ΤΡΙΠΛΗ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΜΑΡΤΙΟΣ 2005,Αρ.47



Τις προάλλες κοιτώντας τη συλλογή μου από προγράμματα θεάτρων, πέφτω πάνω στην <<Κυρία Κλάιν>>.Ενα έργο του Νίκολας Ράιτ.Μια παραγωγή του θεάτρου Εξαρχείων για το 2002.Ξεφυλλίζοντας το εν λόγω πρόγραμμα συναντιέμαι με μια νεανική φωτογραφία της Ελένης Χατζηαργύρη και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι εκείνη δεν υπάρχει στη ζωή.Και ότι είχα την τύχη να την δω επί σκηνής στην τελευταία παράσταση της ζωής της.Εφυγε τον Σεπτέμβριο του 2004 σε ηλικία 81 ετώνέχοντας διανύσει μια μακρά πορεία γεμάτη παραστάσεις, διδασκαλίες,ήθος,συνέπεια,ποιότητα.Δάσκαλός της ο Κάρολος Κουν.Η πρώτη της θεατρική εμφάνισητο 1942 στην παράσταση <<Ρόσμερχολμ>> του Ιψεν. Κυρία της σκηνής και της οθόνης,
πρωταγωνίστρια σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου(Μήδεια,Μάκβεθ,Ματωμένος Γάμος,Οι τρεις αδελφές και άλλες).Πρόσφερε ουσιαστικά την προσωπικότητα και την τέχνη της στην Αρχαία Τραγωδία.Μάλιστα,το Πανεπιστήμιο Αθηνών της απένειμε τον υψηλότερο τίτλο τιμής ,εκείνον της επιτίμου διδάκτορά του.
Ενα μήνα πριν το θάνατο της Χατζηαργύρη ,στις 12 Αυγούστου 2004,μια άλλη σπουδαία πρωταγωνίστρια πέθανε σε ηλικία 90 ετών,η κυρία Βάσω Μανωλίδου.Συνεργάστηκε κατ΄εξοχήν με το Εθνικό Θέατρο απ΄όπου και αποφοίτησε-με ανθρώπους όπως ο Κακογιάννης,ο Μουζενίδης,ο Σολομός,ο Μινωτής.Πρώτη εμφάνιση το 1932 στον <<Ιούλιο Καίσαρα>> του Σαίξπηρ.Τελευταία της εμφάνιση το 1980 στις <<Ευτυχισμένες Μέρες>> του Μπέκετ.Για το ρόλο της Ουίνι και για πολλούς άλλους σε έργα κλασσικών και νεώτερων συγγραφέων(Σοφοκλή,Σαίξπηρ,Λόρκα,Χορτάτση,Ιψεν,Καλντερόν,Μολιέρου)απέσπασε σημαντικές κριτικές για την υποκριτική της δεινότητα και τις μοναδικές ερμηνείες.
Πέθανε λίγες μέρες πριν τη Μανωλίδου ,στις 29 Ιουλίου 2004,σε ηλικία 81 ετών .Και επέλεξα να την μνημονεύσω τελευταία.Την Ρένα την Βλαχοπούλου,την δική μας Ρένα,που πολλές γενιές μεγάλωσαν με τις ταινίες της,την υπέροχη και εκφραστική φωνή της,τα γέλια,το ιδιότυπο και αυτοσαρκαστικό πολλές φορές χιούμορ της.Η καταγωγή της απότην Κέρκυρα.Σπούδασε μουσική και φωνητική,αρχικά έκανε καριέρα ως τραγουδίστρια,αργότερα ασχολήθηκε με το θέατρο και πρωτοεμφανίστηκε τον κινηματογράφο το 1956.Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1994,στο έργο η<< Χαρτοπαίχτρα>> του Δημήτρη Ψαθά.Εχει κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους που περιέχουν τραγούδια και από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε.Χάρη την πληθωρικότητα,το ταμπεραμέντο και το ταλέντο της κέρδισε εύκολα την αγάπη του κόσμου και των κριτικών
Μπορεί ο θάνατος να τις πήρε από τους ανθρώπους ,μα εκείνες ζουν στις καρδιές μας μέσα από τη συλλογική και την ατομική μνήμη.Γιατί και οι τρεις ήταν υπέροχες!

Ενα Ημερολόγιο για την Τέχνη και τον Πολιτισμό

H TEXNH EINAI O ΠΙΟ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ



varelaki:Kαλησπέρα...Για όσους αγαπούν το θέατρο....μια σειρά άρθρων ,συνεντεύξεων,σημειώσεων σχετικά με αυτό.Πρώτη δημοσίευση στο ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ του ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΩΝ.

1.Αρ.51,Δεκέμβριος 2005
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΝΕΥΜΑ
<<Αρχισε η εισβολή.Ολοι μου οι φίλοι με έπαιρναν κάθε μέρα τηλέφωνο.Αλλά υπήρχαν και μερικοί αγενείς δημοσιογράφοι.Χτύπαγαν το κουδούνι και επέμεναν να μπουν στο σπίτι μου.Δεν τους αρέσει αν δεν ανταποκρίνεσαι σαν χιμπατζής.Δεν είμαι χιμπατζής και δεν σκοπεύω να γίνω ένας γαμημένος χιμπατζής...>>

HAROLD PINTER.Πρόσφατα στα εβδομηνταπέντε του χρόνια τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.Και είναι η πρώτη φορά που ένα τέτοιο βραβείο απονέμεται σε θεατρικό συγγραφέα.Αποτελεί το αποκορύφωμα των πολλαπλών διακρίσεων που έχει δεκτεί κατά την διάρκεια της πολύχρονης ενασχόλησής του με την Τέχνη.Στους ακαδημαικούς του τίτλους συγκαταλέγεται και η αναγόρευσή του ως επίτιμος διδάκτορας του τμήματος Αγγλικής Φιλολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Και πραγματικά είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στη χώρα μας,αφού από τις αρχές της δεκαετίας του 6Ο έχουν μεταφραστεί και παρουσιαστεί πάρα πολλά έργα του.Τα κείμενά του ,με τον πολύ προσωπικό τρόπο γραφής,κυκλοφορούν σε δεκάδες γλώσσες.Με ύφος λιτό και λόγο ελλειπτικό,γεμάτο σιωπές και καίριες παύσεις,αλλά και με χιούμορ και κυνισμό,ρίχνει εύγλωττα τα τείχη της κοινωνικής υποκρισίας και εξερευνά την αποξένωση των ηρώων ως προς τον εαυτό τους και ως προς τους άλλους.Ο Πίντερ ωστόσο, δεν είναι μόνο ο πολυμεταφρασμένος και πολυβραβευμένος συγγραφέας.Είναι και ο αγωνιστής που έχει το όραμα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο.Οι πολιτικές του ανησυχίες άρχισαν να καλλιεργούνται από την νεαρή του ηλικία,όταν πέρασε από δίκη ως αντιρρησίας συννείδησης.Πριν από είκοσι χρόνια περίπου ταξίδεψε με τον Αρθρουρ Μίλλερ στην Τουρκία,υποστηρίζοντας τα δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων-θυμάτων της δικτατορίας.Αντιτάχθηκε με παρρησία και σθένος στην γενοκτονία των Κούρδων,στη δικτατορία της Χιλής και εξακολουθεί να αντιτάσσεται σε κάθε μορφή ολοκληρωτισμού ή τρομοκρατίας.Το 2003 τύπωσε αντιπολεμικά ποιήματα για τον πόλεμο στο Ιράκ.Στις συνεντεύξεις του αυτοχαρακτηρίζεται ως<< πολιτικός ακτιβιστής >> και <<πολίτης του κόσμου >>.Δεν είναι λοιπόν σε καμία περίπτωση ο διανοούμενος που είναι κλεισμένος στον γυάλινο πύργο του κάνοντας <<τέχνη για την τέχνη>>.Παρά τα χρόνια προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει ,δε σιωπά,δεν αποσύρεται,δεν κρύβεται πίσω από την τέχνη του.Είναι ένας μαχόμενος πνευματικός δημιουργός.

GEIA SAS RE PAIDIA