωτοτροπούσε με παρθένες

κι ύστερα επέστρεφε σπίτι

τρεκλίζοντας.

Τους μεταμεσονύχτιους καβγάδες τους,

για τα φίδια που εκείνη έβαζε στο κρεβάτι,

τις ερωτικές τελετές

που διοργάνωνε με τις Βακχίδες

με σκοπό να τον ρεζιλέψει.

Στο τέλος βέβαια,

ο Φίλιππος την ταπείνωσε

παίρνοντας για σύζυγο

μια γυναίκα πολύ νεότερή της.

Πάντως, φρόντισε να φέρει

απ’ την Αθήνα στο παλάτι

τον πιο διάσημο παιδαγωγό,

όχι γιατί αγαπούσε τη φιλοσοφία

ή καταλάβαινε από ηθική,

αλλά γιατί αυτό του υπαγόρευε

η υψηλή κοινωνική του θέση.

Τώρα δε ζει πια.

Έγκλημα πάθους, είπαν κάποιοι.

Τι τον έπιασε όμως και τα θυμήθηκε όλα αυτά;

Μήπως γιατί αντικρίζει ερείπια;

Η διάγνωση των γιατρών: μανιοκατάθλιψη.

Ωστόσο, αρνείται πεισματικά να πάρει φάρμακα.

Αυτό το βράδυ θέλει να μείνει με την Ολυμπιάδα.

Μόνος.

Να της γράψει για τη σημερινή του επιτυχία.

Να της αφηγηθεί με λεπτομέρειες

πως έκανε δική του, μια ολόκληρη πόλη.

Ξέρει πως μόνο έτσι

θα μπορέσει ίσως να κοιμηθεί.

Τουλάχιστον απόψε.

Αύριο θα χρειαστούν νέα τεκμήρια.

***

ΣΤΟΝ Χ. Β.

Ο Ελύτης

κατοχύρωσε τα δικαιώματα

της θάλασσας.

Ας σερφάρει μόνος του λοιπόν

πάνω στον αφρό των κυμάτων.

Σάμπως είναι νησί η Ιθάκη;

******

Βιογραφία ενός χεριού, Περισπωμένη 2022