notationes /// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ -ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2015 /// ΕΛΕΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ [ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΜΕ ΜΑΖΙ,εκδ.Μελάνι, 2015]

 ΕΛΕΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ [ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΨΑΜΕ ΜΑΖΙ,εκδ.Μελάνι, 2015

 

Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη



Ποιήματα με καρδιά.Ποιήματα μετρημένα,στοχευμένα,σε οδηγούν στο νόημα.Εσωτερικοί ιστοί συνεργάζονται και
συνδράμουν προς κάτι που αξίζει να γίνει (και γίνεται!) αισθητό.O ένας στίχος προ-υποθέτει τον άλλο.Η ποιήτρια  κάτι θέλει να πει,κάτι λέει εν τέλει.Δεν είναι τα ποιήματά της ανούσια λόγια,δεν είναι ο λόγος της άστοχος,αμήχανος,αποτυχημένα μεταμοντέρνος.Ο λυρισμός συγκρατημένος.Ο έρωτας πάντα παρών.



                                                                  

						ΠΑΡΑΔΟΞΟΝ Είσαι δικός μου 'Οπως λέμε Ακαριαίος

έρωτας Κεραυνοβόλος θάνατος Χιόνι στον Όλυμπο

μέσα Αυγούστου Δεκέμβριος κατακαλόκαιρο του Νό-

του ΕΥΧΗ Αν όπως λες είναι αλήθεια ότι κάθε πρωί

ακούς την καλημέρα μου από μακριά τότε μπορώ να

περάσω τη ζωή μου αμίλητη και ευτυχής γνωρίζοντας

ότι όλες οι ευχές μου έχουν πραγματοποιηθεί ΕΠΕΚΕΙ-

ΝΑ Διαβιούμε καταχρηστικά κατά φαντασίαν ανδρό-

γυνο μέχρι ο θάνατος να μας ενώσει στην επόμενη ζωή
'Ενα διαρκές μαζί.Ευτυχώς όχι ανιαρό, ούτε φλύαρο.Μιλώ για την ποιητική συλλογή της Ελένης Αλεξίου ''Ποιήματα που γράψαμε  μαζί'' Σωστά τα υλικά-ιδέες και οι συνδυασμοί τους,σωστές αναλογίες,σωστές ισορροπίες.Kαι όταν λέω ''σωστές'',εννοώ ''λειτουργικές''.Μας αγγίζουν τα ποιητικά  σκηνικά που στήνει η Αλεξίου.Θαυμαστό και έξυπνο το παιχνίδισμα των λέξεων.

Σιωπές


Μη μιλάς,θα διακόψεις τη σιωπή.
Αυτή η λαλίστατη ησυχία κοντεύει να με πείσει.

Καλύτερα να στρέφουμε αλλού τα μάτια
ν' απλώνουμε αλλού τα χέρια.

Τώρα  που διαφωνούν  ως και τα φιλιά μας 
καλύτερα να ανταλλάσσουμε σιωπές.

  
Σε πολλές συλλογές επισημαίνεις πολλές φορές κάποιους μεμονωμένους στίχους που σου έκαναν εντύπωση ή μίλησαν μέσα σου,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι όλα τα ποιήματα είναι καλά.Στην περίπτωση που εξετάζουμε δεν συμβαίνει αυτό.Το κάθε ένα ποίημα του βιβλίου αποτελεί κι ένα αρμονικό σύνολο,ωραία δομημένο και μας αφηγείται μια ιστορία ,συνήθως ερωτική,χωρίς να πέφτει στο μελόδραμα.Το ύφος των ποιημάτων είναι συναφές ,ώστε δίνεται η αίσθηση της ενότητας στη συλλογή

Το ποίημα ''λ'' εξαιρετικό:

λ 

'Οταν δεν σ'έχω
ένα κορίτσι τραμπαλίζεται αδέξια
στο ταυ της τυραννίας.

Εν ώρα κοινής ακινησίας
λικνίζεται επιδεικτικά
σε σιδερένια κούνια αγκαλιά.
Το μεσημέρι τρίζει σκοινί τεντωμένο που
''έξω άπ 'το σπίτι!τιμωρία!''
φοβέρισμα ευανάγνωστο απλώνεις.
Σε έχει πατέρα φίλο εραστή
σε φωνάζει ''κύριε''.
Πάλι βγαίνεις στο μπαλκόνι
πάλι να το μαλώσεις  
λιώνει απαρηγόρητο το παγωτό
κι η παιδική μου χαρά ερημώνει.

Όταν δεν σ' έχω  κάνω τσουλήθρα στο λάμδα
μιας πανύψηλης λύπης.      
 

Διακριτικοί τόνοι διασχίζουν το βιβλίο.Στίχοι κομψοί,που τους διακρίνει η ενάργεια και η ποιητική πνοή:


ΠΡΟΒΑ


'Oλα αυτά τα θλιβερά πατρόν
Τα σώματα
Μέχρι να ράψω επάνω μου
Την αγκαλιά σου
Όλα αυτά τα βράδια
Να σ' αγαπήσω άπ 'την αρχή
Απ' την αρχή
Να μας υφαίνει ο έρωτας
Και ως το θάνατο
Να μας ξηλώνει η ζωή



Η Ελένη Αλεξίου μάς παίρνει από το χέρι και μας οδηγεί στην αλήθεια της,με μια ωριμότητα βλέμματος και σεβόμενη τον αναγνώστη.Αναμένουμε τη συνέχεια του ταξιδιού της.