ΠΕΡΙ ΖΩΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ της Ασημίνας Ξηρογιάννη

                                          

ΖΩΗ

ΜΑΡΙΚΑ ΣΥΜΕΩΝΙΔΟΥ σειρά: Ελληνική πεζογραφία σελ. 51 διαστ. 12X16,5

1η έκδοση Κυκλοφορεί

---

...Γραφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη
Ξεκινώ να μιλώ για τη Zωή και δηλώνω μια κάποια αμηχανία.Πώς μπορούμε να τα βγάζουμε πέρα με ιστορίες που έχουν ένα τέλος καλό με τη έννοια ότι είναι αισιόδοξο στη βάση του,όλοι εμείς που γράφουμε ιστορίες με κακό τέλος;
    Η Ζωή είναι ένα σύγχρονο αφήγημα,ευσύνοπτο,με αρχή μέση και τέλος,με κεντρικούς και δευτερεύοντες ήρωες ,με αληθοφάνεια ,φρεσκάδα και ζωηράδα και λόγο που ρέει αβίαστα χωρίς να κουράζει.Καθαρό και ξάστερο,εμπλουτισμένο με ποιητικά στοιχεία ή αλλιώς ένα διασκεδαστικό πάντρεμα ποιητικού και  πεζού λόγου.Έτσι ο αναγνώστης σκοντάφτει ευχάριστα πάνω σε στίχους ποιητών ή κείμενα συγγραφέων  που αγαπά η Μαρίκα Συμεωνίδου,(όπως Τζέιμς Τζόυς,Τίτος Πατρίκιος ,Δημήτρης Λιαντίνης),αλλά και στίχους δικούς της.Η Συμεωνίδου αποδεικνύει πρώτα από όλα πόσο καλή αναγνώστρια είναι,ένα προσόν που πρέπει να διαθέτει όποιος φιλοδοξεί να γίνει καλός συγγραφέας.Οχι μόνο έντονη διακειμενική διάθεση λοιπόν ,αλλά και θαρραλέα πραγμάτωση της .Ο  αναγνώστης οδηγείται σε επιμέρους συνδέσεις που πυροδοτούν τη σκέψη και το συναίσθημα του και τον ωθούν να αναλογιστεί ή να αναστοχαστεί πράγματα που μπορεί να γνωρίζει μεν ,αλλά αλίμονό του αν τα θεωρήσει δεδομένα.Τελικά ποιό από τα δύο πρέπει να παίρνουμε περισσότερο στα σοβαρά;Tη ζωή ή την τέχνη;Μέσα από το εν λόγω κείμενο μάς δίνεται η αίσθηση πως η ζωή,γνήσια και αυθεντική,ξεπερνά κάθε τέχνη.Ωστόσο,η τέχνη οφείλει να συνεχίσει να υπάρχει μέσα στο χρόνο και να επιτελεί τη λειτουργία της.Είναι ευλογία σε κάθε μας βήμα να στιγματιζόμαστε από την τέχνη και τα προιόντα της.Είναι ευλογία η τέχνη να μας αποδομεί τη ζωή και να μας προτείνει ανοίκειους τρόπους ανασύνθεσής της.



   Οι χαρακτήρες υπάρχουν μέσα στο αφήγημα(προτιμώ εδώ τη λέξη ''αφήγημα'',παρά διήγημα ) μας φαίνονται οικείοι,κυκλοφορούν δίπλα μας ή σίγουρα κάτι έχουμε ακούσει να λένε γι αυτούς όχι μόνο στους κοινωνικούς μας κύκλους,αλλά και στην τηλεόραση και στα ΜΜΕ γενικότερα.Πλέκονται και διαπλέκονται όλοι μεταξύ τους ,κάνοντας κύκλους στο γαιτανάκι της ζωής.'Ερωτες μοιραίοι,πολιτικές ίντριγκες,μια στυγερή δολοφονία,κομματικές εξάρσεις,πολιτικά σκάνδαλα,κοινωνική παθογένεια,πάθη,μυστήριοι και γοητευτικοί ποιητές και μεταφραστές,ταξίδια όλα αυτα και άλλα κυκλοφορούν μόνα τους και αλληλοδιαπλεκόμενα μέσα στο αφήγημα.Δεν είναι καθόλου ευχάριστη ιστορία στη βάση της αφού μιλά για απώλεια προσώπων που αγαπάμε.Ωστόσο η αφηγήτρια δεν φαίνεται να έχει ύφος περίλυπο,δεν κρατάει καν μαντήλι.Δίνει την αίσθηση ότι έχει αποστασιοποιηθεί πια από τα γεγονότα και  τα αφηγείται με άνεση τονίζοντας πως η ζωή δεν  εχει μόνο τη μοναδική δύναμη  να δημιουργεί πληγές,αλλά και να τις επουλώνει κιόλας,επιφέροντας μια δικαιοσύνη ή,αλλιώς,μια κάθαρση.Το θέμα είναι να συμφιλιωνόμαστε κάθε φορά  με τους φόβους και τις πληγές μας.Να τα αγαπάμε για να μπορούμε να προχωρούμε ,αλλιώς αφανιζόμαστε μοιραία.



    Το πρώτο πράγμα που αναρωτιέται κανείς όταν διαβάζει τη Ζωή είναι αν είναι αληθινή ιστορία.Λίγη σημασία έχει όμως η απάντηση.' Αλλωστε όλες οι  ιστορίες εμπεριέχουν στοιχεία και από τον κόσμο της φαντασίας ,αλλά και από τον κόσμο της πραγματικότητας.Της πραγματικότητας που ακόμα κι αν θέλουμε να την αγνοήσουμε,δεν μας αφήνει εκείνη.Με τίποτα όμως.Είναι και τα βιώματά μας ή μη βιώματά μας που μας καθορίζουν  κάθε φορά.Είναι και τα κρυφά μας όνειρα που πολλές φορές προσπαθούμε να τα πραγματώσουμε μέσω της γραφής.Το ζήτημα είναι να εξετάζουμε κάθε φορά αν ο εκάστοτε συγγραφέας φροντίζει καλά να κρύβει το αληθινό του πρόσωπο πίσω από καλοσχεδιασμένους ήρωες,κατά πόσο μετουσιώνει τις προσωπικές του εμπειρίες σε τέχνη του λόγου,καθώς και τον τρόπο με τον οποίο φιλτράρει πρόσωπα και καταστάσεις.Πιστεύω πως αυτό που έλεγε  ο 'Eλιοτ για την ποίηση ταιριάζει να συνδεθεί και με την πεζογραφία:"Poetry is not a turning loose of emotion, but an escape from emotion; it is not the expression of personality, but an escape from personality. ''(H ποίηση δεν είναι μια στροφή χαλαρά από συγκίνηση,αλλά μια απόδραση από το συναίσθημα.Δεν είναι η έκφραση της προσωπικότητας ,αλλά μια απόδραση από την προσωπικότητα.''