Εγώ το μαύρο θα κρατάω έως θανάτου
Κώστας Γ. Παπαγεωργίου
Κέδρος, 2016
56 σελ.
Ο τελώνης της γραφής
Δεν ήταν πρωί αλλά νύχτα με απλώς αραιωμένο το μελάνι των φύλλων της.Στο θρόισμα των αποχρώσεων έτρεμε το φως όσο σκαρφάλωναν ξεθεωμένες οι ώρες κάτι επίγειες με βάρος σαλεμένο από το βάθρο
τους.Παράπλευρες απώλειες καταμετρά ο τελώνης της γραφής.
***
Νοσταλγία μετάλλου
Νοσταλγία μετάλλου σημαίνει ανάσα μέσω των λουλουδιών που ερήμην του τρέφει.Σημάδι ευλύγιστο στο φως και πρόσταγμα έρωτα κηλιδωμένου από εικόνες ζωής που υψώνονται χωρίς κινδύνου επίγνωση χωρίς τρέμισμα αγάπης.
***
'Ονειρα κήτη
Δεν είναι ο φόβος που γυμνώνει τα οστά παρά κάτι αόρατες κλωστές που συγκρατούν το ανάστημα στο ύψος της μέρας ώστε ανεμπόδιστα να παίζεται της πείνας το παιχνίδι.Κι αν ήταν νύχτα η θάλασσα με αστέρια θα κυμάτιζε το φως και στις ακτές των έρημων πρωινών δεν θα έβρισκες νεκρά τα όνειρα κήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου