ΑΝΝ COTTEN /XΩΡΟΙ ΤΗΣ ΦΛΟΡΙΝΤΑ

ΠΗΓΗ : ΠΟΙΗΤΙΚΉ [9]
ΑΝΟΙΞΗ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2012
Εκδ.Πατάκη
(σελ:127-128)

             XΩΡΟΙ ΤΗΣ ΦΛΟΡΙΝΤΑ

   ΑΓΓΕΛΙΑ-ΓΡΑΦΕΤΕ ΚΑΙ ΓΥΡΕΥΕΤΕ ΧΡΉΜΑΤΑ;

Προδίδετε τις πιο μύχιες σκέψεις σας με ριψοκίνδυνα γλωσσικά μέσα και επιθυμείτε να κερδίσετε γι΄αυτό τιμή και δόξα;Kάτι τέτοιο φαντάζει πιο απίθανο κι από τον άνθρωπο που καλείται,ως πιλότος,να αναλάβει υπηρεσία στους αιθέρες.

Το απίθανο είναι η ειδικότητά μας.Η δική σας,άπ΄όσο γωρίζουμε:Η απελπισία,η σκέψη και ο ζήλος.Μαζί θα δώσουμε στους ανθρώπους κάτι σπουδαιότερο από το μπόινγκ:την αυτογνωσία.


                                                                                                      Αποστολή συμμετοχών
                                                                                                          Postfach 7 3768
                                                                                                        CH-4500 Solothurn


ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΑ

Ονομάζουμε τη συγγραφέα  <<πρακτόρισσα>>,καθώς ταξιδεύει,όπως φαίνεται,πολύ λόγω επαγγέλματος.Κουρασμένη γράφει,όπως βγάζει το καλσόν της,χωρίς να επιδιώκει με αυτό τίποτε άλλο πέρα  από μια κατά το δυνατόν συνεκτική αρχειοθέτηση των σκέψεων και των συναισθημάτων της.Η ψυχή της κατοικεί στο επάγγελμα.Δεν εναποθέτει καμία ελπίδα στο ποίημα και ως εκ τούτου η γραφή της αποπνέει παραίτηση,απισιοδοξία,κυνισμό,ενίοτε ρομαντική διάθεση και ,στην καλύτερη των περιπτώσεων,πόθο.Μόνο ένα από τα ποιήματα περιγραφει το θάρρος για τη ζωή.Μια παρακινδυνευμένη στατιστική.

ΠΡΑΚΤΟΡΙΣΣΑ-ΠΑΡΑΛΛΑΓΕΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΘΡΑΥΣΜΑ ΤΗΣ ΣΑΠΦΩΣ

Όλοι κοιμούνται,
το φεγγάρι είναι σκοτεινό και σαφές,
μόνο εγώ ηρεμώ κι είμαι άνω -κάτω,
σκέφτομαι ένα ποίημα

Όλοι κοιμούνται
το φεγγάρι κολλημένο εκεί
εγώ τραχιά και ασαφής
κι εδώ πέρα

Κοιμούνται όλοι και το φεγγάρι
είναι εκεί
εκεί κι εγώ
εσύ όχι

Είμαι εκεί και δεν κοιμάμαι
με ποιόν άλλωστε
το φεγγάρι σκασίλα του
έχει την πούλια

Πούλια πούλια πούλια
πού ν΄το φεγγάρι;
και γενικά
στριφογυρνάω και  δώσ του πάλι

Πάει το  φως
ολοι είναι
σαν πεθαμένοι
εγώ οχι.

Βρέχει.
Η πούλια υπάρχει.
Εγώ υπάρχω.
Οι άλλοι κοιμούνται.

Η βροχή σταμάτησε
πάει το φεγγάρι,
φανήκαν τ΄αστέρια,
το παράθυρο είναι ανοιχτό.

Το σεντόνι είναι άδειο.
Πήγα μια βόλτα.
Είδα την πούλια,
το φεγγάρι.

Λογοτεχνία με ημερομηνία λήξης /της Εύας Στάμου

Ξεφυλλίζοντας τα ένθετα των εφημερίδων το σαββατοκύριακο θα νόμιζε κανείς ότι το βιβλίο είναι προϊόν εποχιακό το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να καταναλώσουμε εντός μιας συγκεκριμένης σεζόν. Είναι μία τακτική που ακολουθείται σταθερά από εφημερίδες, περιοδικά αλλά  και βιβλιοπωλεία, με αποτέλεσμα να έχουμε βιβλιοπροτάσεις για ‘τις γιορτές’, ‘το σαββατοκύριακο’, ‘την άνοιξη', ‘τις καλοκαιρινές διακοπές’.
Σύμφωνα με το σύστημα αυτό που αναμφίβολα εξυπηρετεί πολλούς, αλλά όχι την καλή λογοτεχνία, η προθεσμία λήξης ενός σύγχρονου μυθιστορήματος δεν διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Με το πέρας αυτού του χρονικού ορίου ο αναγνώστης δυσκολεύεται να βρει το βιβλίο που τον ενδιαφέρει στα βιβλιοπωλεία, οι περισσότεροι κριτικοί και δημοσιογράφοι αδιαφορούν θεωρώντας ότι το προϊόν έχει παλιώσει και οι συγγραφείς προσπαθούν να ετοιμάσουν το επόμενο βιβλίο που θα τους δώσει για λίγους μήνες την ευκαιρία να γίνουν γνωστοί στο κοινό και να προάγουν τη δουλειά τους.

Οι συνέπειες αυτής της τακτικής μόνο αρνητικές μπορεί να είναι, αρχικά για τους ίδιους τους συγγραφείς που νιώθουν την πίεση της αγοράς να παράγουν διαρκώς νέα κείμενα χωρίς να έχουν την 'πολυτέλεια' να τα δουλέψουν όσο χρειάζεται, για τους αναγνώστες στους οποίους συχνά δεν δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουν αξιόλογα βιβλία αν δεν έχουν εκδοθεί μέσα στη χρονιά και φυσικά για την εγχώρια λογοτεχνία που πρέπει εκτός των άλλων να συναγωνιστεί τη διεθνή πεζογραφία που δημιουργείται και προβάλλεται υπό όρους που σέβονται κοινό και δημιουργούς. Αν στην αρνητική αυτή κατάσταση προσθέσουμε και την αγωνία του συγγραφέα να παράγει μυθιστόρημα, ακόμα και αν η δεξιοτεχνία του στα διηγήματα είναι μεγαλύτερη, αφού στατιστικές δείχνουν ότι το κοινό προτιμά να διαβάζει μυθιστορήματα και μάλιστα ευμεγέθη, (εξ ου και το άγχος των νέων ιδιαίτερα συγγραφέων να ‘πιάσουν’ το αποδεκτό όριο λέξεων!) αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι για την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία να κινηθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα.
Όσοι αγαπάμε το βιβλίο οφείλουμε να γίνουμε έξυπνοι αναγνώστες που διαβάζουν με σύστημα και συνέπεια και όχι ‘ό,τι πέσει στα χέρια μας’ ή απλά το πρώτο βιβλίο που θα δούμε στις προθήκες. Αξίζει να προσπαθούμε ν’ ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα αναγνώσματα που προάγουν την λογοτεχνία άσχετα από ημερομηνία έκδοσης και σίγουρα αξίζει όταν διαβάσουμε ένα βιβλίο που μας αρέσει να αναζητήσουμε και τα προηγούμενα του συγγραφέα του, ακόμη κι αν δεν έτυχαν προβολής από τα ΜΜΕ.

 πηγή:PROTAGON

http://evastamou.blogspot.com

10ος ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ ΒΟΛΟΥ

10ος  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ  ΣΥΝΘΕΣΗΣ  ΒΟΛΟΥ 

 

Διαγωνισμός Σύνθεσης Μουσικών Έργων

Διαγωνισμός Σύνθεσης Τραγουδιού

 

Μαθητικός Διαγωνισμός Σύνθεσης

Παιδικός Διαγωνισμός Σύνθεσης

 

 

Το Ωδείο Φουντούλη διοργανώνει τον 10ο Διεθνή Διαγωνισμό Σύνθεσης Βόλου, στον οποίο μπορούν να λάβουν μέρος επαγγελματίες και ερασιτέχνες συνθέτες κάθε εθνικότητας, σπουδαστές, ακόμη και παιδιά.

Ο Διαγωνισμός καλύπτει σχεδόν όλες τις κατηγορίες μουσικής σύνθεσης και δίνει την ευκαιρία στους δημιουργούς να προβάλλουν τη δουλειά τους και να διακριθούν.

Τα προηγούμενα χρόνια στον ίδιο διαγωνισμό βραβεύθηκαν αξιόλογοι συνθέτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό όπως οι: Νικόλαος Αθανασόπουλος (Αθήνα), Κωνσταντίνος Αμαξόπουλος (Δράμα), Μιχάλης Ανδριτσόπουλος (Αθήνα), Μιχάλης Ανδρονίκου (Κύπρος), Τίνα Βαρουχάκη (Πειραιάς), Peter Bence (Ουγγαρία), Ματίνα Βενετιάδου (Θεσσαλονίκη), Salvatore Bezzi (Λαύριο), Constantine Caravassilis (Καναδάς), Diogo Novo Carvalho (Πορτογαλία), Jen - Kuang Chang (Κίνα), Kostiκa Collaku (Αλβανία), Χρήστος  Γκόγκας (Ελβετία), Σάκης Γκουζώνης (Ελασσόνα), Γιώργος Γκουντρουμπής (Λάρισα), Αργύρης Δεβετζής (Ορεστιάδα), Σωτήρης Δημητρακόπουλος (Αίγιο), Κωνσταντίνος Δριτσέλης (Καλαμπάκα), Mario Elia (Αυστρία), Νικόλαος Ζάχος  (Τρίκαλα), Τατιάνα Ζωγράφου (Αθήνα), Γεώργιος Καρακάσης (Θεσσαλονίκη), Ευάγγελος Καραφυλλίδης (Αλεξανδρούπολη), Στέλιος Κατσίβελος (Λαμία), John Kefala - Kerr (Αγγλία), Μιχάλης Κεφάλας (Αθήνα), Πάνος Κολιάς (Γερμανία), George Kontogiorgos (Αθήνα), Κυριάκος Λεδάκης (Θεσσαλονίκη), Shih – Yu  Liu  (Ταϊβάν), Ιωάννης Λυγεράκης (Ηράκλειο), Oeyvind Lunde (Νορβηγία), Γιώργος Μάκαρης (Αθήνα), Σταύρος Μαρκόνης (Αθήνα), Ελευθέριος Μισιργής (Θεσσαλονίκη), Χρυσούλα Μίσχου (Καβάλα), Fahim Momtazi (Ιράν), Βασίλης  Μπακόπουλος  (Θεσσαλονίκη), Χριστίνα Μπαρμπαγιάννη (Αλεξανδρούπολη), Μηνάς Μπόγρης (Αθήνα), Άγγελος Παλαπέλας (Καρδίτσα), Μάνος Παναγιωτάκης (Αγγλία), Αντώνης Παπαγγελής (Αθήνα), Ελένη Παπαγιαννακοπούλου (Αθήνα), Γιώργος Παπαδόπουλος (Πάτρα), Νικόλαος Παπασπυρόπουλος (Αθήνα), Αλεξάνδρα Παπαστεργιοπούλου (Κως), Αλέξανδρος Παππάς (Αθήνα), Θεοχάρης Παπατρέχας (Αθήνα), Κωνσταντίνος Παρινός (Αθήνα), Ευάγγελος Πατάπης (Σαλαμίνα), Ευάγγελος Περτέσης (Αθήνα), Ευάγγελος Σαμούρης (Λάρισα), Πέτρος Σατραζάνης (Θεσσαλονίκη), Γεώργιος Σιτώτης (Αθήνα), Δημήτρης Σβυντρίδης (Κομοτηνή), Γεωργία Σεβρή (Θεσσαλονίκη), Μαρία Σκόρδια (Αθήνα), Valantis Sotiriou (Αθήνα), Αναστάσιος Τατάρογλου (Θεσσαλονίκη), Pacheco Torres (Ισπανία), Τζένη Τσιαλέρα (Βέροια), Αλεξάνδρα Τσιάρα (Βέροια), Ευδοξία Υψηλάντη (Αθήνα), Anna Wieczorek (Πολωνία), Jixue Wu (Κίνα), Ανδρέας Χαραλάμπους (Κύπρος), Πολύβιος Χαραλάμπους (Κύπρος), Νίκος Χαριζάνος (Αθήνα), Peter Xifaras (ΗΠΑ), Κωνσταντίνος Χίζαρης (Καβάλα), και πολλοί άλλοι.

Ο Διαγωνισμός περιλαμβάνει Σύνθεση Μουσικών Έργων στις κατηγορίες:

σόλο όργανο (για οποιοδήποτε όργανο), μουσική δωματίου, συμφωνική ορχήστρα, κοντσέρτο, άσμα με συνοδεία, χορωδία, δραματική σκηνή, μπαρόκ, βυζαντινή μουσική, μουσική κινηματογράφου, μουσική για θέατρο, μουσική για video animation, ηλεκτρονική μουσική, ηλεκτροακουστική μουσική, μουσική διαφημιστικού σποτ.

Επίσης περιλαμβάνει Σύνθεση Τραγουδιού στις κατηγορίες:

ποπ, ροκ, τζαζ, έθνικ, new age, digital dance music, hip hop, μπαλάντα, κλασικό, έντεχνο, ελαφρό, λαϊκό, παραδοσιακό τραγούδι.

Οι μαθητές και τα παιδιά μπορούν επιπλέον να διαγωνιστούν στις κατηγορίες:

μονοφωνική μελωδία, παιδικό τραγούδι, ελεύθερο θέμα Αρμονίας, ελεύθερο θέμα Αντίστιξης, Κανόνας. 

(Μαζί με τους διακριθέντες θα τιμηθούν και οι καθηγητές τους, καθώς και τα Ωδεία στα οποία σπουδάζουν).

ΒΡΑΒΕΙΑ

Τα βραβεία του Διαγωνισμού για όλες τις κατηγορίες έχουν ως εξής:

1^ο Βραβείο (Δίπλωμα) 

2^ο Βραβείο (Δίπλωμα)

3^ο Βραβείο (Δίπλωμα)

Θα δοθούν επίσης έπαινοι στους φιναλίστ

Τα έργα  όλων των κατηγοριών του Διαγωνισμού Σύνθεσης Μουσικών  Έργων

που θα αποσπάσουν 1o Βραβείο, θα εκδοθούν από τη διεθνή εκδοτική εταιρία BERBEN 

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή μέχρι 30 Ιουνίου 2012.

Πληροφορίες στο τηλέφωνο 24210 39930, 6909127982, καθημερινά 6:30 - 8:30 μμ.,

e-mail: info@foudoulis.gr

web page: www.foudoulis.gr/composition

ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΟΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ/ΤΕΥΧΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟ

 Aγαπητοί φίλοι,διαβάστε εδώ το 4ο τεύχος της εφημερίδας Θεατρολόγος που εκδίδει ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος θεατρολόγων[Π.Ε.ΣΥ.Θ.]
http://www.pesyth.gr/images/No4.pdf

Δραματοθεραπεία & Θεατρο της Μαρίας Σούμπερτ

Όταν αποφοίτησα το 2003 από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Αθήνας, μετεωριζόμουν ανάμεσα στις δύο βασικές επαγγελματικές προοπτικές: τη δουλειά σε ένα θέατρο -την οποία αποτόλμησα για ελάχιστο χρονικό διάστημα- ή την αναζήτηση εργασίας στην εκπαίδευση -μετά την πρώτη κατάθεση χαρτιών είδα πως τα μόριά μου ήταν στο μείον ένα, άρα χρωστούσα στο κράτος και ένα μόριο. Αποφάσισα τότε πως η εκπαίδευση δεν μου ταιριάζει. Για κάποιο χρονικό διάστημα επέλεξα να εργαστώ στο χώρο του πολιτισμού, μέχρι που ανακάλυψα πως υπάρχει ένας τομέας επαγγελματικός -ο οποίος βέβαια προϋποθέτει εξειδικευμένες σπουδές- στον οποίο μπορώ να συνδυάσω το θέατρο και τη θεατρική πρακτική, με την άμεση επαφή και την υποστήριξη ανθρώπων που βρίσκονται σε ανάγκη. Ο τομέας αυτός δεν είναι άλλος από τη Δραματοθεραπεία,  η οποία έχει αναγνωριστεί στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού ως ξεχωριστή ψυχοθεραπευτική πρακτική.

Η Δραματοθεραπεία άρχισε να διαδίδεται στην Ελλάδα τα τελευταία είκοσι με τριάντα χρόνια. Βασισμένη τόσο στις ψυχοθεραπευτικές αλλά και στις θεατρικές πρωτοπορίες των δεκαετιών αυτών, η Δραματοθεραπεία αντλεί στοιχεία όχι μόνο από το θέατρο και τη θεατρική παράσταση, αλλά και από το δράμα και την τελετουργία, με στόχο την έκφραση και ανάπτυξη της δημιουργικότητας. Βασίζεται στη χρήση του σώματος, των αισθήσεων και των συναισθημάτων. στη συμβολική ταύτιση και την ανάπτυξη του αισθήματος ασφάλειας στη θεραπεία, η οποία λειτουργεί μέσω της αισθητικής απόστασης. Για τη Δραματοθεραπεία ο λόγος λειτουργεί σαν γενική έννοια, όχι αποκλειστικά λεκτικοποιημένα. Κάθε τι που εκφράζεται με το σώμα και τις αισθήσεις είναι λόγος. Στόχος όμως δεν είναι η απεμπόληση της λογικής για χάρη του συναισθήματος, αλλά η εύρεση της προσωπικής ισορροπίας του θεραπευόμενου, ώστε να μπορεί να ζήσει και να απολαύσει τη ζωή του, παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα -είναι μύθος άλλωστε πως οι θεραπείες «λύνουν» τα προβλήματα. Τα άτομα συνειδητοποιούν τι τους συμβαίνει και βρίσκουν την εσωτερική τους ισορροπία, έχοντας πια τη δυνατότητα να αντέχουν και να εμπεριέχουν τις δυσκολίες της ζωής, βάζοντας στόχο την προσωπική και ψυχολογική τους εξέλιξη.

 Στόχος της Δραματοθεραπείας είναι η κοινωνικοποίηση του ατόμου στην ομάδα και  η ανάπτυξη της δημιουργικότητας και της εκφραστικότητάς του, μέσα από τη χρήση ρόλων και μύθων, αλλά και η τοποθέτηση του σώματος στην αφήγηση και η επεξεργασία της προσωπικής ιστορίας καθενός. Όπως το θέατρο είναι μια συνδυαστική τέχνη, έτσι και η Δραματοθεραπεία συνδυάζει κομμάτια τόσο της ψυχοθεραπείας, της μουσικοθεραπείας, της χοροθεραπείας και της θεραπείας μέσω τέχνης, δημιουργώντας ένα νέο και ολοκληρωμένο σύστημα.

Το άμεσο υλικό με το οποίο δουλεύουν οι θεραπευτές σε ομαδικό και ατομικό επίπεδο αφορά προσωπικές ή φανταστικές ιστορίες, μύθους και παραμύθια, θεατρικά έργα τα οποία μπορεί να καθρεφτίζουν την πραγματικότητα της ομάδας και του θεραπευόμενου, όνειρα, έργα τέχνης, αλλά και ψυχοθεραπευτικές μεθόδους όπως η γραμμή της ζωής και η εικόνα του σώματος. Η δημιουργικότητα της ομάδας μπορεί να αναπτυχθεί στο πλαίσιο της θεραπείας, εντός των κλειστών ορίων των συνεδριών ή και να παρουσιαστεί σε παράσταση μπροστά σε καλεσμένο κοινό, το οποίο να αποτελείται από τους Σημαντικούς Άλλους.  Μια ενδεχόμενη δραματοθεραπευτική παράσταση μπορεί να «γεννηθεί» από υλικό της ομάδας -πραγματικό ή φανταστικό- ή να χρησιμοποιηθούν γνωστά κείμενα, θεατρικά, λογοτεχνικά, ποιητικά, ακόμα και έργα μουσικά και εικαστικά. Ενώ όμως η παράσταση είναι μια πιθανότητα, δεν αποτελεί αυτοσκοπό, αφού πρέπει να συμβαδίζει τόσο με το θεραπευτικό αίτημα της ομάδας, όσο και με την εξέλιξή της. Ταυτόχρονα δεν δίνεται τόσο μεγάλη σημασία στο ίδιο το αισθητικό αποτέλεσμα, αλλά στη θεραπευτική διεργασία, χωρίς το ένα να αποκλείει το άλλο.

Η εφαρμογή της δραματοθεραπείας μπορεί να γίνει σε κέντρα ψυχικής υγείας, νοσοκομεία και ψυχιατρεία, σε μονάδες απεξάρτησης και επανένταξης τοξικομανών, σε ομάδες εθισμένων στον τζόγο και το αλκοόλ. Η Δραματοθεραπεία έχει αποδειχθεί πως λειτουργεί με τρόπο θετικό σε παιδιά και εφήβους με προβλήματα συμπεριφοράς και μαθησιακές δυσκολίες, με κακοποιημένα παιδιά και γυναίκες, με ηλικιωμένους -ακόμα και με προβλήματα άνοιας-, με διατροφικές διαταραχές, με μειονότητες και μετανάστες, αλλά και με τον καθημερινό πληθυσμό που αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα. Ο Δραματοθεραπευτής μπορεί να εργαστεί είτε σε κάποιο θεραπευτικό πλαίσιο (κλινική, νοσοκομείο, ξενώνας, κέντρο ημέρας κτλ), είτε  ιδιωτικά. Μπορεί να εργαστεί ως θεραπευτής ομάδας ή ατομικός θεραπευτής. Πάνω απ' όλα όμως είναι ένας άνθρωπος ο οποίος θα πρέπει εκτός από την ενημέρωσή του γύρω από τα ψυχοθεραπευτικά ζητήματα, να παρακολουθεί σε καθημερινή βάση τις θεατρικές εξελίξεις, να ασχολείται ενεργά με την τέχνη -είτε δημιουργώντας τέχνη, είτε παρακολουθώντας την-, προκειμένου να μεταδώσει τις αισθητικές της αξίες σε ανθρώπους που χρειάζονται μια διαφορετική οπτική για να προχωρήσουν στη ζωή τους και να αγαπήσουν τον εαυτό τους.

“Είμαστε εδώ”/ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

          Θέμα: Εκδήλωση ποίησης και μουσικής με τίτλο: “Είμαστε εδώ” με ποιήματα και μουσική”. Πλατεία Κλαυθμώνος, Τρίτη 3 Ιουλίου, ώρα 20.00'

         

          Η ιστορική πλατεία Κλαυθμώνος, στην καρδιά της Αθήνας, θα πλημμυρίσει στίχους και μουσική, με τη συμμετοχή σημαντικών ποιητών και καλλιτεχνών. Η εκδήλωση ξεκίνησε από μια ιδέα του Κώστα Κρεμμύδα (ποιητή, εκδότη του λογοτεχνικού περιοδικού “Μανδραγόρας”), και του ποιητή και δημοσιογράφου Γιώργου Δουατζή.  Υλοποιείται με την εθελοντική προσφορά όλων των συντελεστών και την στήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού του Δήμου Αθηναίων. Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης συντονίζει ο 'Άγγελος Σφακιανάκης.

         

          Σε μια γκρίζα εποχή γεμάτη ανασφάλεια, ανησυχία και στερήσεις, οι δημιουργοί και καλλιτέχνες δηλώνουν παρόντες. Με την εκδήλωση αυτή θυμίζουν ότι υπάρχουν, δρουν, παράγουν, δεν βρίσκονται απομονωμένοι στο περιθώριο, αλλά μέσα στην κοινωνία, δίπλα και μαζί με τους δοκιμαζόμενους πολίτες.

Ταυτότητα εκδήλωσης “Είμαστε εδώ” με ποιήματα και μουσική”.

Πλατεία Κλαυθμώνος, Τρίτη 3 Ιουλίου, ώρα 20.00'

Συμμετέχουν (αλφαβητικά) οι καλλιτέχνες: Γιώργος Ανδρέου, Νένα Βενετσάνου, Χάρης Γιούλης, ENCARDIA, Κώστας Θωμαΐδης, Βαγγέλης Μαρκαντώνης, Ευτυχία Μητρίτσα, Μανώλης Μητσιάς, Λάκης Παππάς, Απόστολος Ρίζος, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Τρίφωνο, Γιούλη Περβολαράκη

Διαβάζουν (αλφαβητικά) οι ποιητές: Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Άγγελος Αντωνόπουλος, Παναγιώτης Αρβανίτης, Νάνος Βαλαωρίτης, Αναστάσης Βιστωνίτης, Γιάννης Δάλλας, Ζέφη Δαράκη, Γιώργος Δουατζής, Νίκος Ερηνάκης, Νικόλας Ευαντινός, Βασίλης K. Καλαμαράς, Διονύσης Καρατζάς, Κώστας Κρεμμύδας, Βύρων Λεοντάρης, Ανέστης Μελιδώνης, Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης, Γιώργος Μπλάνας, Παυλίνα Παμπούδη, Μιχάλης Παπανικολάου, Σωτήρης Παστάκας, Γιάννης Πατίλης, Τίτος Πατρίκιος, Τάσος Πορφύρης, Λίνα Στεφάνου

Παρουσίαση: Μάριον Μπιτσόλα

Οργάνωση: Περιοδικό «Για την Τέχνη & τη Ζωή» Μανδραγόρας, Οργανισμός Πολιτισμού Δήμου Αθηναίων, Άγγελος Σφακιανάκης – Μικρός Ήρως

XAΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ/ ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Πώς καταλαβαίνουμε ότι έφτασε το καλοκαίρι

Άλλοι από τη μυρωδιά του πρώτου γιασεμιού
που σκαρφαλώνει
τα σκουριασμένα κάγκελα μιας μονοκατοικίας,

άλλοι από ένα ιδρωμένο μπράτσο ή έναν ώμο
που μες στο λεωφορείο άγγιξε το δικό τους,
άλλοι απ' τ' αθέριστα στάχια
που γέρνουν κίτρινα στον κάμπο
με το γλυκό αεράκι του μεσημεριού

κι άλλοι απ' τα βαμμένα νύχια στα πόδια
των γυναικών που βιάστηκαν να βάλουν πέδιλα

ή απ' τα φανελάκια και τα χαμηλά τους παντελόνια
που αφήνουν κάτω απ' τη μέση
να διακρίνεται πώς χωρίζουν οι γλουτοί

και πώς ιδρώνει εκεί ανάμεσα το δέρμα τους
που θες να το αγγίξεις με το χέρι σου
και να τ' αφήσεις να γλιστρήσει προς τα κάτω.

Εγώ το καταλαβαίνω απ' τους φίλους μου
που κάθε χρόνο αυτή την εποχή, στα τέλη του Μαΐου,
μου ζητάνε να γράφω για τέτοια πράγματα

κι εγώ τα γράφω.

**************************

Αλλιώς πια συνηθίζουν οι γυναίκες, όπως μαθαίνω,

μα εγώ πώς να ξεχάσω τότε που ξαπλωμένος
με το μάγουλο επάνω στην κοιλιά της
τής χτένιζα μ' ένα χτενάκι πράσινο
το απαλό της ήβης τρίχωμα
κι ανάδινε ως τα ρουθούνια μου
νεράντζι και αλμύρα της θαλάσσης;

****************************

Ένας στίχος του Εύμηλου

Από τα άσπρα πέδιλά της που φορεί
βλέπω τα νύχια της βαμμένα άσπρα και αυτά
κι ένα λεπτό ασημένιο δαχτυλίδι
σ' ένα απ' τα δάχτυλα του αριστερού ποδιού.

Είναι ένα κορίτσι που κάθεται στο τρένο απέναντί μου
κι ακούει από τ' ακουστικά της μουσική
κοιτώντας έξω απ' το παράθυρο
κι ένα χαμόγελο παίζει πάνω στα χείλη της

(τα δάχτυλά της παίζουν με την άκρη των μαλλιών της).

Μου φέρνει στο μυαλό τους στίχους
εκείνου του Εύμηλου για τη Μούσα
που φοράει, λέει, σανδάλια ελεύθερα και καθαρά
και ευνοεί τους ποιητές

και γίνεται έτσι το κορίτσι απέναντί μου
με το χαμόγελο, τα άσπρα βαμμένα νύχια της
και τα λευκά σανδάλια, για λίγη ώρα,
όσο κρατάει τούτη η διαδρομή, η Μούσα μου
για να γράψω τούτους εδώ τους αδέξιους στίχους.

Work in progress ΘΕΑΤΡΟ και ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

 Επιμέλεια :Aσημίνα Ξηρογιάννη,Θεατρολόγος


Κείμενα και Ποιήματα που έγραψαν  μαθητές  του 1ου Δημοτικού Σχολείου Λυκόβρυσης στα πλαίσια του μαθήματος της θεατρικής αγωγής με αφορμή το work in progress ΘΕΑΤΡΟ και ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ πάνω στο οποίο δούλεψαν με την καθοδήγηση της  θεατρολόγου  Ασημίνας  Ξηρογιάννη.Τα παιδιά ανταποκρίθηκαν με χαρά στο project κάνοντας τις μικρές ή μεγάλες προσπάθειές τους.Παρακάτω έχει συγκεντρωθεί προς δημοσίευση  μονάχα ένα μικρό δείγμα...!



Α.Ζητήθηκε από τα παιδιά να συνθέσουν ποίηματα με θέμα το θέατρο και ο,τι σχετίζεται με αυτό:

Εύη ,Δ Δημοτικού

Την Κυριακή το πρωί
πήγα στο θέατρο<<Αυλή>>
κι είδα κάτι ξεχωριστό
ένα έργο μοναδικό.

Οι ηθοποιοί δεν μιλούσαν
μόνο το σώμα τους κουνούσαν
η παντομίμα στους θεατές
χάριζε μαγικές στιγμές.

Πλημμύρισε το θέατρο φωνές
χειροκροτήματα και ζητοκραυγές

****

Γιώργος Λ.,Δ Δημοτικού

Είμαι το θέατρο
το μεγάλο θέατρο
και παίζω παραστάσεις
από μικρό παιδί

Είμαι ο ηθοποιός
ο ηθοποιός που παίζει παραστάσεις
ο ηθοποιός που κάνει τα παιδάκια
να χτυπάνε παλαμάκια

Ονομάζομαι παντομίμα
και παίζομαι παντού
σε θέατρα και σε σχολεία
και κάποτε και στο taboo.

Eίμαι το Θέατρο
Είμαι ο Ηθοποιός
Είμαστε οι Θεατές
και κάνε ό,τι θες.

****

B.Ζητήθηκε  από τα παιδιά  να γράψουν ποιήματα που να περιέχουν μέσα τις λέξεις :αγόρι ,φεγγάρι,γλάρος,θάλασσα


Ασημένια Π.,Δ Δημοτικού

Ένα αγόρι
κοιτά το φεγγάρι ψηλά
και βλέπει έναν γλάρο με φτερά
στη θάλασσα να περπατά
και του χαμογελά γλυκά.

****

Βασίλης Ξ.,Δ Δημοτικού
17/5/2012

Ένα αγόρι κοιτούσε το φεγγάρι
στεκότανε να πάρει ένα φυλακτό.
Μακρύ ταξίδι στη θάλασσα θα πάει,
αλλά θα επιστρέψει,σαν γλάρος,στο λεπτό.

****


Αριστέα Φ.Δ Δημοτικού
15/5/2012

α.Ένας γλάρος με φτερά
στο φεγγάρι πετά ξανά.
Βλέπει ένα αγόρι από ψηλά
και του χαμογελά.
Πάει στη θάλασσα γρήγορα
για να παίξει με τα κύματα.

β.Ένας γλάρος από ψηλά
βλέπει ένα αγόρι να κολυμπά
σε θάλασσα πλατιά.
Και το φεγγάρι από ψηλά
κοιτά καμαρωτά.

****

[ποίηματα  από παιδιά της Δ τάξης που μου δόθηκαν ανώνυμα]:

-Γλάρο  βλέπω εκεί ψηλά
με τα κιάλια μακριά
το φεγγάρι λαμπερό
πο,πο,πο,τί φοβερό.
Στη θάλασσα τη λαμπερή,ένα αγόρι στην ακτή.

-Το φεγγάρι εκεί ψηλά
βλέπει το αγόρι να χαμογελά
τη θάλασσα να κυματίζει
κι ένα γλάρο να γελά


******

Γ.Ανεξάρτητα ποιήματα,εμπνευσμένα από τους ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς που κάναμε :

Χάρης,Δ   Δημοτικού

Τώρα που τελειώνει το σχολείο
δεν θα ξαναπιάσω το βιβλίο
θα κοιμάμαι ως αργά
και θα βλέπω όνειρα γλυκά.

****

Λουκία Χ.,Δ Δημοτικού

-Καλοκαίρι καλοκαίρι
τί καλά μάς έχεις φέρει;
-Φέρνω όλη τη χαρά
στα μικρά μας τα παιδιά.

****

Δ.ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΑΠΌ ΤΗΝ ΕΚΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ

1.Οι ιππότες της ανακύκλωσης/Μαριαλένα Β.

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσαν οι τρεις ιππότες της ανακύκλωσης.Αυτοί ήταν ο Γυαλάκιας,ο Αλουμίνιος και ο Χάρτινος.Ο Γυαλάκιας μάζευε όλα τα γυαλιά από τους κάδους της ανακύκλωσης,ο Αλουμίνιος μάζευε όλα τα αλουμινένια κουτιά από αναψυκτικά και ο Χάρτινος μάζευε όλες τις χάρτινες συσκευασίες.Αν όμως κατά λάθος όλα αυτά ανακατεύονταν,τότε θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα.Μια μέρα αρρώστησαν και δεν πήγαν στη δουλειά.Τότε τα σκουπίδια ανακατεύτηκαν και δεν έφτασαν στο εργοστάσιο της ανακύκλωσης,αλλά στο εργοστάσιο των κανονικών σκουπιδιών.Τότε η Γη άρχισε να αρρωσταίνει κι αυτή και να βήχει και όλα πάνω σε αυτήν άρχισαν να μην λειτουργούν.Όταν όμως τελικά ο Γυαλάκιας,ο Αλουμίνιος και ο Χάρτινος γύρισαν στη δουλειά,έσωσαν τη Γη και ανακηρύχτηκαν ιππότες της ανακύκλωσης

2. [χωρίς τίτλο]/Βασίλης

Ήταν ένας άνθρωπος που ήταν πολύ ακατάστατος.Το σπίτι του ήταν γεμάτο σκουπίδια σα σκουπιδότοπος.Παντού χαρτιά από πίτσες και σουβλάκια και κουτάκια αναψυκτικών.Οι φίλοι του ποτέ δεν πήγαιναν σπίτι του,επειδή φοβόντουσαν μήπως κολλήσουν καμιά αρρώστια από τα πολλά βρωμερά σκουπίδια.Μια μέρα του το είπαν αυτό .Εκείνος το σκέφτηκε καλά  και αποφάσισε να κάνει ανακύκλωση.Μετά από λίγες μέρες το σπίτι του έλαμπε.Και έτσι έγινε πάλι ένας φυσιολογικός άνθρωπος και ξανακέρδισε τους φίλους του.Και πάντα έκανε ανακύκλωση.Όπως πρέπει να κάνουν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο!

3.Μια ιστορία για την ανακύκλωση/Σοφία Κ.

Μια μέρα ,πριν πολύ καιρό,ήμουν στο σπίτι μου και, επειδή δεν είχα να κάνω τίποτα ,κάθησα να διαβάσω ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο για την ανακύκλωση.Αφού το διάβασα συζήτησα με τους γονείς μου αυτό το θέμα και τους έδωσα να διαβάσουν και κείνοι αυτό το άρθρο.Μετα όλοι μαζί αποφασίσαμε να κάνουμε καθημερινά ανακύκλωση.Ετσι λοιπόν ξεκινήσαμε να κάνουμε ανακύκλωση και συνεχίζουμε μέχρι σήμερα.

4.<Οι φίλοι μου οι ανακυκλούληδες>,Εφη Μ.,Στ1.

Ήταν κάποτε  ένα παιδί που δεν αγαπούσε το περιβάλλον.Ολο σκουπίδια πέταγε.Μια μέρα πέρναγε με το σκέιτμπορντ μπροστά από δύο κάδους ανακύκλωσης κρατώντας ένα περιτύλιγμα από κρουασάν.Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε  μια λεπτή και μια χοντρή φωνή να λένε:E,ψιτ!Πού πάς;Δεν θα πετάξεις το σκουπίδι;.To αγόρι απάντησε:Όχι καλέ,γιατί να το πετάξω;Oι κάδοι:Hello,είμαστε κάδοι ανακύκλωσης!!!Το αγόρι είπε πάλι:E,και τί έγινε;Mήπως πετάμε σκουπίδια ;.Και έφυγε.Πέρασαν πέντε έξι μέρες και το αγόρι ξαναπέρασε από τους κάδους αλλά αυτήν  τη φορά η  συμπεριφορά του ήταν διαφορετική.Πέταξε μέσα σε αυτούς ντενεκεδάκι αναψυκτικού.Οι κάδοι χάρηκαν πολύ και έτσι έγιναν στενοί φίλοι και το αγοράκι έγινε φιλικό προς το περιβάλλον.

5.[άτιτλο]/Γιώργος Β.

Ήταν κάποτε ένα παιδάκι το οποίο πάντοτε πέταγε τα σκουπίδια του στον δρόμο.Ποτέ δεν τα πέταγε στους κάδους απορριμάτων.Και ποτέ δεν έκανε ανακύκλωση.Όλοι του έλεγαν να μην μολύνει το περιβάλλον με αυτόν τον τρόπο,όμως εκείνος τους κορόιδευε και δεν ενδιαφερόταν .Μια μέρα έτρωγε μια μπανάνα και όταν τελείωσε την πέταξε κάτω.Ύστερα πήγε να φύγει,όμως ξαφνικά πάτησε την ίδια την μπανάνα που αυτός είχε ρίξει και έπεσε κάτω.Το επόμενο πράγμα που θυμάται είναι εκείνος στο νοσοκομείο με σπασμένο χέρι..Από τότε πήρε το μάθημά του και πέταγε τα σκουπίδια του στην ανακύκλωση και στον κάδο των σκουπιδιών.

6.Η Α-νακύκλωση και η α-νακύκλωση/ //Πέγκυ Χ. και Πελαγία Ε.

Μια φορά ήταν η Ανακύκλωση με  άλφα κεφαλαίο.Μα ποιά ήταν η ανακύκλωση;ρωτούσαν όλοι.Η Ανακύκλωση ήταν μια νέα κοπέλα που ήθελε το περιβάλλον καθαρό.Ετσι προσπάθησε να  κατασκευάσει διάφορες συσκευές ,αλλά καμία δεν πέτυχε.Όμως μετά από πολλές προσπάθειες και πολύ καιρό η Ανακύκλωση βρήκε την τέλεια λύση.Εφτιαξε ειδικούς κάδους μέσα στους οποίους οι άνθρωποι θα πετούσαν μόνο χαρτί,πλαστικό,γυαλί και αλουμίνιο.Κάθε υλικό θα πήγαινε σε ειδικό εργοστάσιο και το χαρτί θα ξαναγινόταν χαρτί...το ίδιο και τα υπόλοιπα υλικά.Και όντως...το έξυπνο σχέδιό της μέσα σε ένα μήνα είχε δουλέψει.Πέτυχε!και έτσι  το περιβάλλον προστατεύθηκε.Δεν χρειαζόταν πια να κόβουνε τόσα δέντρα για χαρτί,ούτε και τόσα ξύλα.Στο τέλος το σχέδιό της πήρε και το όνομά της.Κι όλοι έμαθαν ποιά ήταν η ανακύκλωση με μικρό άλφα ,αλλά και ποιά ήταν η Ανακύκλωση με μεγάλο άλφα.

*********

Ε.ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΙΣΩΣ  ΚΡΥΒΟΥΝ  ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΔΑΓΜΑ


Πελαγία,ΣΤ΄

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πλούσιος κακομαθημένος βασιλιάς.Αυτός ο βασιλιάς φέρονταν με ασέβεια στους υπηρέτες του.Τους έλεγε για παράδειγμα:<Παραδουλέφτρα έλα εδώ,κάνε κείνο,κάνε το άλλο.Ζητιάνε,πήγαινε εκεί.Βρωμιάρη ,πήγαινε αλλού.>.Μερικές φορές μάλιστα τους χτυπούσε.Οι υπηρέτες ένιωθαν πολύ άσχημα,ήταν γεμάτοι πόνο και θλίψη.Μια μέρα όσοι δούλευαν στο βασίλειο του πήραν την απόφαση να φύγουν ομαδικά και να ψάξουν να βρουν αλλού την τύχη τους.'Ετσι κι έγινε.'Οταν ο βασιλιάς σηκώθηκε το πρωί,άρχισε να διατάζει φωνάζοντας:To φαγητό μου και γρήγορα!'Αντε βρε ανάξιοι,Βρε άσχετοι,πού είστε;΄Οταν συνειδητοποίησε ότι ήταν μόνος ,η φωνή του έγινε ουρλιαχτό:Πού πήγατε όλοι ,επιτέλους;Kαι έπειτα επαναλάμβανε διαρκώς μία και μοναδική λέξη:Συγγνώμη.Αλλά κανείς δεν υπήρχε για να τον ακούσει.Φώναζε τρεις ολόκληρες μέρες.Μετά κλείστηκε μόνος μέσα στο μπουντρούμι που είχε χτίσει για τους άλλους .Και έζησε στη σιωπή.

*******


Σαμπρίνα,ΣΤ΄


Ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ

Μια φορά ήταν ένας μάγειρας.Ο μάγειρας αυτός ζούσε μόνος.Δεν είχε οικογένεια ,ουτε γυναίκα,ούτε παιδιά.Μια μέρα πήγε στην αγορά για να αγοράσει υλικά για την περίφημη σούπα του.Εκεί συνάντησε μια όμορφη κοπέλα.Αμέσως της ζήτησε να ερθει στο μαγειρείο του για να δοκιμάσει τη σούπα του.Εκείνη του υποσχέθηκε να πάει.Οπότε εκείνος ,πολύ χαρούμενος,'ετρεξε και μαγείρεψε τη σούπα.Όμως η σούπα τού βγήκε λίγο ξινή.Την ξαναέφτιαξε και του βγήκε πικρή.Την έφτιαξε πάλι για πολλοστή φορά ...και τού βγήκε γλυκιά.Ο μάγειρας τότε κατάλαβε πως σκεφτόταν την κοπέλα πιο πολύ από τη σούπα που  όλοι οι κάτοικοι της πόλης λάτρευαν.Μα όταν η κοπέλα ήρθε στο μαγειρείο του τελικά,ο μάγειρας δεν είχε φτιάξει απολύτως τίποτα.Η κοπέλα νόμιζε πως ο μάγειρας ήταν πολύ απασχολημένος για να μαγειρέψει για εκείνη ,πώς την ξέχασε.Η κοπέλα έφυγε κλαίγοντας και ο μάγειρας έμεινε για πάντα μόνος.Η ιστορία μάς δείχνει πως όταν δίνουμε μια υπόσχεση πρέπει να την κρατάμε.

*****************

ΣΤ΄ ΜΙΚΡΟΙ  ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ/ΑΤΑΚΕΣ

Η άσκηση ήταν η εξής:Υποδυθείτε ένα πρόσωπο ,ζώο ή πράγμα και φτιάξτε μια ατάκα ή έναν μικρό ή μεγάλο μονόλογο που θα μπορούσε να λέει αυτό .Η άσκηση έγινε με τα τμήματα  Δ1 και Δ2:

*

 Eιμαι ένα ΛΑΣΤΙΧΟ  .Οι άνθρωποι κατα τη διάρκεια του ποτίσματος όλο με τραβάνε και με πονάνε.Γενικώς  δε με προσέχουν καθόλου,όμως για παρέα μου έχω τα δέντρα,τα μπαλκόνια και τον καθαρό αέρα...

*

Είμαι μια παλιά ΜΠΑΛΑ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ.
Να με βλέπατε!!
Σίγουρα θα λέγατε πως είμαι σαράβαλο!
Σίγουρα σας λέω,σίγουρα!
Βέβαια αυτό το κάνετε όποτε θέλετε!
Όταν δεν βρίσκετε μπάλα να παίξετε,
παίρνετε εμένα την παλιά,
με πιάνετε όλοι μαζί και ξεκινάτε το παιχνίδι....

*
Γεια σας είμαι η πουέντ του μπαλέτου και με χορεύουν οι μπαλαρίνες όλη την ώρα.Μερικές φορές λιώνω και με πετάνε στα σκουπίδια.Μα δεν μου αρέσει να λιώνω και προσπαθώ να είμαι πιο σκληρή!

*

Γεια σας ,είμαι ένα μαύρο μολύβι που με ξύνουν νύχτα μέρα .Πονάω  πάρα πολύ,γιατί είναι σαν να μου κάνουν εμβόλιο!

*

Γεια σας είμαι ένα δέντρο.Η μόνη μου παρέα είναι τα φύλλα που έχω στα χέρια μου.Όταν όμως έρχεται το φθινόπωρο,οι φίλοι μου φεύγουν.Το χειμώνα πεθαίνω από το κρύο!Το καλοκαίρι ζεσταίνομαι πολύ-ειδικά το μεσημέρι!Και την άνοιξη που φυτρώνουν τα λουλούδια,έχω περισσότερους φίλους....!

*
Είμαι η κρεμάστρα,όλους σας χαιρετώ!
Με χτυπάνε,με χτυπάνε! και στη συνέχεια με σπάνε!
Άμα με αντικαταστήσουν,θα με ξύσουν,θα με ξύσουν!
και μες στις φλόγες θα με ρίξουν!

*

Γεια!είμαι  μια από τις πόρτες του σχολείου !Συνέχεια με χτυπούν τα παιδιά!Έχω πολλά παράπονα.Είναι πολύ κουραστικό,ξέρετε!Ο διευθυντής πάντως όλο με αλλάζει και με φτιαχνει γενικώς!Είναι ο μόνος που με προσέχει!Ελπίζω κάποια στιγμή  να αλλάξουν τα πράγματα!!


********

Z .ΜΙΚΡΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ 8-10 ΕΤΏΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΑΘΗΤΗ ΜΟΥ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ Γιάννη Κ.,ο οποίος μου αποκάλυψε την αγάπη του για την συν-γραφή και μου έφερε να διαβάσω το εφηβικό του μυθιστόρημα ,χωρισμένο σε τόμους.Δεν το είχε ολοκληρώσει,αλλά το δούλευε ώστε να το ολοκληρώσει άμεσα,μου είπε.Το έργο του με τίτλο<Οι πειρατές σε άγνωστα νερά> μιλάει για νεαρούς ήρωες σε αλλόκοτες περιπέτειες.Οι ήρωες δεν είναι τυχαία πρόσωπα,αλλά οι συμμαθητές του Γιάννη,ο οποίος με ξεχωριστή ευρηματικότητα και φαντασία ,τους εμπλέκει όλους στην πλοκή.Εικονογράφος του βιβλιου δηλώνει ο Θοδωρής Οικ.,συμμαθητής και φίλος του Γιάννη.

ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΜΙΚΡΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ /ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΌ ΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Κ.:

H ΓΝΩΡΙΜΙΑ

Ο Γιάννης και ο Θοδωρής ,δύο καλόκαρδοι ναύτες,ζητούσαν πλήρωμα για ένα απίστευτο ταξίδι,μια φανταστική περιπέτεια.Διάλεξαν ένα δυνατό και ξύπνιο παλικάρι,τον Μάριο Μ..Επίσης,διάλεξαν δύο όμορφες και σκληρές γυναίκες,τη Μαρία Σ. και την Φωτεινή Τ..Επιβιβάστηκαν στο πλοίο και σάλπαραν προς τον Άδη.Όπου εκεί βρισκόταν <τα αμύθητα πλούτη του Ζαγγράζ>.Ο Ζαγγράζ ήταν ένας κουρέας που έκρυψε το θησαυρό του καθώς πέθαινε για να γλυτώσει τους φόρους.Όμως έβαλε παγίδες,γνωστές ως οι δέκα παγίδες του Ζαγγράζ.Επίσης,έβαλε ένα ζόμπι να γυρνά στον ΄Αδη και να βυθίζει όποιο πλοίο περνά τα σύνορα.

[...]

Ο Μαυρογένης ήταν ένας παλιός εχθρός του Θοδωρή που ήθελε κι αυτός τον θησαυρό του Ζαγγράζ.Ήταν φοβερός πειρατής που έσπερνε τον φόβο και τον τρόμο γενικώς.Η μοίρα τούς έφερε αντιμέτωπους στον Ελλήσποντο.Ο Γιάννης με την Μαρία ήταν στα κανόνια.Ο Μάριος με την Φωτεινή πήδησαν στο απέναντι πλοίο,ενώ ο Θοδωρής πάνω σε μια βάρκα ανοίγει τρύπες στο πλοίο του Μαυρογένη,ώστε να μπάζει  νερά .Ο Μαυρογένης όμως δεν πήγαινε πίσω.Ο ίδιος μάλιστα έριξε μια κανονιά όπου χτύπησε βράχια έτοιμα να πλακώσουν το πλοίο του Θοδωρή.Ίσα που πρόλαβε ο Γιάννης να στρίψει το πλοίο!

[...]

Kαθώς είχαμε πει,οι πέντε φίλοι μας νίκησαν τον Μαυρογένη,αλλά με αρκετές απώλειες.Ο Θοδωρής ήταν ετοιμοθάνατος.Ευτυχώς  ο Μάριος είχε μια ξαδέρφη νοσοκόμα ονόματι Ασημένια Πιτσινή.Εκείνη περιποιήθηκε αποτελεσματικά τα τραύματά του και αυτός έγινε καλά.Ταξιδεύοντας άραξαν σε ένα νησί.Εκεί γνώρισαν δύο αδέρφια ερημίτες,τον Πορφύρη  Ν. και την Κωνσταντίνα Ζ..Ο Θοδωρής ήθελε να εξερευνήσουν,αλλά ο Γιάννης δεν το κουνούσε ρούπι.Φοβόταν τα σκοτεινά δάση.Ο Πορφύρης και ο Γιάννης έμειναν στο πλοίο,ενώ οι άλλοι μπήκαν στο δάσος.Ξαφνικά ο Γιάννης έγινε κάτασπρος απ΄το φόβο του βλέποντας το πλοίο του Μαυρογένη αραγμένο στις ακτές κι ένα μαγικό καπέλο από μια μάγισσα.Ο Γιάννης αναγνώρισε τη πιο κακιά μάγισσα του κόσμου.Την Ευαγγελία Β..Ήταν μια κακάσχημη μάγισσα με μεγάλα αυτιά σαν του καλικάντζαρου και  μια μύτη σαν αγγούρι.Το αληθινό όνομα του Μαυρογένη ήταν Αντώνης Σ. και τo πλήρωμά του ήταν:o Bασίλης Ξ.,μια μεγάλη ιδιοφυία,η Αγγελική Κ.,η Εμμανουέλα Ρ.,η Ελένη Δ.,η Αριστέα Φ. και η Τάνια Ουζ.Έτρεξαν μέσα στο δάσος και τί να δουν;Όλο το πλήρωμα είχε φυλακιστεί..Η Ευαγγελία έκανε ένα ξόρκι,αλλά ο Γιάννης το απέκρουσε με την ασπίδα.Εκείνο γύρισε πίσω και πέτυχε κατάμουτρα την Ευαγγελία,η οποία έπεσε αναίσθητη.Και μεμιάς λύθηκαν τα μάγια.

[...]

ΧΑΡΗΣ ΒΛΑΒΙΑΝΟΣ ///// ΤΑ ΣΟΝΕΤΑ ΤΗΣ ΣΥΜΦΟΡΑΣ

 [apologia pro vita at arte mea]



    εκδ.Πατάκης/Μάρτιος 2011

 37

Τϊ  ζητούσε ο αδιάκριτος Πολώνιος πίσω απ΄τις κουρτίνες;
O Έντγκαρ  νόμιζε ότι θα την εβγαζε καθαρή παριστάνοντας τον τρελό ζητιάνο;
΄Οταν ο Ιάγος είπε:<Δεν είμαι αυτός που είμαι> εννοούσε ότι ήταν fucked up;
Ο Φάλσταφ τί περίμενε,να πέσει στα γόνατα ο Χαλ να τον ευχαριστήσει;
O Nτανκαν πήγε στο κάστρο του Μακμπέθ να δει πώς μαγειρεύει η κυρία του;
O Σάυλοκ έφταιγε που  ήταν τοκογλύφος ή ο Αντώνιος που ήταν καθολικός;
(Ποιός λέρωσε τα χέρια των Εβραίων με χρήμα;To ερπετό ο Κλήμης μήπως;)
Δεν ήξερε ο Ερρίκος τί κουμάσι ήταν ο Γουόλσυ;To έμαθε μετά την Γ΄Πράξη;
Aφού η Ταμόρα γούσταρε τον Μαυριτανό,τί έμπλεξε με τον bloody Aνδρόνικο;
Kι ο μορφονιός ο Δούκας που τόσο αγαπούσε την ωραία Ολίβια
γιατί παντρεύτηκε τη Βιόλα;(Και γιατί όχι τον Σεμπάστιαν;)
Kαι ο βασιλιάς Χάρρυ έπρεπε να ποτίσει όλο το λιβάδι του Αζινκούρ
με φρέσκο γαλλικό αίμα για να πει στην Κατερίνα ;

Tελικά ο Βάρδος έχει γούστο.Δεν μας τα είπε καλά ο Μπεν(Τζόνσον).



******

20

Σου λείπει η κόρη σου.Τη σκέφτεσαι διαρκώς.
Θέλεις να της μιλήσεις.Ν ΄ακούσεις τη φωνή της.
Την καλείς στο κινητό της.Καμία απόκριση.Επιμένεις.
Δεύτερη ,τρίτη,τέταρτη φορά.Αφήνεις να περάσουν δέκα λεπτά.
Δοκιμάζεις πάλι.Ίσως κάνει μπάνιο και το έχει αφήσει στο δωμάτιό της.
Ίσως είναι στο μετρό και δεν πιάνει.΄Ισως ακούει μουσική στη διαπασών.
Κοιτάς τη φωτογραφία της στο ράφι της βιβλιοθήκης.Είναι μόλις έξι χρονών.
Κάθεται στα γονατά σου με τον Μόγλη στα χέρια.Τότε υπήρχες στη ζωή της.
Επιτέλους απαντάει:<΄Ελα μπαμπά,τί θέλεις;Eίμαι στα Εξάρχεια>.
Πας να πεις κάτι΄σε κόβει:<Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή.Τα λέμε αργότερα>
και χωρίς να περιμένει την επόμενη φράση,μ΄ένα ξερό <γεια> σού το κλείνει.
Θα΄θελες να ήσουν εκεί τώρα ,να δεις το αγόρι που της κρατάει το χέρι,
να του πεις:<Πρόσεχε καλά!Όταν η κόρη μου δείχνει το φεγγάρι,
εσύ θα κοιτάς το δάχτυλο,όχι αυτό το κοινότοπο τίποτε.Ακούς τί σου λέω;>

******

 67

Πλήττεις. Όλο και πιο πολύ . Ολο και συχνότερα.
Διαβάζεις ό,τι τύχει και πέσει στα χέρια σου μήπως και ξεχαστείς λιγάκι:
πιάνεις το De pictura sacra. Ούτε την εισαγωγή δεν μπορείς να ολοκληρώσεις.
Στα είκοσι μπορεί ο φανατισμός του Μπορρομέο να σε διασκέδαζε΄
τώρα όμως τον βρίσκεις αποκρουστικό.
Στην κατασταση που βρίσκεσαι,οι κανονες της ορθής αγιογραφίας σε μάραναν.
Ο <Ερμαφρόδιτος> του Μπεκαντέλλι έχει όντως κάποιο ενδιαφέρον,
αλλά ο Μαρτιάλης ειναι πιο ευφάνταστος απ΄αυτό το <διαμάντι του βούρκου>.
Αρχίζεις να ξεφυλλίζεις το βιβλίο του Florentius Musicus.
Eξυπνα τα σχόλια, ωραίες οι εικονογραφήσεις,άξιος ο καρδινάλιος Σφόρτσα
αλλά σήμερα είναι Τρίτη,10 Αυγούστου του 2010,κι εσύ βρίσκεσαι στην Τήνο,
όχι στο Μιλάνο του Quattrocento,κι η καρδιά σου είναι βαριά σαν πέτρα
και θα΄θελες κάποιος να την πιάσει στα χέρια του και να την πετάξει
στην θάλασσα ,να πάει κατευθείαν στον πάτο.Τώρα.


******


 9



Αυτό περίμεναν. Να γλιστρήσεις.
Κι εσύ γλιστρησες με τον πιο παιδαριώδη τρόπο.
Τώρα φτύνουν στο πηγάδι σου
που είκοσι χρόνια το έσκαβες για να βγάλεις λίγο καθαρό νερό.
Οικειοποιήθηκες; Διασκεύασες ;Δεν ανέφερες την πηγή
(από βαθιά περιφρόνηση για άξεστους ΄΄συνοδοιπόρους΄΄);Eχει σημασία;
<Θα είσαι σημαδεμένος για πάντα>,όπως έγραψε ο Χάρντυ στο <Τζούντ>.
Είχες κλάψει τότε,στην τελευταία σκηνή του αποχωρισμού.
Κλάψε πάλι,γιατί άφεση δεν πρόκειται να βρεις.
Σαίξπηρ,Τσέλαν,Μπρέχτ,τόσοι και τόσοι θα πεις΄
όμως αυτά είναι προφάσεις.Το είπαμε:<σημαδεμένος για πάντα>.

Με την άκρη του ματιού σου βλέπεις το σπουργίτι
να ισορροπεί σ΄ένα ετοιμόρροπο κλαδί.
Ο,τι ζει,ζει εν τέλει μόνο του.Δέξου το.



******


75

<΄Ολες οι προτάσεις στο βιβλίο της ζωής,
αν διαβαστούν μέχρι το τέλος,
καταλήγουν σ ένα ερωτηματικό>.
Σωστά.Κι εσύ τώρα έχεις μείνει με εβδομήντα τόσα σονέτα,
δηλαδή εβδομήντα τόσα ερωτηματικά,
να σε κοιτούν στα μάτια και ν΄αναρωτιούνται
ως πότε θα αντέξεις να ζεις μέσα σ΄αυτήν τη συνθήκη.
Απομένουν άλλοι έξι στίχοι για να κλείσει κι αυτό το ποίημα.
Δεν είναι λίγοι αν το σκεφτείς.
Δυο ολόκληρα χαικού.
Ή μάλλον ένα πλέον:
Πέντε συλλαβές για αρχή
που να συμπυκνώνουν το φλέγον θέμα:
Ο Βλαβιανός.Ποιός;

******

58

Ολες οι λέξεις που ισχυρίζονται
 ότι εξημερώνουν τον θάνατο λένε ψέμματα.
 Τα χέρια σου όμως που τώρα κρατάνε
 την τεφροδόχο με τις στάχτες της είναι αληθινά.
 Όλες οι λέξεις που ισχυρίζονται
 ότι παγιδεύουν τηv ομορφιά λένε ψέματα.
 Τα χείλη σου όμως που τώρα γεύονται
 μές  στο σκοτάδι τα δικά της είναι αληθινά.
 Ολες  οι λέξεις που ισχυρίζονται
 ότι αλώνουν τη σιωπή λένε ψέματα.
 Το ποίημα όμως που τώρα έρχεται στο φως
 καταλύοντας τη λευκότητα  είναι αληθινό.
 
Κρατιέσαι από τις λέξεις,λες και η θάλασσα έχει κλαδιά.
 Όμως βουλιάζεις διαρκώς.Το στόμα σου είναι ήδη κάτω από το νερό.

AΝΘΟΛΟΓΙΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟ/ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ



    Πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε στη Θεσσαλονίκη μια Ανθολογία ποίησης και πεζού λόγου ,που αποτελεί αφιέρωμα στον ποιητή και ακαδημαικό Νικηφόρο Βρεττάκο.Το γεγονός αυτό έχει ιδιαίτερη βαρύτητα,αν συνυπολογίσει κανείς το ότι το έτος 2012 έχει καθιερωθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού ως έτος Νικηφόρου Βρεττάκου.Την  όλη ιδέα για αυτό το πόνημα,αλλά και την  επιμέλεια του βιβλίου έχουν η δημοσιογράφος-ποιήτρια Βασιλική Β.Παππά και η συγγραφέας Εύα Πετροπούλου Λιανού.Πρόκειται για μια ιδιαίτερα πλούσια ανθολογία  που χαρακτηρίζεται από πληθωρικότητα,ουσία,γλαφυρότητα,φαντασία,ομορφιά,μια λαμπερή και ελπιδοφόρα προσπάθεια σε δύσκολους και  αντιφατικούς καιρούς.Ο θεωρητικός και ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς σημειώνει χαρακτηριστικά στον δικό του πρόλογο στην αρχή του βιβλίου:O ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος υπήρξε ένας μειλίχιος άνθρωπος,ένας ευρηματικός ρήτορας,ένας Νέστορας που η παρουσία του στα Ελληνικά Γράμματα σημάδεψε την νεώτερη και σύγχρονη ποίηση.Ο καθάριος λόγος του συχνά έφτανε το μαχαίρι στο κόκκαλο.Τον πρότασε ενεργά  και αγωνιστικά.Ήταν συνοδοιπόρος σε ό,τι απασχολούσε τον Ελληνικό λαό.Αυτό το μεγαλείο της ψυχής του με τρυφερότητα κατάφεραν να αναπαράγουν οι συμμετέχοντες σε αυτήν την έκδοση.Με κείμενα πεζά ή ποιητικά,με μια ποίηση άλλοτε ελεύθερη και άλλοτε ομοιοκατάληκτη ακολούθησαν το πνεύμα του.[...]Στην εκλεπτυσμένη γραφή τους συνυπάρχουν στοιχεία που τον χαρακτήριζαν,όπως η αξιοπρέπεια,η έμφυτη σεμνότητα,η ανωτερότητα,η ακεραιότητα,η διάκριση και  η υπαρξιακή αγωνία.<Όλοι οι συμμετέχοντες είναι ποιητές λόγιοι με πολλαπλές ενασχολήσεις και πολλά ενδιαφέροντα>,σημειώνει η Βασιλική Παππά.Αναφέρω εδώ τα ονόματα όλων των συμμετεχόντων:
Aγαθοκλέους Μάριος ,Αρκέτος Γιάννης,Αστερόσκονη-Βασιλείου Ελένη,Δέρβου Αρχοντία,Ελέαν
Κακούρη Γλυκερία,Κανελλοπούλου Μαριλένα,Ντόβας Μιλτιάδης,Ξηρογιάννη Ασημίνα,Παμπουκτσή Γιώτα,Παππά Κατερίνα,Παππά Βασιλική,Πετροπούλου Λιανού Εύα,Πάνος Φώτιος,Πουλημενάκου Τζούλια,Σκαβάντζος Κοσμάς,Σκαβάντζου-Κτενιουδάκη ΄Αννα -Μαρία.
Πριν από τα κείμενα  υπάρχει ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα για τον κάθε συγγραφέα/ποιητή.Aν έβλεπε αυτήν την ανθολογία ο ποιητής θα χαμογελούσε.Ο ποιητής  που αναζητούσε πάντα τον άνθρωπο ,στον οποίο πίστευε βαθιά!<Διχως τον άνθρωπο δεν είναι πλήρες του ηλίου  το φως>,γράφει κάπου.Ο ποιητής που αγωνίζεται για την κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα!  Ο ποιητής που με την ποίησή του <βάζει σε ευθείες το φως>!!

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ / ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 [Από την <Μοναξιά του Χρόνου>]


Oι λυγμοί είναι αρχέγονοι
   το ίδιο και οι απελπισίες

 όλα είναι αρχέγονα

    οι αρρώστιες
      τα χρέη
    και τα δανεικά
 ο εαυτός μου ίσως...

κι έτσι δεν μπορεί να βουβαθεί
   με σκόρπιες λέξεις

********

Οι πόλεμοι δεν κηρύσσονται
   σιγοβράζουν μέσα μας

οι ήρωες δεν εμφανίζονται
 υπάρχουν ως αναμνήσεις

  τα γεγονότα ρέουν
   αλλά είναι τα ίδια
με άλλους πρωταγωνιστές

  κι οι ελπίδες είναι ίδιες
 κι η κατάδοση μυστικών
κι η λιποταξία από τ΄όποιο χρέος

όταν ανασαίνουμε στον ύπνο
     όταν φεύγουμε
αφήνοντας σκόνη

**************

    Το κόκκινο δεν πληγώνει
συνταιριάζει με τόσα πράγματα

  τη φύση και την ανατολή
     τη δύση και τον αγώνα
την αναθρωπότητα που αντιστέκεται

   κάνει παρέα με το μαύρο
   της θλίψης και της οργής
κάνοντας τα σκοτάδια να λάμπουν

ευνοεί ακατανόμαστες πράξεις
  εξεγέρσεις στα σάπια βάθρα
    και γκρεμίσματα θρόνων.

*****************

Τ΄αγκαλιασμα όαση των χεριών
 οι κόκκινες λέξεις την αυγή
   ψίχουλα ευημερίας
αλλά ποτέ ολόκληρο καρβέλι

  το τραγούδι θα ηχεί
ανοίγοντας ρωγμές στον ήλιο

η σκιά του φθινοπώρου θα χάνεται
 στην ακυμάτιστη θάλασσα
  σπάζοντας τα στεγανά
της χάρτινης αντανάκλασης
    της ελευθερίας

   η ανυποψίαστη πόλη
θα έχει ένα φως λιγοστό
  ασάλευτες κραυγές
     ν΄ανατριχιάζουν
στο τριζοβόλημα της φωτιάς.

ΑΜΑΛΙΑ ΡΟΥΒΑΛΗ / ΠΟΙΗΜΑΤΑ

....[Από το βιβλίο ΈΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ;
                              ΠΟΙΗΤΙΚΑ ΠΟΝΗΜΑΤΑ
                                1977-2009
                              Τυπωθήτω-Λάλον  Ύδωρ,Νοεμβριος  2009]


ZΩΗ ΚΙ ΑΥΤΗ

Ό,τι χώρεσε από ζωή,
        χώρεσε.
Τώρα στριφώνω τα ξεφτίδια
     για να μην ξηλωθεί
και το λίγο που απομένει.

           Οκτ. 2008


******

<ΕΡΩΤΑΣ ΝΑ΄ΝΑΙ ΤΑΧΑ ΑΥΤΟ
Ή ΚΑΤΙ ΆΛΛΟ>;

      <Σε σωστή ώρα νυχτώνει>
             Κική Δημουλά


Έρχεσαι  νυχοπατητά
    στα όνειρά μου.
Σαν ξωτικό διαβαίνεις πόρτες
     και με  φτάνεις.
Γιατί ξυπνάω με τα χείλη σου
     μες στα δικά μου;
      αφού το ξέρω:
      όνειρο ήσουν,
       δεν εφάνης.


**********

ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ....

Μπορεί χωρίς καν να το ξέρεις....
     Διέπραξες έγκλημα:
Aντιποίηση συναισθημάτων.

                                        2000

***************

ΚΥΛΑΣ

Κυλάς μέσα σ΄όλες μου τις φλέβες.
       Δεν έχουν αίμα
        εσέναν  έχουν
στους τόνους του χρυσού και του καφέ.
  Αν κάποτε χάσεις τον εαυτό σου
       έλα κι άνοιξέ με.
       Σε φυλάω εδώ.


*****************

ΑΤΤΙΚΟΣ ΙΚΑΡΟΣ

Μια θλίψη υπερίπταται εκατέρωθεν
         Αττικός Ίκαρος
               εγώ.

                              1994


********************

ΦΛΥΑΡΙΕΣ,ΑΜΑΡΤΙΕΣ

Απ΄τις χιλιάδες καρφωμένες ώρες
            σου μιλάω.
            Μ΄ακούς;
    Φύτρωσα να κάθομαι
         και να σου γράφω.
Σε φτάνει το τρίξιμο της πένας μου στο χαρτί;
                     

                               1994

********************

EΡΜΗΣ

  Εσένα
Ποιές  μοίρες σε μοιράνανε
   κι είσαι έτσι
 δυνατός Ερμής;
H ορμητική κινητικότητα
   του μυαλού σου
      Με τρομάζει.

**********************

ΕΦΥΓΕΣ


  Έφυγες πριν να έρθει το πρωί
Και δεν είπες ν αφήσεις πίσω σου
   ούτε μια ρανίδα από σένα .
Έτσι, για να σε θυμάται ο χώρος.


                    Ανάπλι,2000

*****************************

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
(για τον πατέρα μου)

21 χρόνια.
Όσα να γίνει ένας σπόρος ενήλικας.

ΠΕΡΙ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΣΚΟΥΛΗΚΙΩΝ

Ζω για να πεθάνω.
Πέθανα για να ζήσω.

                                             2005

*****************************

ΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ

'Οταν χτύπησες το χέρι στο τραπέζι
    δεν πίστευα στα μάτια μου
Όταν φώναξες:Θα σε νικήσω ρε κερατά,
     δεν πίστευα στ΄αυτιά μου.
Όταν σε είδα κουβαράκι σε κρεβάτι αψηλό
     δεν πίστευα πια σε τίποτα.

                                                    1984-2007

Ποίηση στους Φιλίππους

  ΠΗΓΗ:To spirto.net

http://tospirto.net/theater/news/8301#.T9j6kOXEwag.email

THΣ ΕΛΕΝΑΣ  ΓΑΛΑΝΟΠΟΎΛΟΥ

Άνθρωποι του θεάτρου δημιουργούν παραστάσεις βασισμένες στο έργο μεγάλων ελλήνων ποιητών.

Ένα φεστιβάλ που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει από το πλήθος άλλων της ελληνικής περιφέρειας είναι το Φιλίππων- Θάσου που φέτος επανέρχεται από τις 7 Ιουλίου έως τις 25 Αυγούστου. Είναι κοινή παραδοχή πως την ιδιαίτερη ταυτότητά του την οφείλει στον εδώ και τέσσερα χρόνια καλλιτεχνικό του διευθυντή Θοδωρή Γκόνη, ο οποίος παρά τις – δεδομένες πια – οικονομικές δυσκολίες καταφέρνει στον προγραμματισμό του να εντάσσει πρωτογενείς, φρέσκιες παραγωγές οι οποίες χωρίς να κοστίζουν πολλά, δεν είναι φτηνές και οι οποίες καταφέρνουν να εντάσσουν στοιχεία του τόπου, χωρίς να …«τοπικίζουν». Για το φετινό δύσκολο καλοκαίρι, επιστρατεύει «7+2 ποιητές». «Εφτά γιατί η Ποίηση είναι ένα από τα θαύματα του κόσμου και +δύο γιατί είναι η παντοτινή μας συντροφιά- παρηγοριά» όπως μας εξηγεί «Τα ονόματά τους θέλουμε να ακουστούν σαν πυροβολισμός. Σαν ξόρκι» λέει χαρακτηριστικά. Στις 30 και 31 Ιουλίου, στο Κάστρο της Καβάλας έχουν προγραμματιστεί δύο ολονυκτίες «έως όρθρου βαθέος» που μας κάνουν να θέλουμε να βρεθούμε εκεί. Ο Βασίλης Παπαβασιλείου ανέλαβε να σκηνοθετήσει και να ερμηνεύσει ο ίδιος Νίκο Καρούζο. Ο Μισέλ Φάις και η Αλεξία Καλτσίκη έχουν ετοιμάσει μια παράσταση βασισμένη σε ποιήματα του Μανόλη Αναγνωστάκη. Δέκα σπουδαστές της δραματικής σχολής του ΚΘΒΕ υπό τον συντονισμό του Γιάννη Ρήγα ετοίμασαν παράσταση αφιερωμένη στον Νίκο Αλέξη Ασλάνογλου. Η Όλια Λαζαρίδου μαζί με τους Θάνο Κόη και Αντώνη Παπασπύρου ετοίμασαν μια περφόρμανς βασισμένη σε ποιήματα του Μίλτου Σαχτούρη. Ενώ, η Δήμητρα Κονδυλάκη ανέλαβε την ποιήτρια Μάτση Χατζηλαζάρου, η Γεωργία Τριανταφυλλίδου την ποίηση του Γιάννη Βαρβέρη και ο Μιχάλης Βιρβιδάκης τα ποιήματα του Αργύρη Χιόνη. Τέλος, η Καβάλα δεν θα μπορούσε να λείπει. Γι αυτό και ο Κοσμάς Χαρπαντίδης ανέλαβε να παρουσιάσει ένα πανόραμα ποιητών της 20ο αιώνα, με αφορμή το έργο δύο (εξ ου και +2) εξ αυτών. Των Ιωάννη Κωνσταντινίδη και Γ. Ξ. Στογιαννίδη. «Δώσαμε το θέμα μας σε συγγραφείς, ποιητές, ηθοποιούς, συνθέτες, σκηνοθέτες, κινηματογραφιστές. Ο καθένας, έχει αναλάβει και μια προσωπογραφία» εξηγεί ο Θοδωρής Γκόνης το σκεπτικό, επισημαίνοντας πως μπορεί «οι παραγωγές μας αυτές είναι πολύ ‘φτωχές’» όμως «δεν έχουν τα μέσα να ψευτίσουν, όχι μόνο λόγω εποχής, αλλά και λόγω του θέματος, της φύσης του, της ‘απαίτησης’ των ιδίων των ποιητών.»

Έλενα Γαλανοπούλου

Η ΑΜΑΛΙΑ ΡΟΥΒΑΛΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΛΗΓΕΣ [Α.Ξηρογιάννη,εκδ.Γαβριηλίδης 2011]

                                      

                                       

ΠΛΗΓΕΣ [Α.Ξηρογιάννη,εκδ.Γαβριηλίδης 2011]

            

ΑΝ ένας ορισμός,  από τους πολλούς  που θα μπορούσαμε να δώσουμε στην ποίηση, είναι : «μετουσίωση αισθήσεων κι εντυπώσεων, συναισθημάτων και συγκινήσεων σ’ ένα δομημένο όλον με όχημα τις λέξεις», τότε στην ποιήτρια Μίνα Ξηρογιάννη συναντάμε την ταυτοποίηση τούτου του, μεταξύ τόσων άλλων, ορισμού της ποιητικής πράξεως.

Η ποίηση της Μίνας Ξηρογιάννη, ήδη από την προηγούμενη συλλογή της «Η προφητεία του ανέμου» δίνει το σαφές στίγμα της δημιουργού:

Ποίηση απλή, όχι απλουστευτική, ολιγόστροφη συνήθως, πυκνή και περιεκτική.

Είναι γνωστή η παθογένεια πολλών νέων στη θητεία της ποίησης: στην προσπάθειά τους να προσεγγίσουν τον άθλο που λέγεται ποιητικό γίγνεσθαι, παίρνουν ατραπούς δύσβατες, επιστρατεύουν γλωσσικά εργαλεία δυσνόητων ή σπανίων λέξεων, χρησιμοποιούν πληθώρα καλολογικών στοιχείων, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι στο ποίημα  αρκούν το ουσιαστικό και το ρήμα, τα επίθετα και κατηγορούμενα οφείλουμε να χρησιμοποιούμε με φειδώ.

Υπό αυτή την  έννοια, για όλους εμάς που επιθυμούμε να διακονήσουμε αυτή την μετουσίωση αισθήσεων κι εντυπώσεων σε ποιητικό οικοδόμημα, η εκ των υστέρων χειρωνακτική, εν πολλοίς, δουλειά αποτελεί αναγκαία συνθήκη.

Είναι η περίπτωση της ποιητικής που καταθέτει η Μίνα Ξηρογιάννη στην δεύτερη συλλογή της «Πληγές».

Κοινωνώντας μας στιγμές και συγκινήσεις, εικόνες και αισθήσεις, η ποιήτρια οικονομεί αυστηρά τα μικρά σε μέγεθος οικοδομήματά της, εξαίρετα στο βάθος νοήματά της. Λίγο όπως το σπίτι ως κτίσμα και το περιεχόμενό του.

Σημειώνει, π.χ. στην σελίδα 27: «Μη φοβάσαι τις αρνήσεις. Τελικά μόνο αυτές προάγουν τα ειλικρινή αισθήματα». Πιο αφαιρετικά, στη σελ. 14:  «Αναζητούσα τα κομμάτια μου μα εκείνα ταξίδευαν στο πολύχρωμο του κόσμου».

Η πορεία προς τη σιωπή, το άπιαστο της νύχτας που γεννά απελπισίες, τα πρωινά που ανατέλλουν στον καθαρμό, και, πάλι απ΄ την αρχή. Βαδίζει η ποιήτρια σ’ ένα αέναο που ίσως και η ίδια να μην επιθυμεί την κατάργησή του.

Σ’ αυτή την πορεία, η αναζήτηση της ποιητικής ως πράξεως, που τελεσφορεί σε επιτυχημένο αποτέλεσμα, είναι από τα κύρια μελήματα και τις δημιουργικές αγωνίες της Μ.Ξ.

Αν συνδέσουμε την πρώτη συλλογή «Η προφητεία του ανέμου» με την τωρινή, αποκομίζουμε την εντύπωση ότι οι «Πληγές» εμπεριέχονται παρενθετικά μέσα στην «προφητεία». Επιπλέον, βρίσκουμε πολλά ποιήματα να συνδιαλέγονται ανάμεσα στις δύο συλλογές.  Διαβάζουμε, έτσι: «λέξεις σε λευκή κόλλα… αυτό είμ’  εγώ. Τίποτα και όλα…»

Κι από την άλλη μεριά: «εγώ δεν είμαι εκεί που θέλω. Κι όταν είμαι εκεί που θέλω θα ‘θελα να  ‘μουν αλλού».

Αφ’ ενός: δύο δίστιχα από την πρώτη:  «Την κάθε μέρα την προσέχω σαν κόρη οφθαλμού. Μην μου πέσει κάτω και γίνω κατά τι φτωχότερη» και, «Σπατάλη να σκορπίζεσαι σα φύλλο. Μα ποιος θεωρεί τα φύλλα αμελητέα;»

Αφ’ ετέρου: «Ανύποπτα κινούμαι μες στο χρόνο. Σαν σκιά φύλλου που γλιστράει ανώδυνα στο δρόμο».

Και, μαζί: «Λίγο ακόμα… και οι γραμμούλες μας θα συμπέσουν».

Αν στην πρώτη της συλλογή η Μ.ΞΗ διακατέχεται από την αγωνία του έρωτα, θέμα προσφιλές στην ποίηση, αναζητώντας την ιδανική συν-ύπαρξη, στην ανά χείρας «Πληγές» η ποιήτρια αναστοχάζεται για τις δυνατότητες του εαυτού, του εγώ.

Μετάβαση, άρα, από το εμείς –κατακτημένο ή μη- στο εγώ –προς κατανόησιν και εν δυνάμει κατακτητέο-. Φερ’ ειπείν: ««Θέλω να πάρω ένα δρόμο. Να πω: «Θα πάω από δω» και να πάω.»».

Εν κατακλείδι, παρ’ ότι η Μίνα Ξηρογιάννη είναι νέα ηλικιακά, η ποίησή της έχει κατακτήσει τα αναγκαία εργαλεία για την περαιτέρω πορεία της ποιητικής της παραγωγής στο μέλλον.-

Αμαλία Ρούβαλη

Αθήνα, 8 Ιουνίου 2012.

Ο Διονύσης Μαρίνος για τις Πληγές[Α.Ξηρογιάννη,εκδ.Γαβριηλίδης]

Με μια μετατόπιση στο σώμα της άρνησης ξεκινούν οι «Πληγές», με μια άρνηση νοηματοδοτείται, κλείνοντας, η μικροϊστορία του ποιητικού υποκειμένου. Στο ενδιάμεσο πάντα παρούσα, άλλοτε καθημαγμένη, άλλοτε ελπιδοφόρα, ονειρική και συνάμα βαραθρωμένη, η γυναικεία φιγούρα που λες και βήμα – βήμα, ποίημα – ποίημα προσπαθεί να αγγίζει τη θερμότητα των πραγμάτων που την περιβάλλουν.

Οι «Πληγές» της Ασημίνας Ξηρογιάννη δεν είναι μια ποιητική συλλογή, είναι ένας κόσμος γεμάτος βαθουλώματα της μνήμης, και αιχμές ελλείψεων και μωσαϊκό πόνου που σωματοποιείται επώδυνα και εξαγνιστικά.

Οφείλουμε να δούμε όλη αυτή τη διαδρομή από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία ως μια διαδρομή εν συνόλω. Μια πορεία της γυναίκειας φιγούρας προς τον μη επαρκή διάλογο, να σκύψουμε πάνω σε αυτή την υπόγεια νύξη προς τον άλλον που λείπει, που ενίοτε εμφανίζεται ως μια δυσώδης σκιά για να εξαφανιστεί εκ νέου.

Η ρίζα των «Πληγών» είναι ένα κέλυφος ματαίωσης, χαμού, σαν ένας μυς που έχει ατροφήσει από την απουσία. Ο μυς της ζωής μιας γυναίκας. Γράφει γυναίκα, αλλά πάνω από όλα ομιλεί μια γυναίκα και η φωνή της είναι ένα συρτό κράμα προσδοκίας και απογοήτευσης. Το φάσμα αυτής της φωνής δεν είναι ευδιάκριτο μέσα στην έντασή του, αλλά στο βάθος του. Την εις βάθος ενατένιση αυτής της αποδοκιμαστικής γεύσης που προσδίδει η ίδια η ζωή.

Με λέξεις που δεν μεταφέρουν βαριές κληρονομιές, με δωρική λάμψη, με έναν ρυθμό που άλλοτε ελευθεριάζει και άλλοτε γυρεύει ένα κυκλικό σχήμα για να ακουμπήσει, η Ασημίνα Ξηρογιάννη, συνθέτει τη νωπογραφία μιας συναισθηματικής καθημερινότητας που σφαδάζει κάτω από το βάρος της έλλειψης. Πάντα αυτή η έλλειψη που υποβόσκει, σαν μια αιθάλη που αποσχηματοποιεί τις άκρες των πραγμάτων και των ανθρώπων.

Και από την άλλη η αμφιθυμία, ακόμη και του ποιητικού υποκειμένου. Θέλει, αλλά μπορεί και να μην θέλει. Επιθυμεί αλλά κάτι αντίρροπο την κρατάει.

«Δεν θέλω να γράφω ερωτικά ποιήματα μόνο» …

αλλά και:

«Ξαναγυρίζω στα παλιά λημέρια μου, στο χώρο της ποίησης».

Και αλλού:

«Δύο διαθέσεις, δύο βάσανα»…

«Εγώ ποτέ δεν είμαι εκεί που θέλω…».

Μονίμως επανέρχεται υπόγεια η αντίφαση, υποσκάπτεται το σώμα από το ίδιο το πνεύμα του. Αυτή που μένει αναλλοίωτη είναι η κηλίδα της πληγής. Των πληγών.

Ο έρωτας που δεν ευοδώθηκε, η συνομιλία που δεν ολοκληρώθηκε, το σώμα που δεν ταυτίστηκε, ο κόσμος που δεν εννόησε, ο χρόνος που άρρυθμος κατέληξε, το τοπίο που κατάπιε τις συντεταγμένες του, το ποίημα που αναδιατυπώνει τα όργανα της συνείδησης. Η ποιήτρια που στέκει σαν καλή φίλη, μητέρα, αιώνιο θήλυ της προστασίας. Μα, και πονεμένο, πάσχον σώμα, μια μετόπη προσδοκίας που δεν ευοδώνεται.

Η οντολογική φλέβα στη ποίηση της Ασημίνας Ξηρογιάννη είναι ευδιάκριτη, σαν σβηστό κρεσέντο σε πράγματα και αισθήματα που είναι καταδικασμένα στον μετεωρισμό τους.

Η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή, το εν όλω ποίημα όπως ανέφερα και πιο πριν, είναι αυτό που δηλώνει απαρέγκλιτα: Πληγές. Μια τελεσίδικη χαρακιά που ακόμη και αν θεραπευτεί, μένει, μένει στο σώμα ως μια νέα απόληξη. Το σώμα προ των πληγών και μετά τις πληγές. Δεν υπάρχει αψηφισιά σε αυτή την αλλαγή, δεν γίνεται κάτι σε πείσμα, είναι ένας τοκετός εμπειρίας. Εντέλει μια συμβολική πράξη προς κάτι ανθρωπινότερο, πιο αγνό εν τη απουσία της αγνότητας. Θα πείτε, σοφιστείες: Όχι, απλώς πείστηκα από αυτή τη βουβή απελπισία της αμφιθυμίας στην ποίηση της Ασημίνας Ξηρογιάννη και αυτή προσπαθώ να αναπλάσω μέσω αυτού του κειμένου.

Εξηγείται άραγε η αμφιταλάντευση; Αναλύεται η περίτρομη αμφιβολία; Μάλλον διαβάζεται… και σε αυτό η Ασημίνα Ξηρογιάννη μας προσφέρει μια πολύτιμη υπηρεσία. Μας προσφέρει τις πληγές.

Ας τις γευτούμε με αέρα ευφορίας στα σπλάχνα…   

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ