Translate

Κυριακή 26 Μαρτίου 2017

notationes /// ΑΝΟΙΞΗ 2017,/// EΛΙΖΑΜΠΕΘ ΜΠΙΣΟΠ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ






(Μετάφραση Γιώργος Παναγιωτίδης)



Μία τέχνη


Η τέχνη του χαμού δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί
τόσα πολλά πράγματα φαίνονται προσηλωμένα
στο να χαθούν που ο χαμός τους δεν είναι καταστροφή.

Χάνεις κάτι κάθε μέρα. Πέρα από την ταραχή
σαν χάσεις τα κλειδιά σου, άσχημα η ώρα πάει στα χαμένα.
Η τέχνη του χαμού δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί.

Ασκήσου λοιπόν να χάνεις πιο γρήγορα να χάνεις πιο πολύ:
τόπους και πρόσωπα και όπου προόριζες για σένα
να ταξιδέψεις. Τίποτα από αυτά δεν θα φέρει την καταστροφή.

Έχασα τη φροντίδα της μητέρας μου. Και κοίτα! Το τελευταίο ή
προτελευταίο χάθηκε από τρία σπίτια μου αγαπημένα.
Η τέχνη του χαμού δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί.

Έχασα δύο πόλεις, αξιαγάπητες. Και πιο πολύ
κάποιους κόσμους που ανήκα, δύο ποτάμια, μια ήπειρο.
Μου έλειψαν μα δεν ήταν καταστροφή.

Ακόμα χάνοντας εσένα (τη φωνή που αστειευόταν, ένα νεύμα
που αγαπώ) δεν πρόκειται να πω ψέμα. Είναι προφανές
η τέχνη του χαμού δεν είναι δύσκολο να μαθευτεί
μολονότι μπορεί να μοιάζει σαν (γράψε το!) σαν καταστροφή. 

**** 
Έχω την ανάγκη μιας μουσικής

Έχω την ανάγκη μιας μουσικής που θα κυλάει
στ’ ανήσυχα δάχτυλά μου αισθήσεις σαν να οφείλει
πάνω στα πικρά μολυσμένα, τρεμάμενά μου χείλη,
μελωδία, βαθιά, καθάρια, και ρευστά αργή να πάει.

Ω, παλιά και χαμηλόφωνη, θεραπευτικά να με κουνάει
τραγουδιού τραγουδισμένου ν’ αναπαύσει κουρασμένο νεκρό,
ένα τραγούδι να πέφτει στο κεφάλι μου πάνω σαν νερό,
στ’ ανατριχιασμένα άκρα, όνειρο ξαναμμένο να φεγγοβολάει.

Υπάρχει μία μαγεία που είναι φτιαγμένη από μελωδία
ένα ξόρκι ανάπαυσης, αθόρυβης ανάσας, και γαλήνης
καρδιά που βουλιάζει μέσ’ από ξέθωρα χρώματα βαθιά

μέσα στην υποβρύχια της θάλασσας την ηρεμία,
κι αιώνια αρμενίζει στο φεγγαρόλουστο πράσινο της λίμνης
πιασμένη στου ρυθμού και στου ύπνου την αγκαλιά.



 ****



 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου