Χαμένες ευκαιρίες ευτυχίας Μου στέρησες ένα ολόκληρο καλοκαίρι Κι έμεινε τόση άμμος στα μάτια Που δεν μου φτάνει μια ζωή Για να γκρεμίζω τα κάστρα σου
Εξ επαφής
Πώς να με αγγίξεις ξανά Έπειτα από τόσες πληγές Πώς να επουλώσουν τα φιλιά Της μοναξιάς τα τραύματα Με αρνήθηκες Κι αυτό το σώμα θα το θυμάται Σε κάθε απόπειρα συγχώρεσης Μέσω της αφής Θα μένει πάντα Στην άκρη των δαχτύλων Κάτι απ’ το παράπονο Κάτι απ’ την υγρασία των δακρύων Να αφήνεις κάθε φορά Σε ό,τι κρατάς Κι από ένα κομμάτι του εαυτού μου
Εξαιρέσεις
Χωρίς εσένα Ο δρόμος για το σπίτι Γλιστράει κάτω απ΄ τα βήματα Γκρεμίζεται ο κόσμος συθέμελα Δεν υπάρχει Υπήρχε Όπως κάποτε ένα ρήμα βοηθητικό Στο λεξιλόγιο των ανθρώπων Τώρα κι αυτό ανήμπορο Ξεχνιέται μέσα στο στόμα Ένα άνευ λόγου υπογλώσσιο
Κίνηση ματ
Πνίγεσαι σε μια κουταλιά ευτυχίας Η αγκαλιά μου στεφάνι ακάνθινο Σε αγκυλώνει Αφήνει σημάδια στο σώμα Η αγάπη υψώνει γύρω σου τείχη Σε εγκλωβίζει Πάρε πίσω την ελευθερία σου Δεν μου πρέπει να είμαι βασίλισσα Σε μια έρημη χώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου