ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΕΗΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ανθολόγηση για το Varelaki: Ασημίνα Ξηρογιάννη

Όχι σήμερα

Όχι, σήμερα θα κάτσω μέσα
έπιασε πάλι βροχή μέσα στο σπίτι
κι εγώ θα λουστώ μέσα σου,
εσύ είσαι το σπίτι μου, η βροχή μου κι ο χαμός μου
κι ας λένε οι άλλοι για το Γ' Ράιχ,
για τα μαλλιά μου πως είναι δάσος απάτητο
και για σένα πως δεν ξέρεις από σπηλιές και μονοπάτια.

Μέσα σήμερα.

  Ο δράκος του μεσημεριού, Ύψιλον, 1983

***

Ο καλός τροχός

Είναι ωραία. Το παράθυρο με προσέχει,
αι σφαίραι εισέρχονται ταχέως,
το βομβαρδιστικό ουρεί

αλλά κι εγώ δεν πιστεύω κατ' ανάγκην σ' εσένα.

  Ο δράκος του μεσημεριού, Ύψιλον, 1983

***

Δεν εννοείται

Σα να τρέμουν στο βάθος του κήπου
και δεν φυσάει
είναι οι άσπρες καμέλιες,
απομακρύνονται
χάνονται σιγά σιγά στ' όνειρο
ξημερώνει σε λίγο Δευτέρα,
είπες ότι θα έρθεις αυτές τις μέρες
αυτό το καλοκαίρι

και δεν θυμάμαι πόσα χρόνια.

  Λεπτομέρειες κόσμων, Ύψιλον, 2006

***

Απληστία

Σαν όλα εκείνα που προηγήθηκαν
σαν όλα εκείνα που έπονται
θα μπορούσε κι αυτό να ήταν ένα εύρημα,

αλλά είναι ο λύκος των στιγμών.

  Ν, όπως Νοσταλγία, Ύψιλον 2008

***

Ars poetica

Διαβήματα γρύλων, διαλόγους περιστεριών
τα σχόλια της ντάλιας καθώς την προσπερνάς αργά
την ώρα που δύει ο ήλιος μέσα στους ψιθύρους
της άνοιξης, στις ομιλίες ενός θολού θέρους

ασφαλώς τ’ ακούς όλα αυτά τώρα πιο καθαρά,
ίδια πάντα, η συντεταγμένη στην υπερβολή –
σού μένει μόνο να μάθεις, ει δυνατόν, απόψε
για την δόξα, όχι την εφήμερη ίσκιων και παθών

των ανθρώπων, αλλά για εκείνη της πανσέληνου,
ιδίως του Σεπτέμβρη στα κλαδιά της καμφοράς
μπλεγμένη κι απελεύθερη, ακίνητη, άφαντη

ξαφνικά μέσα στην κόμη του χρόνου, ένα παιχνίδι
ομορφιάς, είδωλο κι αλήθεια μαζί, καλειδοσκό
πιο δέους των πρωτόγονων φυλών, ένα βλέμμα μου.

  Ν, όπως Νοσταλγία, Ύψιλον 2008

*Η φωτογραφία είναι παρμένη από το διαδίκτυο (Bookpress)