Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σάββατο 29 Μαΐου 2021

ΤΟ VARELAKI ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΟΥ

 



Γιώργος Χ. Θεοχάρης
“Δίφορη μνήμη”
σελίδες: 184 | 

 ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΟΛΙΣ (Από το οπισθόφυλλο)

Η Δεσφίνα της Φωκίδας, ορεινό χωριό στους πρόποδες του Παρνασσού, γενέθλιος τόπος του συγγραφέα, τόπος φιλόξενος στον κόπο και στον πόνο, αναδύεται στη Δίφορη μνήμη μέσα από τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη, μέσα από την καταγραφή γεγονότων του 19ου και του 20ού αιώνα στις εφημερίδες, μέσα από τις μαρτυρίες καθημερινών ανθρώπων, μέσα από φωτογραφίες όπου ακινητεί η συγκίνηση.

Ένα αίσθημα ευθύνης, ένα αίτημα δικαίωσης κινεί τον συγγραφέα να αναμοχλεύσει το παρελθόν: εδώ η μνήμη έχει το πάνω χέρι. Δίνει τον λόγο σε αγαπημένα πρόσωπα της οικογένειας για να δούμε την ψυχή πίσω από το παράπονό τους, καταγράφει με άμεσο και ακαριαίο τρόπο στιγμές της ζωής που περιέχουν το σύνολο του βίου. Οξυδερκής παρατηρητής, επίμονα ρεαλιστής, αποφεύγει τους εξωραϊσμούς – έχει ζήσει τη δύσβατη ζωή των χωρικών της Δεσφίνας. Οι έρωτες και τα πάθη τους, τα εύθυμα περιστατικά και οι χαρούμενες στιγμές, η βία και το άδικα χυμένο αίμα περιγράφονται με ένα ρίγος συγκίνησης που συχνά λοξοδρομεί από την πεζογραφία και γίνεται ποίηση.

Ας μη μας ξεγελούν τα σήματα του τόπου, οι εκκλησίες, τα χωράφια με τα ονόματά τους, τα βουνά και τα ποτάμια: ο Γιώργος X. Θεοχάρης δεν μιλά μόνο για τον μικρόκοσμο της Δεσφίνας. Μας δίνει ένα συναξάρι με τους βίους απλών ανθρώπων, που παρόμοιους θα βρούμε σε όλη την ελληνική ύπαιθρο.

Ο Συγγραφέας

Ο Γιώργος Χ. Θεοχάρης γεννήθηκε στη Δεσφίνα Φωκίδας τον Δεκέμβριο του 1951. Σπούδασε Δημοσιογραφία και Δημόσιες Σχέσεις. Συνταξιοδοτήθηκε από τη βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου, στα Άσπρα Σπίτια της Παραλίας Διστόμου, στη Βοιωτία, όπου και ζει.

Εξέδωσε έξι ποιητικά βιβλία, καθώς και ένα βιβλίο ιστορικής έρευνας για τη Σφαγή στο Δίστομο το 1944, για το οποίο τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Χρονικού-Μαρτυρίας το 2011. Η συλλογή Πλησμονή οστών ήταν στη Βραχεία λίστα του Κρατικού Βραβείου Ποίησης 2018. Επιμελήθηκε, από το 2014, πέντε Ανθολογίες ελληνικών ποιημάτων. Μετείχε στη σύνταξη της έντυπης εφημερίδας Book Press. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ισπανικά και αλβανικά.

Διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό Εμβόλιμον (Τιμητική Διάκριση των Κρατικών Λογοτεχνικών Βραβείων για τη συμβολή του στη λογοτεχνία, 2014). Μετείχε στην Επιτροπή Κρατικών Βραβείων Παιδικής Λογοτεχνίας. Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και του Κύκλου Ποιητών.


******




ΠΑΤ ΠΑΡΚΕΡ
Αγάπη , Δικαιοσύνη, Ελευθερία
Επιλογή ,μετάφραση : Nίκη Κωνσταντοπούλου 

Βακχικόν 2021

Ολόκληρη η ποίηση της Πατ Πάρκερ αποτελεί πρωτίστως μια πράξη αγάπης· μια καθημερινή, επίμονη, επαναστατική πράξη αγάπης, όπως ακριβώς η στάση ενός ευσυνείδητου πολιτικού όντος. Αγάπη, Δικαιοσύνη, Ελευθερία είναι τα τρία συστατικά της ποίησης μα και της ύπαρξής της. Η ίδια υποστήριζε πως χωρίς Δικαιοσύνη δεν μπορεί να υπάρξει Αγάπη. Η Πάρκερ θα γράψει για όλα εκείνα που την πονάνε. Για τους σκλάβους προγόνους της, την πατριαρχία των ανδρών αδιακρίτως, λευκών και μαύρων, τη διαφυλετική αγάπη και φιλία, τις γυναίκες, αλλά και για τον ομοφυλοφιλικό έρωτα δίχως ενοχές και κοινωνικές καταπιέσεις. Θα καυτηριάσει το πολιτικά ορθό, θα ασκήσει κριτική και θα επιχειρηματολογήσει κατά των κοινωνικών ανισοτήτων. Θα δώσει φωνή σ’ εκείνους που δεν έχουν μ’ έναν λόγο χειμαρρώδη αλλά και υποδειγματικά υπομονετικό. Ελεύθερη, μαχήτρια, αντισυμβατική, θα δώσει αγώνα ως το τέλος της ζωής της με κύριο όπλο την πένα της.

Η Νίκη Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα το 1981. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει ολοκληρώσει τις μεταπτυχιακές της σπουδές στη Γαλλία. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή "Απόψε νιώθω μια ντροπή" (εκδόσεις Περί τεχνών). Ποιήματά της και μεταφράσεις της έχουν δημοσιευτεί σε ηλεκτρονικά και έντυπα λογοτεχνικά περιοδικά και άρθρα της έχουν συμπεριληφθεί σε γαλλικά βιβλία. Έχει γράψει κείμενα για μουσικές παραστάσεις που παρουσιάστηκαν σε θέατρα της Αθήνας και της Πάτρας. Ποιήματά της έχουν μελοποιηθεί και συμπεριλαμβάνονται στον δίσκο Προορισμός του Χρήστου Κωνσταντόπουλο.

Πηγή : Bιβλιονέτ


ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ /// ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΡΒΑΡΗΓΟΣ /// ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ


 


Περιγραφή με δυο λόγια


Η ιστορία μιας σύγχρονης τραγωδίας για τη βαθιά νοσούσα κοινωνία.
Με λόγο αιχμηρό παρουσιάζεται το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας με σκληρότητα αλλά και ψυχρό χιούμορ για να ενοχλήσει να προκαλέσει, να ταρακουνήσει συνειδήσεις για εκείνους που δίχως αιδώ αφήνουν τη σεξουαλική διαστροφή τους να γίνεται ο απόλυτος νόμος.

Εκείνη:
Η Δανάη, ένα κορίτσι δεκατριών ετών ήταν που δεν πρόλαβε να καταλάβει καλά τον κόσμο και δέχτηκε όλες τις απειλές από εκείνους που τον είχαν φτιάξει.

Εκείνος:
Ο πατέρας, το απόλυτο διαταραγμένο σεξουαλικά κτήνος. Ένα ολοκληρωμένο διαστροφικό ον.

Εκείνη: Η μάνα, η απόλυτη ένοχη σιωπή.
Ιστορία που αγγίζει το σημείο μηδέν του σύγχρονου πολιτισμού μας.
Ένα έργο για την ψυχική καταπάτηση, τον φόβο και τα αδιέξοδα μιας σαθρής κοινωνίας όπου κανένας νόμος και καμιά τιμωρία δεν καταφέρνει να φέρει την λύτρωση στο θύμα, παρά μόνο ο θάνατος του θύτη.

ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ 

Παράτα με, ο τίτλος του έργου κι ας πούμε ότι είναι ένα παράτολμο παιχνίδι της ψυχής. Ανοίγει η αυλαία έτσι, γίνεται η αρχή στην εισαγωγή της πρώτης πράξης μιας διαχρονικής τραγωδίας. Οι πρωταγωνιστές έχουν ήδη ετοιμαστεί και περιμένουν να βγουν στη σκηνή.
Η μικρή Δανάη, κεντρική ηρωίδα, σηκώνει το βάρος ανομολόγητων μυστικών.
Ο αδελφός Αγγελής παραδέρνει στον δικό του κόσμο.
Προσωποποίηση του καλού η γιαγιά Δανάη ή Ισαβέλλα ή Κυκλάμινο.
Ο κακός παΤέρας Γαρούφαλος Μαρούκας ή Φαλλός.
Η μάνα-Ευδοκία, ή Παράτα με, το απόλυτο τίποτα ή ο γυναικείος πριαπισμός.

Δευτεραγωνιστές, ο χορός. Όλοι έτοιμοι στις θέσεις τους να βγουν στη σκηνή. Εκτός απ’ το Κακό. Αυτό κρύβεται πίσω απ’ την κουΐντα και κουβαλάει όλες τις συμφορές του κόσμου. Θα εμφανιστεί όταν θα έχει ξεκινήσει το έργο. Πάντα έτσι εμφανίζεται, εκεί που δεν το περιμένεις. Εκεί που νομίζεις ότι η ευτυχία σε έχει αγκαλιάσει, νάσου αυτό να στην αρπάξει.

Μια ιστορία άγρια τρυφερή, στοργικά ρεαλιστική, παράτολμα δυνατή, σχεδόν ελκυστικά πικρή, γεμάτη θηρία και θαύματα



Ο πατέρας

Ανόσια παθογένεια ο πειρασμός, τρύπωσε στους συλλογισμούς του. Σάπισε τη συνείδηση του Γαρούφαλλου Μαρούκα. Του Φαλλού. Ακαταλόγιστες σκέψεις επέδρασαν σε κάθε λογική, όπως επιδρά η χολέρα στη σάρκα. Ποτέ δεν είχε υπολογίσει αξίες κι αρετές, αλλά τώρα ένας λόγος παραπάνω που φύτρωνε αυτός ο ανίερος πόθος για το ίδιο του το παιδί. Αδιάφορος για τη σοβαρότητα του ζητήματος, επιδόθηκε λιγωμένος στην πραγματοποίηση του φοβερού κι άνομου στόχου του, χωρίς να σκιάζεται θεούς και να υπολογίζει ανθρώπους.
Σαν σαράκι χώθηκε μέσα του η ιδέα να κάνει τη Δανάη απόλυτο κτήμα του, όπως την Ευδοκία. Θα τις είχε και τις δύο. Πόση δύναμη μα την αλήθεια έκρυβε ένα λιανό κλαράκι που μέρα τη μέρα φούντωνε το άγουρο κορμάκι του, σχηματίζοντας επάνω του γυναικείες καμπύλες να του παίρνουν το νου.

Κάθε φόβος κρύβει μια κραυγή
Η σεξουαλική παρενόχληση σε παιδιά, είναι ένα σοβαρό θέμα που ταλανίζει την κοινωνία μας.
Όσες-όσοι το διαβάσετε επικοινωνείστε μαζί μου, να αποτελέσουμε μια ομάδα ανθρώπων που θα αντιδράσει σε κάθε άδικό σεξουαλικό ενδοοικογενειακό παραλογισμό.

ddimitris51@yahoo.com



Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, γεννήθηκε στην Αθήνα. αποφοιτά από αγγλική σχολή λογοτεχνίας "awarded by the writing school" και γράφει σήριαλ για την τηλεόραση, θέατρο και λογοτεχνία. Θεατρικά έργα: "Υπατία" από την θεατρική ομάδα Ανάδρασις 2013. "Λιεσάνορες" Θέατρο Βαφείο 2015-2016. "Τύψεις". "Ο έρωτας και ο θάνατος". Από τη θεατρική ομάδα "ΔΙΟΔΟΣ" ανέβηκαν τα έργα: "Οι ανάγκες των αισθήσεων". "Το όνειρο μιας αγάπης", διασκευές από τα αντίστοιχα διηγήματα του Ζαχαρία Παπαντωνίου: "Η Καλαμιά τ' Αναπλιού" και "Το ψυχικό της Γατομάτως". "Ένας Παππούς μα τι παππούς" από τη μουσική θεατρική σκηνή. "Τρεις Βάλτοι" στο Life & Art theater 2016-2017. "Μήδεια Λαγνεύουσα"
Βιβλία: Από τις εκδόσεις Ν.Σ Μπατσιούλα κυκλοφορούν: "Υπατία" ιστορικό μυθιστόρημα, 10η έκδοση, Το βιβλίο Υπατία παρουσιάστηκε στην κεντρική αίθουσα της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο το 2007. Γυρίστηκε ταινία με τον τίτλο, agora. και ανέβηκε θεατρικό έργο 2013 στο θέατρο Ακαδήμια. "Λιπεσάνορες", ιστορικό μυθιστόρημα 3η έκδοση, εκδόσεις Ν.Σ Μπατσιούλα, ανέβηκε το 2018-2019, στο Θέατρο Βαφείο. Από εκδόσεις Άγκυρα: "Το υστερόγραφο μιας συγνώμης" μυθιστόρημα. "Ότι αγαπήσαμε πίσω έμεινε" Τα εικονογραφημένα παιδικά βιβλία: "Θεοδώρα, μια αληθινή αυτοκράτειρα". "Διγενής Ακρίτας, ο ήρωας που έγινε θρύλος". "Κωνσταντίνος Παλαιολόγος - Ο τελευταίος Αυτοκράτορας". "Η στάση του Νίκα - Η Μεγάλη εξέγερση". Ακολουθούν: "Η γοητεία της δεύτερης φύσης", μυθιστόρημα. "Πάθος" εκδόσεις Όμβρος, νουβέλα. "Με το ίδιο χρώμα η νύχτα και η σιωπή". "Γυναίκες του Κόσμου". "Είναι δύσκολη η αγάπη". "Αδιέξοδοι έρωτες", από τις εκδόσεις Χρήστος Ε. Δαρδανός. Το βιβλίο: "Ίμερος και Αστραία - Το μυστικό της σιωπηλής χώρας" από τις εκδόσεις Χατζηλάκος. "Σ' έχω", εκδόσεις Ελληνική πρωτοβουλία "Η Μαγική τρέλα της Δημιουργίας" Δοκίμιο Δημιουργικής Γραφής. "Anima mia", μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Εν τύποις. Ποίηση: "Πιστοποιητικό Ανυπαρξίας" Χρ. Δαρδανός. "Carpe diem & Amour fou", εκδόσεις Λυκόφως. "Πίστη και Περηφάνια", μυθιστόρημα, εκδόσεις 24 γράμματα. Ο Δημήτρης Βαρβαρήγος, είναι: Πολιτιστικός εκπρόσωπος της Unesco λόγου, τεχνών κι επιστημών για την Πετρούπολη. Ραδιοφωνικός παραγωγός στην εκπομπή "Μέσα από Σένα" στο Symban World Radio Australia. Μέλος των "Ιστορικών συγγραφέων". Στη συντακτική επιτροπή του λογοτεχνικού περιοδικού "Ρωγμές" Συντάκτης της εφημερίδας, "Μορφωτικός της Πετρούπολης". Έχει συμμετάσχει ως εκπαιδευτής σε εργαστήρια δημιουργικής γραφής στους Δήμους Πετρούπολης, Αμοργού, Πάρου, Αταλάντης, Στον Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης, στους εκδοτικούς οίκους Άγκυρα και Έναστρον ( πηγή )
Αλλες πηγές:Biblionet, Homo Universalis


Δευτέρα 24 Μαΐου 2021

NTINA ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ///ΠΟΙΗΜΑΤΑ






Μισό λεπτό αλήθεια
 
Άδειασε το ψυγείο
πέταξε ένα σωρό χρήσιμα
και ρούχα και βιβλία
το σώμα ήταν άδειο.
Είχε ανάγκη να απολογείται
για ότι πετά
δήλωνε συνένοχη.
Περιμένει τα βράδια
να δώσει δεκανίκια στα είδωλα
και σκέφτεται.
Βάζει όρια στον έρωτα
βήματα πόρτα, παράθυρο
κάθε διάσπαση σκέψης έχει τα όρια της,
Γνωρίζει πως οι καθρέφτες
κουβαλάνε πρόσωπα
κι ας δείχνουν κενοί.
Ανησυχεί μήπως είναι αυτό που νομίζει.
Θα γεμίσει ξανά το ψυγείο γεύσεις
μα βιβλία δεν αγοράζει
στων γραμμάτων τη θεώρηση θα αντισταθεί.
Ένα παλτό μπεζ
με ένα χιονάνθρωπο στο πέτο
κάνει τη σκέψη να δοκιμάσει,
Για την ψυχή έχει πολλές ελπίδες
είδε μια ταινία χτες
με πολλαπλά προσχήματα.
Κάνει στην αμφιβολία κάθαρση
ματώνει τα γνώριμα σημεία.
Στο τέλος μεταξύ εισπνοής και εκπνοής
είναι ήδη στην κουζίνα
Μισό λεπτό της πήρε η αλήθεια.

 

 ****


Πράσινα δάκρυα

 
Θα συλλέξω από μάτια πράσινα δάκρυα
θα τα βολέψω στη χούφτα μου
το βράδυ θα βγω στη πόλη
και θα βάψω τους τοίχους.
Αργότερα στο δωμάτιο μου
θα κατοικήσω το σώμα  μου,
η πόλη θα έχει μάτια.
Τότε θα βγάλω φυλαγμένες λέξεις
απ΄το συρτάρι.
Έτσι δίνομαι εγώ .
Τις νύχτες τις πληρώνω με είδος.

Αθόρυβοι Μύθοι  εκδ Ζάθεον Πυρ 2015

***

Σε ερωτεύομαι

 
Θυμώνω μαζί σου.
Σε ερωτεύομαι και μου περνάει.
Σε ερωτεύομαι ξανά.
Περιπλανιέμαι στις άκρες της ειλικρινείας μου.
Θυμώνω μαζί σου, της είπε.
Ανήκεις σε μένα.
Είναι βράδυ κι είσαι η σκοτεινή πλευρά μου.
Κοιμάμαι δίχως ίχνος σκληρότητας στο λαιμό σου.
Περπατώ  στην επώδυνη πλάτη.
Φεύγω ,
θα κρατήσω επαφή με την πτώση των φύλλων.
Φθινόπωρο
δε σε γνωρίζω κι από το καλοκαίρι
από παλιά είσαι δική μου μα με θυμώνεις.
Δώσε μου πίσω τις φλέβες, θα σου δώσω το δέρμα.
Ξεχνάω σύντομα, κοιμάμαι αργά για να σε σκεπάζω
κι έπειτα σε ξεσκεπάζω για να κρυώνεις,
Να με αναζητάς και να θυμώνεις.

 ****

Έχουμε  γνωριστεί
 
Παρασκευή βροχών
στα χείλη η ερμηνεία της φιλαργυρίας
προσευχή με λαικά τραγούδια.
Κατάσταση ομηρίας στη χώρα του ποτέ
δε βρήκα λέξεις αμαρτίας,
συναγερμός στο τελικό σίγμα.
Έπειτα μόνος
λύσε μου τα σχοινιά
υπάρχουν σε αναμονή αγγίγματα.
Θέλω να περάσω τα χέρια μου στα μαλλιά.
Αναζητείται προφανές συναίσθημα
Πρέπει να μάθουμε πώς έχουμε γνωριστεί.

Απροσποίητα  , Βακχικόν 2017

 ******

 
Βελούδινα

 
Τα όνειρα κομματιάζονται για να επιβιώσουν
η βελούδινη εξέγερση αθωώνει τα ευπώλητα
τα δάχτυλα πονούν απ΄την περιφορά των λαβάρων
οι σκέψεις ισορροπούν σε αποτυχημένες πιρουέτες,
παγωμένες ιδεολογίες συνταγογραφούνται σε συνθήματα.
Ο έρωτας ακολουθεί τη μνήμη των ποταμιών.
στιγμές διατρέχουν τα θαύματα και σωπαίνουν.
Εμείς με μεταβολές στη διάθεση φεύγουμε
και γυρνάμε σε λίμνες που φωτογραφίσαμε στα ταξίδια,
σημειώνοντας σε ποιητικές συλλογές τις ρυτίδες.

****
Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay.

Σάββατο 22 Μαΐου 2021

EIΡΗΝΗ ΠΑΡΑΔΕΙΣΑΝΟΥ //ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 



Γράμμα στον Κώστα Καρυωτάκη


Ποιητή με το διάφανο δέρμα,
το δέντρο που σε ίσκιωσε
ρίχνει τα κλαδιά του στον όρθιο ύπνο μας.
Μ’ αυτά παλεύουμε να σε κοιτάξουμε.

Κι αν σε πουλήσαμε κι εσένα,
κι αν βγάλαμε απ’ το αίμα σου θεωρίες φιλολογικές
που βαριεστημένοι φοιτητές σε αίθουσες πνιγμού αναμασούν
συγχώρα μας ποιητή, 
μα δεν ξέραμε τρόπον άλλο να υπάρξουμε .

Εμείς οι φιλόλογοι 
με τα γαριασμένα πετσιά 
με την εμμονή στο ακέραιο καθήκον
με τα μάτια σταχτιά

εμείς που δε θα πεθάνουμε ποτέ από αηδία 
σε χαιρετούμε
ποιητή 
μέσα από το βυθισμένο στη σκόνη 
κλουβί μας.


****


Δεν είναι τίποτα πιο πέρα για να δείτε


                                          Κίτρινο μάτι πίσω απ' το σεντόνι
                                          δίχως ρυτίδα να στέκει καρφί στο στέρνο τ' ουρανού
                                          μαγνήτης που ρουφά τους κύκλους των φθαρτών ματιών.


Ελάτε μικρά μου παιχνίδια.
Ισιώστε τα κορμιά κι αφεθείτε
στης γιορτής το φευγάτο θεριό που ανασαίνει.


Δεν είναι τίποτα πιο πέρα για να δείτε.


Μοναχά αυτά τα λιμνάζοντα όρη
που αργοσαλεύουν στο κύμα της άμμου
και βαραθρώνουν την εύκαμπτη στίλβη
της μουσικής που συνέχει τη νύχτα.


Δεν είναι τίποτα πιο πέρα για να δείτε.


Μοναχά αυτές οι πνιχτές δίχως σάλιο ανάσες
μες στα ολόφωτα μάτια του δίσκου
που ανηλεής
βυθίζει τη φωτιά του Προμηθέα
στο άσπρο σεντόνι της θάλασσας.


***



Γιαννούλης Χαλεπάς


Ο σάτυρος μου γελά μεθυσμένος.
Στο μάρμαρο ξυπνάει το τρέμουλο.
Καρφώνεται στιλέτο στον κρόταφο.
Με προγγάει.


Τα νύχια μου σπάσαν.
Τρέχουν αίμα τα δάχτυλα.
Η μπίλια του ματιού αλώβητη
εκεί να με δείχνει.


Γίνεται το έργο να στέκει πιο πάνω απ' το χέρι του πλάστη.


Γίνεται.


Όταν ξυπνά το άλλο του μάτι τη νύχτα.
Αυτό που στοχεύει στην αντίπερα όχθη
με του Διονύσου το ξεδιάντροπο γέλιο.

***

Στη  φλέβα της πέτρας, Βακχικόν 2018


ΕΛΕΝΗ ΤΖΑΤΖΙΜΑΚΗ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ





1. Post-it στον τοίχο του γιατρού Ινεότη


                                     «Ο γιατρός Ινεότης»


Όλοι νομίζαν ότι κάποιον περίμενα
Κι εσύ ερχόσουν
Κάποτε αποφασιστικός κάποτε αδιάφορος
– πάντοτε έφευγες με τρυφερότητα κι 
ερχόσουν με ένα αίσθημα νικητή.
Με χέρια και πόδια πολλά Γράμματα πολλά 
Με ανάποδα 
φορεμένα παπούτσια
Και ξέφτια να κρέμονται 
από Τις μέρες που Δεν 
επιδιορθώθηκαν

Με γοητεία σιωπηλή κι αγόγγυστη κουβάλαγες
Μαζί σου
Όλα τα αγάπησα του κόσμου
Και κράδαινες τον όμορφο εαυτό
Της χαμένης σου νιότης
Ήσουνα ζώσα ιστορία για μένα
Πόλη αταξίδευτη
Όλες οι στάσεις που δεν κάναμε
Και
Ενώ
Όλοι σε περίμεναν
Εγώ
Δεν ανησυχούσα καθόλου


Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 7ο 251 (AP VII 251)


****


2. Ο μητραλοίας

                                      Ό, τι γίνεται γύρω μου γίνεται ξαφνικά ό,τι γίνεται μέσα μου γίνεται ξαφνικά.

                                                                                  «Πεισίστρατος»

Ήταν έτοιμος για τη μεγάλη του στιγμή και που 
αμφέβαλλε ώς τώρα όλα όμως είχαν σταθεί μέσα του
 όρθια γι’ αυτό αναπήδησε πάνω στην ασπίδα του ο 
μητραλοίας που δεν ήτανε φυγάς όμως τώρα θα γινότανε 
δραπέτης με χέρια που θά ’βαφε με ένα χρώμα υβρίδιο

έπρεπε έπρεπε γρήγορα να δράσει να κοσκινίσει τη λάσπη 
για να φτάσει στην καρδιά του χώματος δεν υπήρχε καιρός 
για χάσιμο το δέρμα έπρεπε να ξαναγεννηθεί να επουλωθεί 
να επωάσει να υπάρξει είτε έτσι είτε αλλιώς


έπρεπε πάλι να βγει απ’ το καβούκι του να σπάσει το κό-
καλο της χελώνας που τον χώραγε ώς τώρα κι ανθίζανε μαζί 
τόσο αργά και ανυπότακτα στα όρια του χρόνου αλλά
η μνήμη του δεν είχε μνήμη κι έτσι έπαυε κάθε φορά 
να υπάρχει κι αυτός

τον αγάπησε και τον γέννησε τον αγάπησε και τον 
σκότωσε την αγάπησε και πέθανε και γεννήθηκε 
μέσα απ’ αυτήν όμως έπρεπε τώρα να δώσει ένα 
τέλος στο πρόβλημα σκο-τώνοντάς τους

(ξανά στην αρχή θα ρωτούσε αν έχει σχέση η
αλήθεια με τη λήθη το σώμα με το σάλπισμα)


κυδαίνουσ’ ανάγει δώματος εξ Αϊδέω1

----------------------

1. Ἄσβεστον κλέος οἵδε φίλῃ περὶ πατρίδι θέντες, Σιμωνίδη του
Κείου, Παλατινή Ανθολογία, βιβλίο 7ο 251 (AP VII 251


****


3. Εάν επρόκειτο να γίνω εχθρός του εαυτού μου


                                       «Ο εχθρός του ποιητή»


Εάν επρόκειτο να γίνω εχθρός του 
εαυτού μου Θα έφτιαχνα έναν μύθο Με 
εντάσεις και ανατροπές.
Κι όχι ανίκανος να παρατηρώ τη φύση μου
Να τρέχει να σωθεί.
Κι όχι ανήμπορος,
    να μην μπορώ,
    να με βλάψω όπως θέλω.

Η λογική
Έχει μια δόση φαντασίας.
Κι η φαντασία
Ένα ιστορικό ιδιοπάθειας.

Δεν θά ’χει αξία
Μια ανολοκλήρωτη εκδίκηση.
Δεν θα ’ναι τίποτα
Χωρίς τουλάχιστον για έπαθλο
Το κεφάλι μου το ίδιο.

Χειρότερο κι από τον θύτη είναι το θύμα.

Εάν επρόκειτο να μην είμαι τίποτε από τα δύο
τελικά Θα διάλεγα το τίποτα με παραπάνω
σημασία. Συζεύγοντας τα πιο ηλίθια μέρη Θα 
προσπαθούσα να αποδείξω Μια μικρή
σημασία.

Με μέθοδο θα με σκότωνα.
Και θα το έκανα να φανεί
Έγκλημα πάθους


****


4. Συνάντησα κάποτε έναν νικητή

                                         «Οι κτίστες»

Συνάντησα κάποτε έναν νικητή
στη στροφή της κυκλικής πλατείας του χωριού σε ένα νησί 
με προτεραιότητα από τα δεξιά ένα καφενείο άδειο μέρα
 μεσημέρι οι αντλίες γέμιζαν στο βενζινάδικο κάποιος είπε ότι
 κάτι ψάχνει μια γιαγιά προσκαλούσε το θάνατο η θάλασσα 
κάτω πήγαινε κι ερχόταν ο γέρος ημίγυμνος απά-νω στο 
μηχανάκι μετακινούνταν αγέρωχος και σίγουρα από αλλού ο 
νέος φορούσε τα ακουστικά τού τηλεφώνου του όταν γεμάτοι 
έντομα οι ασβεστωμένοι τοίχοι σού μπού-κωναν τα μάτια οι
 βουκαμβίλιες και δεν πρόσεχε κανείς τα άλλα τα φυτά και 
δέντρα κι εκείνος εκεί συνέχιζε να στέκεται με το σώμα του 
γυμνό και τεντωμένο σαν γύφτικο σκεπάρνι ανάμεσα στους
 άλλους το σώμα του δεν ανήκε στους άλλους αλλά σ’ 
εκείνον που ήτανε νικητής αλλά οι ηττημένοι έχασαν και 
ξέρουν να ξαναχάσουν ο νικητής ξέρει να ξανακερδίσει; «η
 τιμωρία είναι μιαν εξαθλιωτική ηδο-νή» και έρχεται πάντα 
στο τέλος αλλά ο νικητής δεν μένει νικητής ώς το τέλος αφού
 το τέλος έρχεται και για όσους νίκησαν και για τους 
ηττημένους και τίποτα δεν θα υπάρχει αύριο και οι ηττημένοι 
θα ξεγίνουν και θα ξαναγεννηθούν κι άλλο θα ’ναι τότε η νίκη
κι άλλο η ήττα

****

5. Το σώμα της

                          όλοι πεθαίνουν από ένα είδος 
                          κοσμογονίας «Ο γάμος»

Μέσα στην ημέρα
Το φως που υπάρχει και οι συνάψεις του
Διαγράφουν
Το σώμα της
Το σώμα της
Εγγράφει μέσα του
Τις διαστολές
Αρχαίων τοκετών
Το σώμα της
Θα μπορούσε να είναι τα παιδικά του χρόνια
Ή αξονικός τομογράφος 
Με ένδειξη στην οθόνη 
Οδύνη ή ωδίνη Το 
σώμα της είναι
Ο αφηγητής παντογνώστης Που 
χαιρετίζει από απόσταση 
Την τελετή Υποστολής του


Το παράδοξο των διδύμων, Μελάνι 2018

Τρίτη 4 Μαΐου 2021

ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ ΚΑΜΕΝΟΥ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ





Επιθυμίες

Ας υποθέσουμε ότι πλέον δε φοβόμαστε
τη λήθη για όσα κάποτε στα αλήθεια επιθυμήσαμε,
ας υποθέσουμε ότι πλέον δεν είμαστε εμείς
επιρρεπείς στην επανάληψη των όσων επιθυμούμε
κι ότι ανέλπιστα
ελπίδα υφίσταται εντός μας.
Ας σταματήσουμε λοιπόν απλά να υποθέτουμε
κι ας αφουγκραστούμε
ό,τι ακούσια λανθάνει στο σκοτάδι.
Επίμαχη θέση
προκάτοχος της επιθυμίας
η καρδιά

***

Η μεταμέλεια

Απρόσμενη η ώρα της συνείδησης
που μεταμέλεται
και επαφίεται το φως
όπως το κύμα λαξεύει τη θάλασσα.

Παρεξηγημένη στάση
το να σωπαίνεις,
μέμφεται την απόσταση
του λάθους απ’ το σωστό.

Απροστάτευτος κι ο λόγος εκείνος
καθώς θα ειπωθεί ακέραιος
πιο επιμελημένος κι απολογητικός από ποτέ,
καταχώρηση σκέψης
η μεταμέλεια επιβλέπουσα
χαριστική η στιγμή.

***


Η ζωή,
μια ουράνια συνωμοσία
με επίγεια ημερομηνία λήξης.


Η ευτυχία,
αδηφάγος.
Μας ξεφεύγει η ένταση
ένεκα της καταχρηστικής διεκδίκησης
της επόμενης και της μεθεπόμενης.


***


Σκέψεις

Α΄

Μην αποκόπτετε ό,τι προεξέχει
απ’ το φως,
έχει το λόγο του για ό,τι ενδόμυχα φωτίζει.


Β΄

Η σκιά κρύβει μονάχα ένα μέρος
από το φως.

Γ΄

Στη σκιά υποβόσκει μία ελπίδα


***

Η αλήθεια

Υπάρχει πάντα αυτή η μεμονομένη αλήθεια
την οποία αν μετατοπίσεις λιγάκι
χλωμιάζει, ετερόφωτο φεγγάρι,
κι αν την ανατρέψεις εν παρόδω
αναμένει απλά τη στιγμή που ακαριαία
θα επιβάλει το φως της.
Ένα φτερό
ένα κουπί
και μια φούχτα θάλασσα
είναι αρκετά
για να αποσυνθέσεις
και να ανασυνθέσεις τον ουρανό.


***

Το καλοκαίρι του 1974 στην Κύπρο


Εκείνο το καλοκαίρι
τα σύννεφα στριμώχτηκαν όλα από πάνω μας
ο ουρανός σκοτείνιασε
κι η θάλασσα,
η θάλασσα ανήμπορη να αντιδράσει
ξεχείλισε στη στεριά όλα τα δάκρυα
που με ευλάβεια εναπέθεσαν μέσα της.
Εκείνο το καλοκαίρι
ο άνεμος σώπασε
έντρομος κρύφτηκε
στις στέγες των σπιτιών μας
στις φυλλωσιές των δέντρων μας
κι η βροχή,
η βροχή ακούραστη συνεχίζει
για να ξεπλύνει τον πόνο
που αδιάντροπα εναπέθεσαν μέσα μας.
Εκείνο το καλοκαίρι
δεν εφησυχάζεται πια σε καμία άνοιξη
κανένας χειμώνας δεν το παραλείπει απ’τη θύμηση
και κανένα φθινόπωρο δεν το ξεχνά.

***


Μνήμες Κύπρου

Αυτή η φωτογραφία μου ξυπνά μνήμες,
όχι δικές μου,
μα απ΄αυτές τις μνήμες που έχουν ειπωθεί
χιλιάδες φορές.
Αυτή η φωτογραφία απεικονίζει
χιλιάδες στιγμές
που είχαν βιώσει δικοί μας άνθρωποι
και αν την κοιτάξεις πιο προσεκτικά
θα δεις
πώς προεξέχουν τα συναισθήματα
που δεν ξεθωριάζουν στο χρόνο
καθώς δεν κιτρινίζει ο πόνος,
δεν αποχρωματίζεται η επιθυμία
της αναβίωσης έστω και μιας
απ’ αυτές τις στιγμές.


Ενδοσκόπηση. Ποιητική συλλογή. Κύπρος 2020 Χριστιάνα Καμένου

ISBN: 978-9963-2374-8-1