notationes ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2016 /// ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ /// 'ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Εγώ το μαύρο θα κρατάω έως θανάτου

Κώστας Γ. Παπαγεωργίου

Κέδρος, 2016
56 σελ.

****

 Υπόσχεση

 Ας τραγουδάτε εσείς ' εγώ
το μαύρο θα κρατάω εως θανάτου.

***


Υπόθεση

Αν δύο πνιγμένοι από φιλιά γυμνοί επιπλέουν σε στεκάμενα νερά εγκαταλειμμένου ονείρου αλλά πνιγμένοι από φιλιά και αναίτια τόσο νοσταλγούν τον χωρισμό είναι νομίζω προτιμότερο και από την αυταπάτη ακόμα το τάμα ενός κεριού σε εικόνισμα καταργημένου αγίου.


***

Αίτια του Χειμώνα

Όλα του κόσμου τα έγχορδα ωχριούν μπροστά στο 

θρόισμα μια βεντάλιας μακρινής και με άνοιγμα πε-

τάγματος στα χέρια γυναίκας λυπημένης όχι εξάπα-

ντος από έρωτα. Γιατί δεν υπάρχει φτερό αντάξιο του 

ύψους που ονειρεύτηκε ούτε κόμη εφάμιλλη κεφαλιού 

ελαφρά γερμένου κατή τη μεριά της προσμονής· εκεί 

που πάντα σχηματίζονται τα ανελέητα αίτια του χει-

μώνα.


***

Νοσταλγία μετάλλου 

Νοσταλγία μετάλλου σημαίνει ανάσα μέσω των λουλουδιών που ερήμην του τρέφει.Σημάδι ευλύγιστο στο φως και πρόσταγμα έρωτα κηλιδωμένου από εικόνες ζωής που υψώνονται χωρίς κινδύνου επίγνωση χωρίς τρέμισμα αγάπης. 


***

Τελευταίος λόγος

Τόσο άδειος που έγινα πουλί. Τόση σιωπή που ακούγομαι τραγούδι αλλ’ αν το τραγούδι ζήλευε την ειλικρίνεια μιας μαργαρίτας δεν θα είχε τι να πει στο μάδημά του. Μπορεί επειδή η διαφάνεια υπερισχύει του χιονιού και όταν συμβαίνει αυτό τον τελευταίο λόγο η λάσπη θα έχει.

Η επόμενη μέρα

Μπροστά στη μισάνοιχτη πόρτα της επόμενης μέρας με ακόμα οι ώρες της τόσο νωπές και ασχημάτιστες· δεν διακρίνονται μα όλες μαζί ένα κράμα μουντό και αξεδιάλυτο κάνουν. Εγώ κρατημένος και σαν από προαίσθημα κακό δεν θέλω να μπω –ας βουίζουν στ’ αυτιά μου τα επόμενα· παριστάνω ότι δεν και ότι δήθεν ανέμελα ρίχνω πέτρες στης περασμένης νύχτας το παράθυρο. Ακούω σπασίματα γυαλιών και τότε σκέφτομαι μπορεί κάποιος δικός μου αγαπημένος να χαμογελάει κρυφά