Ασημίνα Ξηρογιάννη /// Ποίηση: “Δηιάνειρα Ι & ΙΙ”

ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ Ι

Ψήνεται στον πυρετό υποφέρει

την ασθένειά του αυτή

η γυναίκα του την ξέρει.

Όχι, δεν τον κατηγορώ,

που δεν δαμάζει την ορμή του

Εν γνώσει μου πολλές γυναίκες

μπήκαν στη ζωή του.

Και την Ιόλη τώρα συμπονώ,

ούτε κι αυτήν κατηγορώ.

Όπως και την Ελένη

Tης ήτανε γραφτό να καταστραφεί

από την ομορφιά της -

πράγμα καθόλου ζηλευτό.

ΔΗΙΑΝΕΙΡΑ ΙΙ

Εκείνη ανθίζει, μαραίνομαι εγώ

Σύζυγος για μένα είναι

ο εραστής της αλληνής,

ο γενναίος Ηρακλής.

Συλλέγω με περίσκεψη τα δάκρυα της ψυχής

και της πληγής το σκοτωμένο αίμα

και του τα δίνω δώρο-

φονικό.

Δεν διαθέτω, βλέπεις, άλλο μαγικό

για να τον φέρω πίσω.

* Εμπνευσμένο από το έργο «Τραχίνιες» του Σοφοκλή

ΠΗΓΗ : ΦΡΑΚΤΑΛ