ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΟΥΣΚΑΣ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

        

ΕΚΕΙ

Εκεί

που σε πρωτοαντίκρισα

ευλογημένος τόπος.

Εδώ 

όπου σε σκέφτομαι

ευλογημένος χώρος.

Τότε

που συγκλονίστηκα

ευλογημένη ώρα.

Τώρα 

που ακόμα κι οι σκιές κρατάνε φως

χρόνος ευλογημένος.

Χθες 

νόμιζα πως ζούσα.

Σήμερα 

νιώθω να ζω.

Αύριο

θέλω μόνο

μαζί να είμαστε.

***

ΜΠΟΥΡΙΝΙ

Η 

θάλασσα.

'Ηρεμη ,γαλήνια,αργοσαλεύει

στον μεσημεριανό της ύπνο.

Ο 

αέρας.

Τη χα ι δεύει τρυφερά,

απαλά στην αρχή

ανεπαίσθητα μα καταλυτικά.

Ανατριχιάζει.

Της ξεσηκώνει πόθους, ορμές

με αγγίγματα ,με φιλιά

επιθυμίες φουντώνει.

Την κρίσιμη στιγμή

βίαιος γίνεται

απότομα εισχωρεί

στις θηλυκές υγρές καμπύλες

κι εκείνες αγριεύουν

κύματα αφρισμένα

χτυπάν τα βράχια στη στεριά

αέρας και νερό σε σώμα ένα.

Στα μουσκεμένα σεντόνια της γης

ως τον απάτητο βυθό

ένταση,κορύφωση,σπασμοί,

εκρήξεις ,απανωτοί σεισμοί,

ολοκλήρωση.

Μετά,η γλυκιά νηνεμία.

Εκείνη χορτασμένη,ανασαίνει αργά.

Άκου τον φλοίσβο

στη βρεγμένη αμμουδιά.

***

                                                                  Ερώ

                                                         Γιώργος Ρούσκας

                                                          Σοκόλη 2017

***