ΜΑΡΚ ΣΤΡΑΝΤ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μετάφραση : Ασημίνα Ξηρογιάννη

Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ 

Είναι μεσάνυχτα. 

Αυτός έρχεται περπατώντας 

και χτυπά την πόρτα. 

Σπεύδω να τον χαιρετίσω. 

Στέκεται εκεί κλαίγοντας,

κουνώντας ένα γράμμα σε μένα.

Μου λέει ότι το γράμμα περιέχει

φρικτά προσωπικά νέα. 

Πέφτει στα γόνατα.

«Συγχώρεσέ με, συγχώρεσέ με!» ικετεύει. 

Τον βάζω μέσα στο σπίτι. 

Σκουπίζει τα μάτια του. 

Το σκούρο μπλε κοστούμι του

είναι σαν λεκές από μελάνι 

πάνω στον βυσσινί καναπέ μου. 

Αβοήθητος, νευρικός, μικρός,

διπλώνεται σαν μπάλα 

και κοιμάται ενώ εγώ γράφω 

περισσότερα γράμματα στον εαυτό μου 

στο ίδιο πνεύμα: 

«Θα ζεις μέσα από τον πόνο που θα προκαλείς.

 Θα πρέπει να συγχωρείς». 

***

 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ 

Οι τάφοι βαθαίνουν όλο και πιο πολύ.

Οι νεκροί είναι πιο νεκροί κάθε νύχτα. 

Κάτω από τις φτελιές και από τη βροχή των φύλλων 

Οι τάφοι βαθαίνουν περισσότερο.

Οι σκοτεινές πτυχώσεις του ανέμου 

Καλύπτουν το έδαφος. Η νύχτα είναι κρύα.

Τα φύλλα μαζεύονται πάνω στις πέτρες.

Οι νεκροί είναι πιο νεκροί κάθε νύχτα. 

Ένα άναστρο σκοτάδι τούς αγκαλιάζει.

Τα πρόσωπά τους ξεθωριάζουν. 

Δεν μπορούμε να τους θυμηθούμε 

Αρκετά καθαρά. Ποτέ δεν θα μπορέσουμε. 

Προσωρινή αιωνιότητα,Βακχικόν  2019