Translate

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2014

notationes /// NOEMBΡΙΟΣ -ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2014 /// ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ ΡΟΥΚ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ






                                                               




ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ


Να' ταν τα φιλιά τοπία
να τα σκαρφάλωνα
να με ρουφούσαν
ρουφήχτρες της γης
να κατρακυλούσαν τα λιθάρια χείλια
να τα' ψαχνα,να τα' βρισκα δροσερά
στους χάρτες των αναμνήσεων
να τα'νιωθα ζεστά λαχανιαστά
πίσω από τους θάμνους του αισθήματος
τοπία απόκρημνα
φιλιά γκρεμοί


******


ΜΕΤΑΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΣΕ ΕΡΩΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ


                                   Στον Π.Σ.


Επειδή με τη δική μου γλώσσα
δεν μπορώ να σ’ αγγίξω
μεταγλωττίζω το πάθος μου.
Δεν μπορώ να σε μεταλάβω
και σε μετουσιώνω,
δεν μπορώ να σε ξεντύσω
έτσι σε ντύνω μ’ αλλόφωνη φαντασία.
Στα φτερά σου από κάτω
δεν μπορώ να κουρνιάσω
γι’ αυτό γύρω σου πετάω
και του λεξικού σου γυρνάω τις σελίδες.
Πώς απογυμνώνεσαι θέλω να μάθω
πώς ξανοίγεσαι
γι’ αυτό μες στις γραμμές σου
ψάχνω συνήθειες
τα φρούτα π’ αγαπάς
μυρουδιές που προτιμάς
κορίτσια που ξεφυλλίζεις.
Τα σημάδια σου ποτέ μου δεν θα δω γυμνά
εργάζομαι λοιπόν σκληρά πάνω στα επίθετα σου
για να τ’ απαγγείλω σ’ αλλόθρησκη λαλιά.
Πάλιωσε όμως η δική μου ιστορία
κανένα ράφι δεν στολίζει ο τόμος μου
και τώρα εσένα φαντάζομαι με δέρμα σπάνιο
ολόδετο σε ξένη βιβλιοθήκη.
Επειδή δεν έπρεπε ποτέ
ν’ αφεθώ στην ασυδοσία της νοσταλγίας
και να γράψω αυτό το ποίημα
τον γκρίζο ουρανό διαβάζω
σε ηλιόλουστη μετάφραση.




******



 ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ


Τα ποιήματα δεν μπορούν πια
να ‘ναι ωραία
αφού η αλήθεια έχει ασχημύνει.
Η πείρα είναι τώρα
το μόνο σώμα των ποιημάτων
κι όσο η πείρα πλουταίνει
τόσο το ποίημα τρέφεται και ίσως δυναμώσει.
Πονάν τα γόνατά μου
και την Ποίηση δεν μπορώ πια να προσκυνήσω,
μόνο τις έμπειρες πληγές μου
μπορώ να της χαρίσω.
Τα επίθετα μαράθηκαν
μόνο με τις φαντασιώσεις μου
μπορώ τώρα την Ποίηση να διανθίσω.
Όμως πάντα θα την υπηρετώ
όσο βέβαια εκείνη με θέλει
γιατί μόνο αυτή με κάνει λίγο να ξεχνώ
τον κλειστό ορίζοντα του μέλλοντός μου. 
 
******

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ
Απαντώ στη φωνή σου
στους  ανάλαφρους τόνους της ηλικίας σου:
To ποίημα δεν είν' αυτά που είπαμε
ούτε τα  λίγ' ακόμη που θα ζήσω.
Δεν είν 'αυτά που μου 'δειξες αμίλητος
σαν να μην ήτανε δικά σου
ούτ' η δική μου ένδεια
μπρος στους κήπους.
Κοίτα
η λέξη μόνο βγαίνει
από τη λέξη
κι η ιδιοσυγρασία της 
αναβλύζει ολόκληρη
σαν φύση.
Αποτυχαίνω στην ποίηση
όταν συγκεντρώνομαι
στην αιώνια έκφραση 
του πρόσκαιρου
και πληγωμένη
φτιάχνω τα προπλάσματα
της ανημποριάς μου.
Όμως όταν συλλαμβάνω
το μέλλον με χόρτα
με νεύματα,νέφη και στάχτες
όπως παλιά οι ζωώδεις φύσεις
των ποιητών
τότε τ' ανάποδα άσπρα μάτια μου
ανθίζουν σαν βολβοί
και γίνονται χρησμοί
οι ελαφροί σου κυνισμοί 
της νύχτας.


 
******


Ποίηση 1963 - 2011

Κατερίνα Αγγελάκη - Ρουκ

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2014
512 σελ.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου